24 januari

16.17 uur

Met 2 handen stevig aan het stuur en de wanhoop nabij reed ik vanochtend naar het vliegveld in Dusseldorf.
Een race tegen de klok...even was ik terug naar afgelopen zondag. Toen was de race tegen de klok van een heel andere orde. Eentje die je nooit hoopt mee te maken...
Zondag om 6.38 uur pikte ik Jaques op van Schiphol en reed hem naar Uden, naar het ziekenhuis waar Henk, zijn vader, bezig was met zijn laatste levenstrijd. Om 10.38 verloor hij zijn race. Gelukkig had Jaques zijn race tegen de klok die begon in Phuket wel gehaald. De laatste 2 uur van zijn vader's leven heeft Jaques aan zijn zijde gezeten en afscheid kunnen nemen.
De strijd van vanochtend is dan zo onbelangrijk, terug kijkend naar zondag..

De inzet van vanochtend was het halen van de vlucht naar Sharm El Sheikh. De wegen in Nederland waren ondanks de sneeuw redelijk begaanbaar. Maar in Duitsland was het bar en boos. Ik had wel iets marge ingecalculeerd...
Maar als je dan na een half uur rijden pas daar bent waar je normaal gesproken binnen 10 minuten bent dan begin ik al wel een beetje nerveus te worden.
En toen ik voor me een file zag ontstaan... kon ik wel ff vloeken...
Iets verderop de boosdoener: een geschaarde vrachtwagen blokkeerde de snelweg. Geen doorkomen aan...

Gelukkig was er een escape. Bij het tankstation hadden ze het hek naar een landweggetje opengezet. De enige uitweg, die hopelijk op tijd was.
Mijn winterbanden en mijn navigatie moesten voor de rest zorgen. Mijn navigatie gaf 13.19 uur als aankomst tijd aan, 14.30 vertrok de vlucht. Net op tijd, als er niets meer zou tegenzitten...
Tja en dan is het helaas zo dat niet iedereen een vlucht hoeft te halen...

Om 13.21 reed ik het vliegveld op. En dan is het heel erg fijn dat de buurman de auto mee terug neemt en ik die dus niet op een parkeerplaats hoeft neer te zetten.
Gehaald!, dacht ik...totdat ik de enorme rij voor het inchecken zag. Oooh nooo!!
Toen ik na het afgeven van mijn bagage ook nog eens naar een ander loket moest voor mijn duikbagage was ik er wel een beetje klaar mee. Die extra security check kon er toen ook nog wel bij.

Rennend over de paden op het vliegveld kwam ik aan bij C30. Geen vliegtuig meer...alleen een vlucht naar Moskou. Er stond toch echt C30 op de boarding pass. Snel op de monitor kijken...gate was gewijzigd. Buiten adem kwam ik daar 14.29 uur aan...
De bussen kwamen net aan rijden..pffff.
Rollercoastesride...een hele lange...

Nu 5 uur bijkomen van de reis naar het vliegveld. Dag sneeuw, Hi zon!

25 januari

16.02 uur

En dan komt alles eruit... Mijn hoofd tolt en ik heb knallende hoofdpijn. Ik kan de zon de schuld geven maar mijn lichaam weet wel beter. Die koppijn komt niet van de alcohol of zon. De emotie moet er uit.
Op het strand vandaag had ik de tijd om te genieten van successen van afgelopen week en alle emoties te verwerken, wat een week was het!
Nu dus maar even goed voor mezelf zorgen, zodat ik de verkoudheid kwijt raak en snel kan gaan duiken. Mijn oren voelen nog niet echt lekker. Gelukkig weet ik dat de Egyptische zeer weldadig voor mij kan zijn...

En mocht het niets worden, dan vergaat de wereld nog niet. Dan ga ik me prima vermaken in het resort. Best lekker zo'n weekje gepamperd worden. 6 restaurants om uit te kiezen, 4 zwembaden en natuurlijk de Rode Zee.

26 januari

18.00 uur
De handdoek maffia was vroeg actief. Meest favoriet voor hun criminele activiteiten is de relax pool. Daar ben je na 9 uur al kansloos wil je nog een plekje scoren.

Vandaag was nog een relax dagje aan het strand en ff testen met snorkelen of ik kon duiken zonder last te krijgen van mijn oren. 75% is goed genoeg en dus heb ik vandaag gechat met Emperor. Morgen om 7.30 uur begint mijn duikavontuur!
2 dagen strand is echt meer dan genoeg.
Het is heerlijk hoor, eind januari in je bikini aan het strand genieten van een panini tonijn en een Florida cocktail, maar de Rode zee mist me...
Wel lachen trouwens: als je een non-alcholische cocktail besteld zeggen ze wel drie keer: this is cocktail with no alcohol! You sure?!
Het blijft wel wennen zo'n all inclusive concept. Drinken wat je wilt, eten waar je wilt en nergens hoeven te betalen.

Vanavond is de Italiaan aan de beurt....

27 januari

17.46 uur

Met 1 grote stap lag Ik in het door mij zo geliefde water. Langzaam stroomde het koele water van de Rode Zee mijn pak in. Brrrr, best fris! Maar wat fijn om te voelen.
De big test...gingen mijn oren meewerken of niet. Chris had mij wat kauwgum gegeven om mijn kaakspieren een beetje los te maken en daardoor hopelijk beter te kunnen klaren.
Ik daalde af naar 5 meter...So far so good. Het voelde niet helemaal top, maar 75% is ook goed. Ik kon klaren en dat is het belangrijkste. Of het bij het opstijgen ook goed zou gaan was van latere zorg... Eerst maar eens weer lekker zweven.
Het was een relaxte duik. Door geleidelijk omhoog te gaan, konden mijn oren het goed aan. Mijn angst voor een reversed block was gelukkig ongegrond.

Duik 2 werd daardoor nog relaxter, geen zorgen of ik last van mijn oren zou krijgen. En on top of was het ook nog een driftduik. Dat zijn de beste, gewoon in het water hangen en de stroming doet de rest.
Morgen naar Ras Mohammed, nu al zin in!

Na de Italiaan gisteren wordt het vandaag Chinees. Gisteren viel een beetje tegen. De lamskoteletjes waren doorbakken en de risotto was meer rijst met wat champignon uit blik.