Natte voeten niet 1, niet 2, maar 3 keer

11 mei

Bij het ontbijt zegt Dinh dat ik beter weer kan gaan wandelen i.p.v. een ritje achter op de scooter. Er is vannacht veel regen gevallen en dus zullen de wegen vol modder zijn. Ik neem het advies aan en Dinh vertelt me de route die ik kan lopen,

van ongeveer 12 km. Langs de rivier, naar boven naar de hoofdweg en dan naar de waterval.

Het pad richting rivier is al een uitdaging, het loopt steil naar beneden en is door de regen glad geworden. Voetje voor voetje daal ik af. Dan is het pad ook nog eens onderbroken door water wat vanuit de bergen komt. Te breed om er over heen te springen, te diep om er doorheen te waden. Gelukkig lopen er Fransen achter mij die me een helpende hand toereiken waardoor via een aantal stenen in het water kan oversteken. Alleen wandelen is niet altijd handig. Waar zijn de vrouwen uit het dorp als ze je nodig hebt??

Even verderop is het pad nog een keer onderbroken en gelukkig ook hier weer de helpende hand van de Fransen.

Ik steek de rivier over via een wiebelende hangbrug en loop naar boven. Vanaf boven heb ik prachtig zicht op Ta Van en de homestay waar ik verblijf. Op de rijstterrassen wordt druk gewerkt. De buffels zijn er aan het badderen, eten of hard aan het werk en trekken een ploeg.

De waterval laat ik voor wat het is, genoeg water al gezien onderweg. 

Op de terugweg haak ik aan bij de gids waar ik de dag ervoor een tasje heb gekocht. Ze maken echt prachtige dingen, maar ja de ruimte in de koffer is beperkt. 

Aan het einde van mijn trip in Vietnam stuur ik weer eea op via de post dan weet ik hopelijk ook of mijn andere pakketje is aangekomen.

De gids, een vrouw van 24 met 3 kinderen, begeleidt 2 Nederlandse meiden dus ik kan ff lekker Nederlands kletsen.

Bij de rivier kies ik helaas de verkeerde steen en sta met 1 schoen tot mijn enkels in het water. Gelukkig droogt hier alles redelijk snel.

Bij terugkomst ga ik lunchen met Petra en Dieter. Ze nodigen me uit om in München langs te komen en betalen lunch voor me (mijn geld was op en een arm hadden ze natuurlijk niet in al die dorpen)

Om 1500 nam ik afscheid van ze en stapte in de taxi naar Sapa. De lange terugreis was begonnen. Om 1730 werd ik vervolgens opgehaald met een minibus voor de reis het dal in naar het treinstation. Een uur lang bochtjes naar beneden maken. En dan komt werkelijk van alles voorbij. Het levende kalf vastgebonden achter op de scooter was het meest schrijnende geval. Volgens mij was zelfs de chauffeur in shock dat het kalf zo werd vervoerd.

In Lao Cai moest ik ook weer even wachten, toen merkte ik ook dat het echt koeler was in Ta Van, wat een hitte hier beneden. Terwijl ik wacht komt er een groep Vietnamezen op mij af, of ze een foto met me mogen maken. Een wat oudere dame strijkt me vervolgens een aantal keer door het haar en werpt bewonderende blikken naar me. Ze roept haar zoon erbij om iets in het Engels te zeggen. “You look like you from heaven, you angel”. Ik bedank haar met een grote glimlach en ze legt haar handen op mijn wangen en zegt wat in het Vietnamees en lacht vervolgens ook naar me.

Heel apart dit....

Iets na 21 uur mag ik aan boord van de trein. En dan maar hopen dat ik een coupe voor mezelf heb. Het bed voelde in ieder geval beter dan de heenreis.

Toen om 21.39 de trein begon te rijden kwam de conductrice langs en zei dat ik goed moest afsluiten. Yes! de hele coupe voor mezelf.

Oordoppen in en slapen maar, om 4 uur werd ik wakker. Nog 1,5 uur en het zat er weer op.

