In de ban van de schaduw

14 november

18.18 uur

Vannacht moesten we heel even in het regenritme. Om 01.30 kwam het weer met bakken de lucht uit. En net toen ik dacht, het kan echt niet harder regenen, begon het nog harder neer te kletteren op de golfplaten in de gang naast onze hotelkamer.
Toen ik om 7 uur op de patio ging zitten was het droog en kwam er zelfs blauwe lucht in zicht. Vandaag geen regenritme.

We kwamen voor het strand naar Pedasi. Dit keer reden we naar Los Destiladeros. Heel bijzonder om er aan te komen rijden, de weg eindigde in het strand. En op het strand was werkelijk geen kip te bekennen. Sowieso was het in Pedasi al heel rustig. Iedereen laat zich denk ik afschrikken door het regenritme. Nou wij niet hoor!

Tijd om en route te gaan richting Santa Catalina. Een dorp met 400 inwoners en 50 toeristen. Mijn duikbestemming.
Onderweg hebben nog een kleine detour genomen om naar, volgens Lonely Planet, een bijzonder natuurgebied aan zee met een ecocenter. Toen we aankwamen, na smalle weggetjes en zandpaden te hebben gehad zagen we het ecocenter. Het had geen dak, deur of ramen meer. En niemand te bekennen. Uitgestorven, al jaren zo te zien.
Midden in al die stilte zat een groepje vogels druk te kwetteren en in de verte stond een boom midden in zee. Vol met leven. Uniek gezicht.

Tijd om weer verder te gaan. Next stop: Santiago om wat spullen in te slaan want in Santa Catalina is niet veel aanwezig. De dichtstbijzijnde pinautomaat is 2 uur rijden.
Met een paar flessen cola, een zakje m&m's voor mijn verslaving en wat zoute crackers konden we beginnen aan het laatste deel van de rit.
Ik dacht nog maar een klein stukje, 2 uur later over weggetjes te hebben gereden waar we meer honden, paarden en koeien tegen kwamen dan mensen kwamen we aan in Santa Catalina. Gelijk voel je dat hier een relaxte sfeer hangt, hier kennen ze ook het ritme van de regen.
Gelijk ff naar de Duikschool om wat zaken te regelen. Morgen ga ik in ieder geval en hopelijk melden zich ook voor zondag voldoende mensen aan zodat ik 2 dagen kan gaan duiken.
Zin in!

21.52 uur

Na het inchecken in het hotel met een patio met hangmatten rondom zijn we naar het strand gegaan waar we hebben gegeten. Spaghetti met kreeft, voor 14 dollar. Ik en de zwerfhond hebben er van genoten.
Gisteren had ik ook al 2 tafelgasten. Ze hadden mazzel! Ik vond mijn filet mignon te rood, dus de zwerverhonden hadden een koningsmaal.
Nu nog even uitbuiken in de hangmat en genieten van de light&sound show die moeder natuur momenteel geeft. De donder doet mijn borst trilllen!
Regenritme in de hangmat in Santa Catalina, het op één na mooiste moment van de dag.
Het mooiste moment zat weer in iets kleins. Toen we vanavond naar de auto liepen waren we omgeven van oplichtende puntjes, overal vuurvliegjes. Mini disco onder de hemel van Panama. Magic!

15 november

19.01 uur

What a ride today! Vandaag was het divetime.
Om 5 uur was ik er al klaar voor. Helaas nog 3 uur wachten...
Om 7 uur reden we richting Central Avenue, klinkt groots maar het is dus de enige straat die het dorp heeft.
Ff ontbijtje eten voordat het duikavontuur begon. In de naastgelegen supermarkt heb ik een blikje tonijn en mayonaise gescoord voor de lunch.

Bij de duikschool was het spullen verzamelen en op naar de boot. Ik had me ingesteld op een lekker relaxt boottochtje naar Isla Coiba. Verwende duiker die ik ben! De boot was niet meer dan een badkuip met een dakje. Maar wel één met powerrrr. Ik dacht eerst dat de jongen achter het stuur een beetje stoer wilde doen toen hij het gas vol open gooide en we over het water heen stuiterde. Maar het was geen geintje, dit was het ritme voor de komende anderhalf uur. Niks relaxen, maar overleven. Nodig plassen?! Een enorme zee tot je beschikking.

