Onder de sterrenhemel...
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
14 April 2018 | Australië, Coral Bay
11 april
De volgende ochtend was mijn grote vriend er alweer. Toch heerlijk een beetje gezelschap. Whatsappen met Ra zou ik niet willen missen, maar een poesje die spint van de aandacht die ze krijgt is soms ook fijn.
Gisteravond heb ik Ra via de video nog even de Kangaroos kunnen laten zien. Gewoon live meekijken down under! De volgende trip maken we samen, maar dan wel met een grotere camper.
Afijn eenmaal aan het ontbijt kwam de parkranger voorbij en zag de poes bij mij. Hij vertelde dat hij al geprobeerd haar te vangen maar dat lukte telkens niet. Of ik haar kon vangen want ze was niet wild en mogelijk weggelopen. En zo werd ik de kattenvanger van Yanchep! Tot 2 keer toe want de beste man liet haar nog een keer ontsnappen.
Tijd voor mijn eerste langere rit. Ik voelde me nog hondsberoerd maar dat mocht de pret miet drukken.
Het landschap was fantastisch, wijdse uitzichten met in de verte de zee. Op een gegeven moment dacht ik dat ik een beetje droomde. Er hingen hele lage witte wolken leek wel, bij verder een strak blauwe lucht. Eenmaal dichterbij was het een spierwitte, mobiele duin. Heel gaaf om te zien.
Nambung National Park was zo’n andere bijzondere plek. Een oranje gekleurde woestijn bezaaid met pinnacles. Via een scenic drive reed ik er doorheen. Met de knalblauw le hemel erboven baalde ik wel heel even dat ik mijn spiegelreflexcamera niet op reis had meegenomen. Maar ja, On a long journey even a straw weighs heavy.
In Cervantes vond ik mijn overnachtplek. Tijd voor wat stroom en een warme douche. Vlakbij het strand net achter de duin bracht ik mijn 2e nacht door en met de gordijntjes open kon ik de zee op de achtergrond horen en omhoog kijken maar
12 april
Vandaag was de route van de kleuren. Ik wilde het liefst iedere keer stoppen als dat kon, de zee was zo mooi groen en blauw van kleur en met het witte strand een plaatje. Ze noemen dit stuk kust niet voor niets de Turquoise Coast! Met mijn campertje ben ik op een gegeven moment zo het strand op gereden. Dit is het ware camperleven!
In Geraldton kon ik nog eea inslaan, want in de supermarkt in Cervantes hadden ze werkelijk niets. En dat wordt des te erger des te noordelijker ik ga komen.
Mijn koelkastje doet het best goed alleen is niet verschrikkelijk groot dus ik moet wel keuzes maken. Dus lauwwarm water overdag en in de avond 1 glas koude cola.
Volgende stop was Pink Lake, zoals de naam als zegt, een roze gekleurd meer door de bacterie die erin leeft.
Onderweg kom ik trouwens veel verschillende mensen tegen, gezinnen met
kinderen, vriendinnen, jonge stelletjes en oudere echtparen. Niemand is te beroerd voor een praatje.
Het laatste stuk moest ik een beetje doorrijden om voor het donker een camperplek te vinden. Het was een lang stuk, met nauwelijks verkeer alleen af en toe een roadtrain. Wat een monsters zijn dat! Helaas moest ik daardoor ook een stuk van de spectaculaire kust overslaan anders moest ik echt in het donker rijden. Gelukkig moet ik ook nog terugrijden dus dan kan ik het gaan bekijken.
Voor de nacht werd het een ranch net buiten Kalbarri. En bij het naar het toilet gaan werd al gelijk duidelijk dat dit niet mijn plek was. Overal waar je keek spinnenwebben met spinnen erin! Tja met zoveel dieren kon dat ook niet anders.
Na het bereiden van een simpele pasta in de kampkeuken dook ik er vroeg in. Uiteraard niet zonder een grondige check van mijn slaapplek.
13 april
Vandaag is rood, de kleur van mijn omgeving. Kalbarri National Park, weer totaal anders. Het gaf me een beeld van hoe de outback eruit ziet.
