Duiken op Elphinstone zal nooit meer hetzelfde zij
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
09 December 2015 | Nederland, Nijmegen
3 december
9.19 uur
Ik weet niet goed wat ik moet schrijven of hoe. Tijdens het ontbijt ontstond er commotie, Rolf was nog niet boven water gekomen. Hij was de duik begonnen met Leo, maar Leo was hem na 10 minuten kwijt geraakt. Normaal gesproken hing hij dan ergens achteraan of haakte bij Eva en Gerhard aan. Iets wat ik maar al te goed herkende van de momenten dat ik met hem heb gedoken. Alleen al die vorige keren kwam Rolf wel weer boven water.
Nu niet...en alle anderen waren er al wel uit.
Geen goed teken. Elphinstone kan heel verraderlijk zijn, met stromingen die je naar beneden trekken. Dat weet ik maar al te goed van mijn vorige duik hier.
Met verrekijkers wordt nu de horizon afgespeurd, Sergio en 2 mannen van de crew hebben de duik langs Elphinstone opnieuw gemaakt. Dit is het scenario wat je niet wilt meemaken.
Anderhalf uur zijn nu verstreken en nog geen enkel teken van Rolf.
De minste of geringste abnormale beweging in het water zorgt voor onrust op de boot. Een groep dolfijnen kwam voorbij zwemmen en even dachten we dat Rolf dat was.
En nu is het wachten, horizon af speuren en hopen dat dit goed afloopt. Maar des te meer tijd er verstrijkt des te verder hij kan zijn afgedreven. De Rode Zee is immens...
10.35 uur
Elphinstone hebben we inmiddels verlaten. We zijn nu met stroming mee gevaren en zoeken en zoeken en zoeken.
14.34 uur
We zijn even bij een rif gaan liggen om te lunchen. Ondertussen zoeken speedboten op open zee naar Rolf. We hebben de kust 2 keer op en neer gevaren, 6 uur gezocht.
We weten allemaal niet wat we met de situatie aan moeten. Heel surrealistisch.
De lege stoel naast me met de lunch, zijn kruk naast de deur en die ene lege plek op het duikdek waar geen fles met jacket staat.
Vanavond zouden we weer weer een drankje gaan doen met Ian Ginger. Wat zeg je dan in godsnaam tegen zo iemand?
Ik hoop nog steeds dat hij wordt gevonden...
23.43 uur
En toen gingen de remmen los. We moesten allemaal even uit onze bol gaan. Wat een dag. Het laat me niet los.
4 december
9.38 uur
The day after...het is allemaal nog zo onwerkelijk. Gisteravond samen met Anna alle spullen verzameld van Rolf en ingepakt. Na het eten zijn we met een groot deel van de groep naar Wunderbar gegaan. Even niet denken aan wat er gebeurt was. Plezier maken met een zwarte rand.
Iedereen was aan het dansen, lachen en herinneringen aan het ophalen van de afgelopen dagen. Ik heb in stilte zitten genieten van alle capriolen op de dansvloer van Andrea, Piet, Ramon, Maite, Jason, Rob, Niklas, Magnus, Robert, Duncan en William. Het werd een latertje, om 3 uur lag ik erin en om 6 uur zat ik alweer rechtop in bed. Het duikritme zat er nog in.
De zoektocht is inmiddels gestaakt en de familie is via de ambassade ingelicht. We zitten allemaal met nog zoveel vragen. Wat is er in godsnaam gebeurt? Is Rolf nog wel aan het oppervlakte gekomen? Hoe kon dit gebeuren? Wat als ik niet verkouden was geweest? Ik sla nooit een duik over op een liveaboard en ook die ochtend twijfelde ik enorm. Ik heb zelfs nog de briefing mee gedaan. Maar iets in mij zei dat ik niet moest gaan. Wat? Geen idee. Antwoorden zullen we nooit krijgen. We vermoeden dat hij ergens in de diepte ligt.
Duiken op Elphinstone zal nooit meer hetzelfde zijn.....
Nu is het wachten op mijn transfer naar het hotel. Het liefst was ik nu naar huis gevlogen. Het is klaar.