12 mei

Omdat ik gruwelijk vroeg bij het hotel ben kan ik nog niet inchecken. Ik moet tot 1300 uur wachten, dat is 7 uur! Dat gaan we dus niet doen. Ik vraag of ik de kamer eerder kan krijgen zodat ik kan douchen. Nee het is echt niet mogelijk! Ik kijk nogmaals vriendelijk en zeg dat ik alleen graag even wil douchen. Een uur later mag ik even douchen in een kamer waar net iemand is uitgecheckt. Beetje raar, maar goed ik heb alles over voor een douche na de hele reis van gisteren en vandaag.

Om de tijd nuttig te besteden tot inchecken ga ik naar het Womens Museum. Maar uiteraard niet voordat ik bij mijn favoriete tentje 2 banh mi heb gegeten. 

In het museum leer ik meer over vrouwen in Vietnam met betrekking tot het huwelijk, famlieleven, rituelen, de rol in de oorlog en kleding. Bij sommige stammen geldt dat wanneer een vrouw getrouwd is ze haar haar in een knot draagt zodat het voor iedereen duidelijk is en op de trouwdag zelf is haar gezicht volledig afgedekt want op die dag is ze de mooiste en dan gewild door de geesten.

En de rol van de vrouwen in de Vietnamoorlog mag niet onderschat worden. Men zegt dat vrouwen voor de onafhankelijkheid hebben gezorgd.

Het was een leerzame ochtend.

Na het inchecken in het hotel, ga ik naar een reisbureau om mijn volgende tour te regelen. Van Petra en Dieter had ik gehoord dat ik Tam Coc niet moest overslaan (was ik eigenlijk wel van plan). Robin is die dag ervoor er net geweest en vond het ook gaaf. Dus boek ik een tour van 2 dagen en 1 nacht. Wel ff lekker dat alles voor je geregeld wordt en dat zelf niet hoeft te doen. Want al met al kost het best wat tijd om alles uit te zoeken. Ik boek zelf nog de overnachtingen in Hanoi. Ik kom nog 2 keer terug en dan vlieg ik vrijdag naar Hue. Weer een week gepland!

Als lunch geniet ik van een pho (soep). Mijn darmen hebben zich lang goed gehouden maar nu heb ik toch iets last.

De koelte van mijn hotelkamer is daarna een welkome afwisseling. En de gelegenheid om even lang te videobellen met Ra. Alsof we een zaterdagochtend samen doorbrengen...zo fijn ook al zijn we zo ver van elkaar vandaan.

En heel even flits dan door mijn hoofd ‘wat zou een ticket naar huis kosten’, ik deel mijn gedachten met Ra.

Hij is resoluut, ‘ga je droom verder verwezenlijken’ zegt hij. Ik ben er over 6,5 week ook nog.

We kletsen nog even verder en dan ga ik richting nachtmarkt. 

Ze zijn nog aan het opbouwen. Het is weer een drukte van belang in Hanoi. Iedereen is weer buiten op deze zaterdagavond. Op het plein bij het meer zijn kinderen aan het spelen met vliegtuigjes en aan het bellen blazen. Ik zit op rand van de fontein en bekijk het allemaal op een afstand. Een Vietnamese vrouw komt naast me zitten en begint net als gisteren ook door mijn haar te strijken. Ze vertelt over haar gezin, ze is 75 en heeft een “boyfriend”. Iets later komen alle foto’s te voorschijn. Ze slaat ook een aantal keer vriendschappelijk oo mijn dijbeen en zegt “you very strong”. Een mooie interpretatie van mijn dikke bovenbenen. Haar kleinzoon is bij haar en die stelt ook aan mij voor. Zo kletsen we wat verder. Heerlijk Vietnam!

In de verte licht de lucht alweer regelmatig op. Ik loop terug richting hotel, op de nachtmarkt wordt alles regenklaar gemaakt. Net op tijd kom ik bij het hotel. De sluizen in de hemel gaan vol open. Ik pak een paraplu en loop naar New Day restaurant dat gelukkig dichtbij is.

Na een heerlijke papayasalade en sweet en sour pork loop ik terug. De straten zijn leeg en in kleine rivieren verandert.

Mijn grote paraplu houdt me redelijk droog, maar ik sta wel tot mijn enkels in het water. Gelukkig heb ik mijn wandelschoenen de komende dagen niet nodig. Ik ga varen in Halong en Bai Tu Long Bay de komende dagen.