Een rivier heeft een vallei ingesleten in het rode gesteente. In het park heb je verschillende wandelingen en uitzichtpunten. Wat een kleuren weer, een smaragdgroene rivier omgeven door een steenrode vallei. Wauw! En oooh wat deed mijn fotografenhart zeer, ik voelde me onthand zonder spiegelreflex. Maar goed de beelden zitten voorgoed in mijn hoofd geprent, mooier dan die gaan ze toch niet worden!.
Ik merk ook dat het steeds warmer wordt nu ik verder noordelijk ga. Maar met de straffe wind van vandaag was het prima te doen. Alleen jammer dat de vliegen daar niets van aantrekken en heel irritant zijn. Ben blij dat ik last-minute nog mijn vliegenetje in mijn tas heb gedaan.
Kalbarri park is ongelofelijk uitgestrekt. Vanaf de ingang naar een van de uitzichtpunten is het 30 km rijden en die moet je ook weer terug. Na al het schoon te hebben bewonderd reed ik om 1400 uur verder richting hoe ver de tijd mij zou brengen. Het was een ongelofelijk saai, lang stuk weg met alleen maar bush aan weerszijden, rood zand en af en toe een dode kangaroe of emu.
Mijn benzinemeter liep gestaag terug. Ik las dat je wanneer je kan tanken dat altijd moet doen. Nu begreep ik waarom, er was werkelijk niets voor honderden kilometers.
Gelukkig met nog een kwart tank diende zich een roadhouse aan en kon ik mijn hippie weer volgooien.
Bij Gladstone besloot ik de camping op te zoeken. Hopelijk hadden ze plek, want de schoolvakanties zijn begonnen!
De onverharde weg er naar toe heeft mijn Hippie flink getest! We werden door elkaar geschud, op en neer geschoven en schuin gekanteld. Mijn Hippie Drift deed zijn naam eer aan wat op een gegeven moment stond ik dwars op de weg. Adem in, adem uit... Wat was ik blij toen ik de camping in zicht kreeg! Het zweet stond in mijn handen van het stuur vasthouden.
Het was een vrij kamperen camping aan het strand, basic faciliteiten en je kon zelf gaan staan waar je wilde. Ik zag overal alleen maar enorme 4WD auto’s en enorme campers.
Ik had na alle hitte behoefte aan een douche en die was er en wat voor een! Ik voelde me bushgirl op en top! Een hokje omgegeven door platen van geribbeld staal, met een tuinslang die er boven hing. Ik heb genoten van die douche!
En onder het genot van een koude cola zag ik de zon ondergaan en zag langzaam alle sterren weer verschijnen. Nog meer dan ooit tevoren. Zucht... ff emotioneel, dat ik dit mag meemaken, in mijn uppie voor mijn campertje met buren niet in het zicht, onder een sterrenhemel onvoorstelbaar prachtig. Dit moment vergeet ik nooit meer. Cheers!
Ik geniet voor 2...
-
14 April 2018 - 13:42
Saskia:
en wij genieten mee! -
14 April 2018 - 20:26
Ben:
Mooi hoor en leuk om te lezen -
15 April 2018 - 07:22
Wanda:
Heerlijk om te lezen, mooi geschreven. Met de ogen dicht en jouw verhaal in het hoofd is het alsof ik ook een stukje Australië zie. Lijkt me prachtig. Zeker ook die sterrenhemel. -
15 April 2018 - 11:28
Paula:
Wat ongelofelijk mooi om zo met je mee te reizen. En wat ben je geweldig stoer. Super!! -
15 April 2018 - 11:40
Mam:
Voor jou een lang saai stuk, maar toch n spannend verhaal, je kunt zo de Dakar ralley meerijden! Bespeur ik een gewenning aan de spinnen? Ik heb je verhaal weer verslonden, -
15 April 2018 - 15:29
Toon:
Wat een geweldige verhalen en wat zie je enorm veel. Tja een spiegelreflex is toch wel een must, helaas teveel gewicht en dat begrijp ik dan ook weer. Veel plezier nog. -
18 April 2018 - 21:54
Suus:
You , zonder camera huh
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