Maar goed nog een dagje relaxen aan het zwembad en de laatste warmte meepikken, voordat ik morgenavond naar huis vlieg.
20.06 uur
Doodmoe ben ik. Het blijft maar malen. Wat als?
Wat als Leo, die zij buddy op die duik was, na 1 minuut zoeken wel naar boven was gegaan? Wat als ik niet verkouden was geweest?
Het blijft bizar allemaal.
Vanavond eindelijk in een normaal groot bed slapen, niet op en neer wiebelen, gewoon schuin in bed kunnen liggen. Ik kijk er naar uit.
Vandaag was ik te moe om ook maar iets te doen en dus heb ik liggen doezelen in de zon. Gewoon even niets hoeven..
5 december
10.42 uur
Al een volle dag van de boot af en nog steeds heb ik het gevoel dat ik op volle zee zit.
Door de verkoudheid is mijn evenwichtsorgaan in standje 'golven' blijven staan. En dus waggel ik van kamer naar restaurant en weer terug.
Tja als je je dan beroerd moet voelen dan is dat wel fijn dat dat op een bedje in de zon kan met 25 graden. En helemaal niks hoeft te doen....
6 december
11.02 uur
Om 3 uur vannacht lag ik weer in mijn eigen bed na een vlucht van 5,5 uur. Moe van het reizen... Gelukkig stond er een vertrouwd gezicht op Schiphol. Een betere buurman kan ik me niet wensen! Fijn zo iemand dat je zelfs midden in de nacht ophaalt.
Ook nu was ik weer vroeg wakker...het gaat tijd kosten om het te verwerken.
Nu maar eens foto's uitzoeken...
9 december
Ik heb een paar dagen getwijfeld of ik het laatste deel van het verslag wel moest plaatsen.
Niet alle reizen lopen goed af, dat moet ook verteld worden...
9.19 uur
Ik weet niet goed wat ik moet schrijven of hoe. Tijdens het ontbijt ontstond er commotie, Rolf was nog niet boven water gekomen. Hij was de duik begonnen met Leo, maar Leo was hem na 10 minuten kwijt geraakt. Normaal gesproken hing hij dan ergens achteraan of haakte bij Eva en Gerhard aan. Iets wat ik maar al te goed herkende van de momenten dat ik met hem heb gedoken. Alleen al die vorige keren kwam Rolf wel weer boven water.
Nu niet...en alle anderen waren er al wel uit.
Geen goed teken. Elphinstone kan heel verraderlijk zijn, met stromingen die je naar beneden trekken. Dat weet ik maar al te goed van mijn vorige duik hier.
Met verrekijkers wordt nu de horizon afgespeurd, Sergio en 2 mannen van de crew hebben de duik langs Elphinstone opnieuw gemaakt. Dit is het scenario wat je niet wilt meemaken.
Anderhalf uur zijn nu verstreken en nog geen enkel teken van Rolf.
De minste of geringste abnormale beweging in het water zorgt voor onrust op de boot. Een groep dolfijnen kwam voorbij zwemmen en even dachten we dat Rolf dat was.
En nu is het wachten, horizon af speuren en hopen dat dit goed afloopt. Maar des te meer tijd er verstrijkt des te verder hij kan zijn afgedreven. De Rode Zee is immens...
10.35 uur
Elphinstone hebben we inmiddels verlaten. We zijn nu met stroming mee gevaren en zoeken en zoeken en zoeken.
14.34 uur
We zijn even bij een rif gaan liggen om te lunchen. Ondertussen zoeken speedboten op open zee naar Rolf. We hebben de kust 2 keer op en neer gevaren, 6 uur gezocht.
We weten allemaal niet wat we met de situatie aan moeten. Heel surrealistisch.
De lege stoel naast me met de lunch, zijn kruk naast de deur en die ene lege plek op het duikdek waar geen fles met jacket staat.
Vanavond zouden we weer weer een drankje gaan doen met Ian Ginger. Wat zeg je dan in godsnaam tegen zo iemand?
Ik hoop nog steeds dat hij wordt gevonden...
23.43 uur
En toen gingen de remmen los. We moesten allemaal even uit onze bol gaan. Wat een dag. Het laat me niet los.
