17 mei

21.36 uur
Vanochtend zijn we met bus naar Laguardia gegaan om daar onze huurauto op te halen. Een heel gedoe, want de computer lag eruit. Dus alles ging op zijn elvendertigste. We kregen een chevrolet spark toegewezen. Na 10 minuten allerlei gegevens te hebben opgegeven, kregen we de sleutel. En er stond een ander merk op, we kregen een lichtblauwe kever!!! Waaahaaa, da's nog eens in stijl roadtrippen.
Shoppingtime! Bij The Mills vlakbij Newark hebben we een paar uurtjes rondgelopen. Conclusie: outletmall wil niet altijd zeggen dat het goedkoper is dan in een normale winkel. En met de huidige koers van de dollar is het ook zeker minder aantrekkelijk geworden.
De rit werd vervolgd over de I95, richting Baltimore. Niet echt een scenic drive. Vlak voor Baltimore zijn we bij Longhorn gaan eten. Daar waar Outback tegenviel, was Longhorn weer overheerlijk ! Uiteraard veel te veel. De rekening $70
En nu lig ik in een superbreed bed in een hotel in Baltimore.

18 mei

22.27 uur

Nu weet ik weer waarom ik het zo fijn vindt om bij mensen thuis te logeren met de mogelijkheid om mijn eigen ontbijt te maken. Het ontbijt in het hotel was gruwelijk. We kregen plastic borden en bestek. Alles plakte, het leek wel of er een heel leger op het ontbijt had aangevallen. Ik was er heel snel klaar.
Tijd om Baltimore te verkennen! Met de shuttle gingen we naar Inner Harbour. Voor Nicole een trip down memory lane, voor mij een en al nieuwe ervaringen.
Baltimore was niet heel bijzonder, maar het had wel een Cheesecake factory. Blijft moeilijk, moeten kiezen uit zoveel verschillende smaken. De een zag er nog smakelijker uit dan de ander. En je denkt dat stukje taart werk ik zo wel weg. Nou dat viel nog ff tegen. Op het terras hebben we genoten van de twee stukken.
We zijn uiteraard nog even langs het hotel gelopen waar Nicole had gewerkt. Onderweg kwamen we twee dames tegen die onderzoek deden naar de oesters die in de haven groeiden. De laatste jaren was de waterkwaliteit weer flink vooruit gaan en dat was te zien aan de groei van de oesters.
Omdat ik een tinteling op mijn lip voelde en meestal is dat voorbode van een koortslip gingen we ook even langs de farmacie. Ik kom alleen niet zo snel op de vertaling van koortslip komen en stond dus tot groot vermaak van Nicole met gebaren duidelijk te maken waarna ik op zoek was. Wie had kunnen bedenken dat de vertaling van koortslip zo simpel was! Feverlip, ik vergeet het nooit meer. Zo ook niet de prijs die je moet betalen voor een tubetje crème voor je koortslip namelijk $ 25.
Tijd om Baltimore achter ons te laten en richting Washington te gaan. Tijdens de rit naar Washington heb ik me verwonderd over hoe groen het wel niet was. Tot bijna aan ons overnachting's adres reikte het bos. Het huis waar we nu sliepen was zeer kleurrijk. Geen white picket fence, maar alle kleuren van de regenboog. En het huis zelf was heerlijk zuurstok roze.
Toen we aanbelde was onze host bezig zich voor te bereiden om te gaan staken. Dat was een beetje de fulltime bezigheid van onze host. Omdat het nog vroeg in de middag was zijn we richting het centrum van Washington gegaan en hebben over de beroemde The Mall gelopen, met links en rechts allerlei musea aan de kop het Capitool en aan de andere kant Lincoln Memorial. Bijzonder om over zoiets te lopen wat je zo vaak in films hebt gezien.
In onze zoektocht naar een goed restaurant kozen we eerste instantie de verkeerde kant van the Mall en kwamen we in het business district van Washington. Er was werkelijk niets anders dan kantoor kantoor en kantoor.
Eenmaal op de goede weg kwamen we gelukkig wel wat restaurantjes tegen en kozen we voor een druk bezocht Mexicaans restaurant. Zo druk dat we alleen nog een plekje aan de bar konden bemachtigen. Maar dat mocht de pret niet drukken met een leuke barman en lekkere hapjes voor onze neus vermaakten ons prima. De guacamole die ze vers aan tafel voor je maakte was waanzinnig. Eentje om te onthouden!