De eerste indrukken
Door: Eugenie Gijsberts
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
01 Oktober 2005 | Zuid-Afrika, White River
Het was een hele rit, zowel de vlucht als het hier naar toe rijden. Bij vertrek haddden we al 1 uur vertraging omdat 1 passagier had besloten wel in te checken en zijn bagaga in te leveren maar niet aan boord was gegaan. Stonden we op de startbaan klaar voor take-off moesten we toch omkeren. De keuze was of de koffer opzoeken en eruit of de missende passagier opsporen die nog ergens op Schiphol rondliep. Het werd het laatste. Dit alles zorgde er dus wel voor dat we later dan gepland de lucht ingingen. De totale vluchttijd was zo'n 10 uur. Onderweg heb ik veel van bovenaf kunnen bewonderen, zo ook de Sahara. Facinerend, en die man naast me maar vragen, wat zie je dan voor iets bijzonder? Zand, meneer een hele hoop zand!
Bij aankomst waren we natuurlijk goed moe en wilden we zo snel mogelijk richting hotel. De eerste kennismaking met Afrika, het rook niet echt anders buiten, wel was het overal een rotzooi. En het leek ook een beetje op Amerika, brede wegen met grote malls ernaast. Het enige verschil, hier waren meer zwarte mensen op straat. Bij het hotel aangekomen zijn we gelijk naar bed gegaan, om de volgende ochtend om 6 uur gewekt te worden door een overkomend vliegtuig. Zijn we in ieder geval alvast een beetje gewend voor morgenvroeg.
Na het ontbijt hebben we onze auto, jawel een NISSAN MICRA, opgehaald op de luchthaven. In de kofferbak past welgeteld 1 koffer dus de rest belandde op de achterbank. En toen gingen we dan eindelijk op weg. Uiteraard reden we gelijk verkeerd, maar met een omweg van 40 km kwamen we uiteindelijk weer op de goede weg. Onderweg zagen we veel verbrandde velden. Het is hier nl. erg droog en men snakt naar regen. Als het dan ergens groen, dan komt dat omdat er gesproeid wordt. Van heel vlak land kwamen we richting Kruger langzaam in de heuvels en werd het ook steeds groener. Het rijden schoot behoorlijk op want je kunt hier gewoon 120 km per uur rijden. Wel oppassen voor de snelheidscontroles, want ze zitten op de meest vreemde plekken (bijv. tussen de vangrails ingepropt met een lasergun).
Onderweg hebben we in Middelburg een ontzettend gore hamburger gegeten. Nee, Whistle bezoeken we deze vakantie niet meer.
Rond 3 uur kwamen we dan eindelijk aan bij Blyde River Canyon. Eerst hebben we de Pinnacle aanschouwt en toen zijn we doorgereden naar God's Window. Het was behoorlijk helder, dus konden we heel ver kijken. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht. Na het nodige klimwerk zijn we nog hoger gegaan, zodat we alles nog beter konden zien. Ik had er al veel over gelezen en alles is waar. Het is magnifiek. Ondertussen heeft Jaques het vrouwelijk schoon in ogenschouw genomen en is tot de conclusie gekomen dat er hier best knappe rondlopen.
Om op tijd bij de lodge te zijn, want om 18 uur wordt het hier al donker zijn we niet helemaal langs de canyon gereden. Rond 17 uur waren we bij de lodge, nadat onze Micra danig op de proef is gesteld over de onverharde wegen. Straks gaan we lekker eten, vanavond krijgen we geroosterd lamsvlees. Genieten dus. Jaques die zit al aan het koude bier te relaxen in de lounge. Ik ga me bij hem voegen...
Morgenvroeg op, want dan gaan we op zoek naar de big five!
Of we ze allemaal hebben gezien, laat ik jullie snel weten.
-
01 Oktober 2005 - 17:38
Saskia En Marco:
wij zijn zeeeeeeeeer benieuwd. En let wel, van de big five is de buffel het gevaarlijkst! -
01 Oktober 2005 - 20:18
Mam:
Ik geniet mee,bel jullie morgen wel wakker ben toch 5uur wakker
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley