Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh
Door: Eugenie
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
01 December 2010 | Nederland, Malden
1 december
12.21 uur
Alsof ik een nacht flink ben wezen stappen, zo voel ik me nu…maar als ik terug denk aan gistermiddag dan verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht en kan ik maar een woord bedenken dat alles omvat: KICKEN!!!
Maar goed ff bij het begin beginnen. ….
Gistermiddag was dus HET optreden van Kane. Om 13.00 uur ging ik met de stoeltjeslift naar boven in mijn uppie (Ed bleef in het appartement) om af te dalen richting de 360 Bar. Halverwege werd ik zo’n beetje uit de stoeltjeslift geblazen door de harde wind. En koud dat het was!! Niet normaal!! Eenmaal boven kwam ik zonder vallen uit de lift en kon de gereed maken voor de afdaling. Helaas wel wat ander weer dan de dag ervoor en dus zag ik door de sneeuwstorm nauwelijks iets. Voordat ik het dan ook in de gaten had, stond ik al op het steile stuk van de piste. De wind blies de sneeuw over de piste waardoor het een groot vraagteken was waar die piste zich nou eigenlijk bevond. Barre omstandigheden waren het!! Waarom deed ik dit ook al weer?!!
Mijn sjaal, muts en zonnebril boden nauwelijk bescherming tegen de sneeuw die snoeihard in mijn gezicht waaide. Jezus, ik was echt gek geworden. Please houd me de volgende keer tegen als ik nog een keer zo’n idee krijg!! Maar goed ik moest toch naar beneden…..
Onderaan het steile stuk heb ik dan ook kort even mijn succes gevierd!! Ik was er toch maar vanaf gekomen!!
Mijn doorzettingsvermogen werd beloond!! Bij de 360 Bar aangekomen was Kane aan het soundchecken en er stonden zo’n 20 man! Ik kon dus met mijn neus bovenop het podium staan en de jongens hadden er zin in. Lekker een beetje jammen…… Waaaaaaaaah kicken, vet genieten dit! Doe mij nog maar een keer zo’n steil stuk als ik dit nog een keer kan meemaken. Met een stel die-hard fans heb ik me prima vermaakt tijdens de soundcheck. En na afloop kon ik ook nog ff kletsen met Mr. D.!!!! Waaaaaaaaah, mijn mond was bijna bevroren dus echt normale woorden kwamen er niet uit. Hij zal vast gedacht hebben, wie is die idioot met die muts die loopt te wauwelen dat ze voor mij bergen heeft bedwongen….. Ach lekker belangrijk…..
Het concert was helemaal top. Ik stond vooraan op mijn eigen bankje en keek over al het publiek heen (nu waren het er inmiddels een paar honderd geworden). Op de tonen van Snow (Rain) down on me, stond ik te jumpen op mijn skischoenen. Wat een aparte ervaring, en wat gaaf! Kane met op de achtergrond imposant bergen waar de sneeuw langs werd geblazen. I WANT MORE!!!
Na een uurtje was het helaas voorbij…..ik wist dat ik nog een stuk naar beneden moest en inmiddels was het ook flink gaan sneeuwen. Waaaah fijn….. Maar het was alsof ik vleugels had gekregen. Daar waar ik gisteren tijdens de afdaling minimaal 4 keer moest stoppen, vloog ik nu in één keer de helling af richting appartement. Met knalrode wangen en nog volledig in Kane trance kwam ik daar ongeschonden aan. Skischoenen uit, skikleding uit en hups de auto in want we gingen gelijk rijden. Dat is wel ff schakelen en dus met Kane vanuit de speakers in de auto daalden we het dal in richting Moutiers.
En helaas begon het nog harder te sneeuwen met als resultaat dat we de eerste 200 km in 4 uur hebben afgelegd. Wat een hel op de weg!! De sneeuw kwam echt op je af in het donker en de weg… tja welke weg? ! Bij een tussenstop moesten we telkens de sneeuw uit de wielkasten hakken want die zaten propvol. Ik dacht echt als dit zo de hele weg duurt dan zijn we morgenavond nog niet thuis.
Om 0.00 uur reden we nog in Zwisterland en hebben Ed en ik samen lang zal ze leven gezongen. Ook weer een nieuwe ervaring, je verjaardag vieren in de auto op de snelweg in Zwitserland.
Toen we bij Basel kwamen, werd het sneeuwen gelukkig minder en konden we zo de Autobahn over scheuren richting Hause. Om 7.15 legde ik dan ook mijn zeer koude voeten tegen die van Sjakie aan. Mmmmmm heerlijk weer thuis!!
Maar wat was het KICKEN!!!!!!
En nieuwe foto’s op: http://picasaweb.google.com/Eugenie.Gijsberts/BestOfValThorens?authkey=Gv1sRgCI7kgcKtiNjBkQE&feat=directlink
12.21 uur
Alsof ik een nacht flink ben wezen stappen, zo voel ik me nu…maar als ik terug denk aan gistermiddag dan verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht en kan ik maar een woord bedenken dat alles omvat: KICKEN!!!