Alles is vergeten als ik 2 uur later op 20 meter diepte lig en een haai voorbij zie zwemmen. Ze zijn verspreid over de zeebodem. Ik zie ook nog een slang, een zeepaardje, een frogfish en wordt verzwolgen in een school trevally's. Onderwater horen we het geluid van dolfijnen, tenminste dat denken we. Boven gekomen zien we een groep pilotwhales voorbij zwemmen. De lunchpauze brengen we door op Isla Coiba. Waar palmbomen groener dan groen zijn, het strand witter dan wit en zee blauwer dan blauw. Daarbij krijgen we ook nog alle flora en fauna van Panama erbij. Ik zie kolibri's, leguanen, capucijner apen, capibara's en nog vele andere kleurrijke vogels.
De gidsen slaan ons vanuit hun hangmatje tussen de palmbomen gade. Chill, denken ze vast....
Duik 2: een up, close and personal met een white tip reef shark en een meet and greet met een enorme nurseshark. Lekker duikje weer!
En na anderhalf uur stuiteren was ik weer veilig terug in de haven (nou ja, strand waar de badkuip zo goed als op vaart) van Santa Catalina.
Morgen weer!

En nu lig ik weer op mijn favoriete plek, de hangmat op de patio. Het leven is vurrukkuluk!

16 november

20.12 uur
Iedere dag brengt wel wat bijzonders als je duikt. Vandaag was dat een schaduw die ons met zijn allen in zijn grip hield.

Eerst moesten we weer de rit doorstaan naar Coiba. We vlogen weer over het water met regelmatig flinke klappen op het water. Ik merkte dat ik spierpijn had van gisteren.
Op de eerste duikstek hadden we kans op een walvishaai. Het zicht was niet echt denderend, we doken dwars door wolken van plankton heen. Dat was op zich een goed teken. Alleen zag we gedurende de hele duik geen grote donkere schaduw. Wel zag ik een duivelsrog die zijn rondjes in het water draaide en later bleek ook uit het water omhoog sprong.
Op weg naar het eiland, zagen we in de verte nog een late Humpback whale (het seizoen is zo goed als voorbij).
Na een uurtje op het eiland en de lokale flora en fauna weer te hebben aanschouwt, was het tijd voor de 2e duik. In een uur tijd kwamen meerdere haaien voorbij, enorme frogfish, een zeepaardje, een enorme school barracuda en vele andere mooie vissen.
Tijd voor de rit naar huis. Nu door de striemende regen en weer met klappen op het water. Ineens ging de rem erop. De kapitein had een schaduw gezien. Duh?! Moesten we daarvoor met zijn allen bijna plat op ons gezicht?!
Die schaduw was volgens de kapitein van een walvishaai. Na verwoedt zoeken met zijn allen, bleef het bij die ene blik op de schaduw.
Na al die opwinding vandaag had ik goede trek gekregen.
Vanavond pizza bij Jamming! Net als de burgers bij Pipe's om je vingers bij af te likken. Voor zo'n klein dorp hebben we ze best veel echt lekkere tentjes!
Nu lig ik weer in mijn hangmat en kom tot de conclusie dat duiken, honger en één pina colada niet echt een goede combi voor me zijn.
Tijd om te gaan slapen.

17 november

5.50 uur

We eindigen en beginnen de dag in de hamgmat.
Mijn lichaam staat in de non-actief stand. Brused but not broken. Over mijn hele lichaam tel ik zo"n 40 muggenbulten, 2 enorme blauwe plekken (bed en boot waren te hard), een verrekte kuitspier (ik gleed gisteren toen ik van de heuvel afliep uit en kwam geen beetje ongelukkig terecht) en ben gisteren ook nog verkouden geworden. En ondanks dat alles is het leven nog steeds vurrukkuluk hier in de hangmat!
Vanochtend wilde ik zonsopgang zien, alleen zat deze achter de bergen! Misschien op Bocas dan. Vandaag de rit naar David.