4 december
9.38 uur
The day after...het is allemaal nog zo onwerkelijk. Gisteravond samen met Anna alle spullen verzameld van Rolf en ingepakt. Na het eten zijn we met een groot deel van de groep naar Wunderbar gegaan. Even niet denken aan wat er gebeurt was. Plezier maken met een zwarte rand.
Iedereen was aan het dansen, lachen en herinneringen aan het ophalen van de afgelopen dagen. Ik heb in stilte zitten genieten van alle capriolen op de dansvloer van Andrea, Piet, Ramon, Maite, Jason, Rob, Niklas, Magnus, Robert, Duncan en William. Het werd een latertje, om 3 uur lag ik erin en om 6 uur zat ik alweer rechtop in bed. Het duikritme zat er nog in.
De zoektocht is inmiddels gestaakt en de familie is via de ambassade ingelicht. We zitten allemaal met nog zoveel vragen. Wat is er in godsnaam gebeurt? Is Rolf nog wel aan het oppervlakte gekomen? Hoe kon dit gebeuren? Wat als ik niet verkouden was geweest? Ik sla nooit een duik over op een liveaboard en ook die ochtend twijfelde ik enorm. Ik heb zelfs nog de briefing mee gedaan. Maar iets in mij zei dat ik niet moest gaan. Wat? Geen idee. Antwoorden zullen we nooit krijgen. We vermoeden dat hij ergens in de diepte ligt.
Duiken op Elphinstone zal nooit meer hetzelfde zijn.....
Nu is het wachten op mijn transfer naar het hotel. Het liefst was ik nu naar huis gevlogen. Het is klaar.
Maar goed nog een dagje relaxen aan het zwembad en de laatste warmte meepikken, voordat ik morgenavond naar huis vlieg.
20.06 uur
Doodmoe ben ik. Het blijft maar malen. Wat als?
Wat als Leo, die zij buddy op die duik was, na 1 minuut zoeken wel naar boven was gegaan? Wat als ik niet verkouden was geweest?
Het blijft bizar allemaal.
Vanavond eindelijk in een normaal groot bed slapen, niet op en neer wiebelen, gewoon schuin in bed kunnen liggen. Ik kijk er naar uit.
Vandaag was ik te moe om ook maar iets te doen en dus heb ik liggen doezelen in de zon. Gewoon even niets hoeven..
5 december
10.42 uur
Al een volle dag van de boot af en nog steeds heb ik het gevoel dat ik op volle zee zit.
Door de verkoudheid is mijn evenwichtsorgaan in standje 'golven' blijven staan. En dus waggel ik van kamer naar restaurant en weer terug.
Tja als je je dan beroerd moet voelen dan is dat wel fijn dat dat op een bedje in de zon kan met 25 graden. En helemaal niks hoeft te doen....
6 december
11.02 uur
Om 3 uur vannacht lag ik weer in mijn eigen bed na een vlucht van 5,5 uur. Moe van het reizen... Gelukkig stond er een vertrouwd gezicht op Schiphol. Een betere buurman kan ik me niet wensen! Fijn zo iemand dat je zelfs midden in de nacht ophaalt.
Ook nu was ik weer vroeg wakker...het gaat tijd kosten om het te verwerken.
Nu maar eens foto's uitzoeken...
9 december
Ik heb een paar dagen getwijfeld of ik het laatste deel van het verslag wel moest plaatsen.
Niet alle reizen lopen goed af, dat moet ook verteld worden...
-
09 December 2015 - 21:52
X:
D8 dat je het niet zou bloggen. Zo te horen moet je het kwijt en zit het je nog flink dwars. -
09 December 2015 - 23:36
Mam Van Breemen:
Schrijven kan opluchten, je hebt dit ook gedaan in gedachtenis aan Rolf. Goed gedaan Eug -
10 December 2015 - 08:25
Zus:
Eug, goed om even te vertellen! -
10 December 2015 - 16:58
Kim:
Jeetje Eus wat een vreselijk einde van deze reis... Logisch dat je dat nog niet goed los kan laten. En natuurlijk goed om te op te schrijven. Het leven gaat nou eenmaal met ups en downs. Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