Maar goed ff bij het begin beginnen. ….
Gistermiddag was dus HET optreden van Kane. Om 13.00 uur ging ik met de stoeltjeslift naar boven in mijn uppie (Ed bleef in het appartement) om af te dalen richting de 360 Bar. Halverwege werd ik zo’n beetje uit de stoeltjeslift geblazen door de harde wind. En koud dat het was!! Niet normaal!! Eenmaal boven kwam ik zonder vallen uit de lift en kon de gereed maken voor de afdaling. Helaas wel wat ander weer dan de dag ervoor en dus zag ik door de sneeuwstorm nauwelijks iets. Voordat ik het dan ook in de gaten had, stond ik al op het steile stuk van de piste. De wind blies de sneeuw over de piste waardoor het een groot vraagteken was waar die piste zich nou eigenlijk bevond. Barre omstandigheden waren het!! Waarom deed ik dit ook al weer?!!
Mijn sjaal, muts en zonnebril boden nauwelijk bescherming tegen de sneeuw die snoeihard in mijn gezicht waaide. Jezus, ik was echt gek geworden. Please houd me de volgende keer tegen als ik nog een keer zo’n idee krijg!! Maar goed ik moest toch naar beneden…..
Onderaan het steile stuk heb ik dan ook kort even mijn succes gevierd!! Ik was er toch maar vanaf gekomen!!
Mijn doorzettingsvermogen werd beloond!! Bij de 360 Bar aangekomen was Kane aan het soundchecken en er stonden zo’n 20 man! Ik kon dus met mijn neus bovenop het podium staan en de jongens hadden er zin in. Lekker een beetje jammen…… Waaaaaaaaah kicken, vet genieten dit! Doe mij nog maar een keer zo’n steil stuk als ik dit nog een keer kan meemaken. Met een stel die-hard fans heb ik me prima vermaakt tijdens de soundcheck. En na afloop kon ik ook nog ff kletsen met Mr. D.!!!! Waaaaaaaaah, mijn mond was bijna bevroren dus echt normale woorden kwamen er niet uit. Hij zal vast gedacht hebben, wie is die idioot met die muts die loopt te wauwelen dat ze voor mij bergen heeft bedwongen….. Ach lekker belangrijk…..
Het concert was helemaal top. Ik stond vooraan op mijn eigen bankje en keek over al het publiek heen (nu waren het er inmiddels een paar honderd geworden). Op de tonen van Snow (Rain) down on me, stond ik te jumpen op mijn skischoenen. Wat een aparte ervaring, en wat gaaf! Kane met op de achtergrond imposant bergen waar de sneeuw langs werd geblazen. I WANT MORE!!!
Na een uurtje was het helaas voorbij…..ik wist dat ik nog een stuk naar beneden moest en inmiddels was het ook flink gaan sneeuwen. Waaaah fijn….. Maar het was alsof ik vleugels had gekregen. Daar waar ik gisteren tijdens de afdaling minimaal 4 keer moest stoppen, vloog ik nu in één keer de helling af richting appartement. Met knalrode wangen en nog volledig in Kane trance kwam ik daar ongeschonden aan. Skischoenen uit, skikleding uit en hups de auto in want we gingen gelijk rijden. Dat is wel ff schakelen en dus met Kane vanuit de speakers in de auto daalden we het dal in richting Moutiers.
En helaas begon het nog harder te sneeuwen met als resultaat dat we de eerste 200 km in 4 uur hebben afgelegd. Wat een hel op de weg!! De sneeuw kwam echt op je af in het donker en de weg… tja welke weg? ! Bij een tussenstop moesten we telkens de sneeuw uit de wielkasten hakken want die zaten propvol. Ik dacht echt als dit zo de hele weg duurt dan zijn we morgenavond nog niet thuis.
Om 0.00 uur reden we nog in Zwisterland en hebben Ed en ik samen lang zal ze leven gezongen. Ook weer een nieuwe ervaring, je verjaardag vieren in de auto op de snelweg in Zwitserland.
Toen we bij Basel kwamen, werd het sneeuwen gelukkig minder en konden we zo de Autobahn over scheuren richting Hause. Om 7.15 legde ik dan ook mijn zeer koude voeten tegen die van Sjakie aan. Mmmmmm heerlijk weer thuis!!
Maar wat was het KICKEN!!!!!!
En nieuwe foto’s op: http://picasaweb.google.com/Eugenie.Gijsberts/BestOfValThorens?authkey=Gv1sRgCI7kgcKtiNjBkQE&feat=directlink
-
01 December 2010 - 11:51
Nicole:
Wat een avontuur weer! Dinand zal het vast op prijs hebben gesteld... :) Leuk om je mooie verhalen te blijven lezen, ook nu ik weg ben bij het CCC. Blijven schrijven aub!!! -
01 December 2010 - 11:53
Mam:
ik zal t niet zijn die je van die fratsen afhoud. maar ik ben wel trots, en volgens Ed ging t heel goed.
kus mam -
01 December 2010 - 12:01
Kirsten:
Whahaha, Bikkel!!!
Fijne verjaardag! X Kirsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
