Niets doen...best een dingetje
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
10 Juni 2018 | Indonesië, Seminyak
8 juni
Vandaag werd het kilometervreten. Eerst een vlucht van Siem Reap naar Kuala Lumpur en dan van Kuala Lumpur naar Bali.
In de ochtend werd ik om 6.20 uur opgehaald door Sam. Met 2 tosti’s in een doosje (ontbijt was pas om 6.30 uur) stapte ik in de tuktuk naar het vliegveld. Ik was blij dat ik ervoor had gekozen om 4 nachten in Siem Reap te blijven, het was goed zo. Klaar met de hitte en tempels,
maar ik had het zeker niet willen missen.
Mijn laatste Cambodiaanse Riel had ik opgemaakt aan een ansichtkaartje aan mezelf.
De vlucht naar KL verliep voorspoedig. Toen kwam het lange wachten. Toen we landden dacht ik, jeetje 5 uur wachten. Gelukkig moest mijn horloge nog even synchroniseren met de lokale tijd en werd de wachttijd terug gebracht naar 4 uur.
En die tijd ging snel voorbij door de inhaal schrijfactie voor mijn blog en Netflixen.
De vlucht naar Bali duurde 3 uur, met zonsondergang daalden we af en in het donker laden we op Bali.
Ik had me door de eigenaar van de villa waar ik verbleef laten verleiden om me te laten ophalen. En ja, voor niks gaat de zon op, dit ritje van een half uur kostte 15 euro. Had ik het gewoon als altijd via Grab gedaan dan had datzelfde ritje me 3 euro gekost. Je snap dat ik terug gewoon weer een Grab bestel!
Wat grappig onderweg was, was dat ik langs het restaurant reed waar Ra en ik ruim 2 jaar terug op onze eerste avond op Bali hadden gegeten. Ik herkende het meteen.
Na inchecken besloot ik terug naar dat restaurant te gaan en sate, nasi goreng en kankung te bestellen. Wel een beetje vreemd zo zonder Ra.
Ik was doodmoe van de lange reis dus verlangde naar mijn bed. En die was gelukkig heerlijk zacht!
9 juni
Keuze’s maken... pffff...ga ik de laatste week van mijn droomreis voor vertrouwd of kies ik voor het onbekende.
Na geslapen te hebben als een roosje heb ik zitten kijken wat ik nadat ik terug kom van Komodo ga doen.
Gili Trawangan was een heerlijke plek en ik weet nog dat ik gezegd heb, hier kom ik nog eens terug. Maar ja is het net zo fantastisch als ik er alleen naar toe ga?
Voor de mola mola bij Lembongan ben ik helaas te vroeg in het seizoen. Het duiken daar was wel gaaf.
Ik ga er nog een nachtje over slapen en dan echt alles rondtimmeren.
Het strand was ongeveer een kwartiertje lopen. Toen ik aankwam zag ik dat er behoorlijke golven waren. Ik besloot richting het noorden te lopen langs de branding. Zo leuk om te zien wat er allemaal gebeurd op het strand. Het was niet heel erg druk op het strand. Uiteraard waren er de verkopers. Een van hun had een vlieger in de lucht hangen, in de vorm van een piratenschip. Heel grappig om te zien.
Iets verderop kregen een aantal mensen surfles, eerst op het droge op je board oefenen hoe je op moet staan vervolgens het water in om er heel vaak af te vallen.
De golven waren onverbiddelijk voor ze, geen goede balans en je werd door de golf ondergeduwd.
Iets verderop was de bekende strandclub Potato Head. Het was al behoorlijk druk toen ik kwam. Ze hadden verschillende gedeeltes: ligbedden, zitjes, zwembadbar, restaurant en ligweide. Voor de ligbedden was een wachtrij. Gelukkig was er wel plek in het restaurant en kan ik daar onder het genot van een lunch een beetje mensen kijken. ik hoorde vooral Australiërs om mij heen en zag vooral jonge mensen.
In het zwembad met uitzicht over het strand en de zee was het even lekker om de verkoeling te zoeken. Maar helaas waren er geen lockers dus moest ik vooral mijn spullen in de gaten houden.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me niet echt op mijn plek voelde tussen al die cocktails drinkende Aussie’s. Na een paar uur hield ik het voor gezien en ging met de Grab taxi terug.
Bij mijn eigen zwembad heb ik heerlijk genoten van de late namiddag.
In de avond ben ik naar Warung Kultur gegaan, een bekende plek voor Ra en mij want hier hadden we tijdens onze Bali vakantie ook gegeten.
Ik genoot er die avond van een heerlijke soto en beef rendang.
Van niks doen wordt je eigenlijk ook best moe.....dus ik lag er weer lekker vroeg in.
10 juni
Wat gaat de tijd toch snel, ook als ik niet zoveel doe vliegt de dag voorbij.
Na het ontbijt vanochtend ben ik op mijn gemak naar de supermarkt gelopen om, ja ik beken, Nutella te kopen voor op brood straks op Komodo. Ik ga daar back to basics: slaap ik een rieten hut op het strand met een matras op de grond met een muskietennet zonder airco met fan, een koude douche en een toilet in een apart gebouw. En vanuit Scuba Junkie vorig jaar weet ik dat ik enorm zin had in Nutella. Dus ben ik het nu maar voor want er is geen enkele winkel in de buurt van het “resort”.
Daarna heb ik lekker aan het zwembad gelegen en mijn plan gemaakt voor de rest van mijn trip.
En dan gewoon niks doen...best een dingetje voor mij. Eerst een worsteling met mezelf, want stel dat ik was mis... dan de overgave en het ultieme niets doen.
Dat hield ik een half uur vol en ben toen maar gaan lezen.
Na de lunch heb ik lekker lang met Ra kunnen kletsen want die was vrij en toen was het alweer tijd voor zonsondergang!
Op het strand was het een drukte van belang, overal kleurrijke zitzakken met mensen erop. Jeetje was een drukte!
Maar speciaal voor mij was er 1 zitzak front row nog vrij. Alsof er niemand anders was...behalve dan honderden achter mij.
Helaas was het bewolkt aan de horizon, dus de zon in de zee zien zakken was er niet bij. Maar het was wel ff lekker zo met mijn mocktail uitwaaien aan het strand.
En weer vroeg naar bed want om 4.45 uur ging de wekker.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
