Eindelijk verkoeling!
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
26 Mei 2018 | Vietnam, Ðảo Phú Quốc
24 mei
Na het zalige bed in Hoi An, was het bed in Da Lat nog erger dan Spartaans. Ze moeten op Booking.com een filter op zachtheid matras opnemen. Maar ja dat is natuurljk beetje subjectief, want in 1 van de reviews van de b&b waar ik nu slaap stond: comfortable bed. Voor mij totaal niet!
Het ontbijt, wat je zelf moest maken viel ook al tegen en dus besloot ik buiten de deur te eten. Bij One More Café had ik voor 6 euro een BLT baquette, yoghurt met vers fruit en een limoen-framboos sapje erbij.
Bij een toercompany heb ik vervolgens bekeken wat ik morgen wilde gaan doen. Da Lat staat vooral bekend om adventure sports, zoals rafting, canyoning, down hill etc. Canyoning had ik nog nooit gedaan. Ze verteld dat je van een 65m hoge waterval afging. Mmmm, misschien een beetje te hoog, maar ja aan de andere kant een mooie stretch voor mezelf. Maar ff overdenken en dus boekte ik nog niets.
En net zo weloverwogen nam ik een taxi naar de Datanla watervallen.
Ze hadden er een soort van mini-pretpark omheen gebouwd. Met een bobslee kon je naar beneden naar de waterval bobben. 40.000 enkele reis, 50.000 retour. Lekker lui vandaag dus maar...
En die bobslee rit naar beneden was best pittig. In sommige bochten dacht ik echt nu kiept mijn karretje om. Je weet het niet hè, hoe nauwkeurig het hier gaat met
veiligheid.
Beneden bij de waterval was het heerlijk koel. Het was sowieso koeler in Da Lat dat op 1500 meter ligt.
Het was een leuke waterval, niet echt bijzonder. Maar goed, ik was weer ff van de straat af.
Terug naar het hotel dacht een taxichauffeur ff een ommetje te maken om meer geld te vangen. Maar ja tegenwoordig met Google Maps, die altijd de kortste route weet, gaat dat niet werken.
In de late namiddag ben ik naar An Café gelopen, een café tegen een helling opgebouwd met allerlei hoekjes en speciale zitjes. Echt leuk gedaan!
En daar heb ik ook mijn toer voor morgen geregeld. Ik wil meer van de omgeving zien, na het taxiritje vandaag ben ik erg nieuwsgierig geworden. De omgeving is weer zo anders dan wat ik tot nu toe heb gezien.
En dus stap ik morgen weer achterop de motor bij een Easyrider.
25 mei
Wat een b&b! De hele nacht was er handengeianjk vlak onder mijn raam en ondanks dat alles dicht zat kwam het met gemak door de muren heen. En net toen ik dacht, het is stil besloten de buren eens stevig te gaan seksen. Alsof ik naast hun bed stond, zo goed kon ik het horen! En dat om half 6 in de ochtend.
Om half 9 werd ik opgehaald door Bu, mijn gids voor vandaag. Het was heerlijk weer, prima voor een rit van zo’n 130 kilometer.
We verlieten Da Lat en reden door de heuvels. Bij een meer stopte Bu en zei dat ik moest gaan lopen. Huh?! Good exercise in the morning. De grapjas, maar ja hij reed wel weg. Daar liep ik, langs Paradise Lake. Het leek wel een beetje op Canada, maar in ieder geval niet op een omgeving die je met Vietnam associeert. Bu wist wat hij deed, lopend neem je alles nog beter in je op.
In Da Lat en omgeving zie je veel Franse invloeden, bijv de bouwstijl van de huizen. Op sommige momenten had ik het gevoel alsof ik door de Franse Alpen reed, alleen de sneeuw miste.
Het was nu al een prachtige rit!
De volgende bestemming was Chicken Village. Middenin het dorp stond een enorm standbeeld van een kip.
Maar ja op straat was geen kip te zien. Nee, deze kip stond er vanwege een legende. Een heel verhaal, maar dus iets met een verboden liefde en een kip.
Nadat Bu me had laten zien hoe ze hier paddestoelen kweken gingen we naar de watervallen van Pongour.
Uiteraard weer een stuk naar beneden lopen... maar wat een panorama ontvouwde zich toen ik eenmaal op een rots stond bij de waterval. Een waterval die via verschillenden niveaus naar beneden kwam over zwarte rotsen met een blauwe lucht als achtergrond.
En er was bijna niemand! Hier kon ik wel ff blijven, maar ja ik had een uur gekregen en ik moest nog naar boven.
Dus snel op zoek naar iemand die een foto van me wilde maken. En hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar er liepen denk ik 4 mensen rond op het enorme terrein en hij kreeg het voor elkaar er 2 met mij in beeld te zetten. Volgende keer maar weer de selfie stick gebruiken.
Gelukkig vond ik iets later nog iemand die me gelukkig wel goed wist vast te leggen op de gevoelige plaat.
Met mijn tong op mijn schoenen was ik keurig binnen het uur weer terug.
Deze waterval was echt een plaatje!
Ik had Bu verteld dat ik zin had in wat fruit, dus niet veel later hadden we in een tentje langs de weg een watermeloen van 3kg gescoord. De verkoopster hakte hem in stukken voor ons. De Vietnamezen eten de meloen met een zoutig goedje waar ze indippen.
De watermeloen was in ieder geval vol van smaak en dat voor 1,5 euro.
De volgende stop was bij de “big happy buddha” en de Elephant waterval. Een totaal andere, die meer deed denken aan watervallen in Afrika door het bruine water en de enorme hoeveelheid.
Het “pad” ernaar toe was uiteraard weer naar beneden en over glibberige rotsen. Soms kroop ik er letterlijk overheen omdat ik verder nergens houvast had. Wat een avontuur weer!
Het liep al richting einde middag. In de verte pakten zich donkere wolken samen.
De volgende stop was een bedrijf waar ze zijde maakten. Ik had eigenlijk nog nooit het hele proces gezien dus dat was wel bijzonder en met name hoe ze zijde maken. Tegenover zijdefabriek was een krekelboerderij waar ze krekels kweekten voor consumptie. En zij hielden luwaks, soort van wezels die koffie bonen eten en vervolgens weer uit poepen en daar wordt dan koffie van gemaakt ook wel bekend uit Indonesië.
En toen begon het keihard te regenen gelukkig waren binnen. De regen klettert zo hard op het aluminium dak dat we elkaar niet meer konden verstaan. We moesten de regen uitzetten, het ging zo hard dat met de motor er door heenrijden onverantwoord was.
We hebben een uur gewacht en toen werd het steeds minder en zijn we gelijk terug gaan rijden naar Da Lat.
Een indrukwekkend dag, veel gezien weer en genoten. Later die avond bekeek ik, onder het genot van een pizza, nog eens alle foto’s van die dag. Wat een veelzijdige regio ik snap dat veel rijke Vietnamezen hier hun weekend onderkomen hebben.
26 mei
Leve de oordoppen! Ik heb vannacht aan een stuk door geslapen en dat was wel even lekker.
Na het uitchecken en het regelen van een taxi voor later in de middag ben ik naar One More Café gelopen voor weer een heerlijk uitgebreid ontbijt.
Terwijl ik buiten wachtte op mijn Grab scooter taxi herkende de eigenaresse me en maakte even een praatje met me. Ik vertelde dat ik eind van de middag naar Phu Quoc vloog.
Ze wilde al heel lang naar Phu Quoc, maar het kwam er iedere keer maar niet van.
De Grab chauffeur zette me zoals gevraagd af bij Crazy House. Ik had er over gelezen in de Lonely Planet, een huis gebouwd door een dame die zich vooral liet inspireren door de natuur. Het leek een beetje op een creatie van Gaudi.
Overal diepe gangetjes, smalle trappetjes die omhoog kronkelden en dan kwam je weer in een ruimte die weer totaal anders was. Het was een bijzondere, bizarre, fantasievolle constructie.
Het meest aparte vond ik de schelp die doorgang boot naar een aquarium kamer.
Het is moeilijk je voor te stellen maar het was echt een Crazy House.
En nu zit ik alweer in het vliegtuig richting Phu Quoc. Vanuit het vliegtuig zag ik de Mekong Delta en de skyline van Ho Chi Minh City, wat een enorme stad is dat.
Ik kom zo in het donker aan op het eiland dus morgen de verrassing hoe het er uitziet.
-
28 Mei 2018 - 10:36
Mam:
Ik heb je bijna elke dag aan de iPhone, je vertelt veel overheid belevenis en toch is t iedere keer weer n feest om je blog te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley