Een traantje van geluk

18 september

07.12 uur

Onwaarschijnlijkheid...niet te geloven en toch is het het geval. Voor het eerst van mijn leven heb ik niet echt zin om op vakantie te gaan. 5 dagen IJsland, het land waarvan ik altijd zeg daar moet je zijn geweest kan me ff gestolen worden. Teveel lading aan deze 5 dagen.... en heeeeeel veel regen.
Aan de andere kant er hangt niet voor niets “Life isn't about waiting for the storm to pass… It's about learning to dance in the rain” als spreuk boven mijn bed. Dus gewapend met paraplu, poncho en regenpak zit ik in de trein.
Mijn reizigershart warmt vanzelf op wanneer ik de hektiek van Schiphol induik.
Eerst nog even een halve dag werken en dan ...laat die watervallen maar komen.

17.17
De regen is er en niet alleen vanuit de lucht. Ik pies bijna in mijn broek van het lachen...
Bij het inchecken kreeg ik de mededeling dat er een kleine kans was dat mijn bagage vandaag zou aankomen. Huh?! KLM staakt toch, Transavia niet toch? Helaas, KLM handelt de bagage af van Transavia. En dus kon ik in mijn koffer duiken en het hoogst noodzakelijke in een Lidl plastic tas proppen. Het nieuwe reizen...
Niet gek opkijken wanneer ik straks op alle foto’s dezelfde kleding aan heb.
Bij de security ging mijn rugzak op de “extra controle” baan en dus kon ik alles eruit halen, inclusief bh en ondergoed.
Vervolgens een sms’je dat de vlucht vertraagd is.
Het gaat een memorabele trip worden!

19 september
04.30 uur

Keurig om 6:30 uur werd ik wakker, alleen jammer dat het hier twee uur vroeger is. En dus plan ik mijn rit voor vandaag: de Golden Circle. Een route langs watervallen en geisers.

Gisteravond was ik pas vrij laat in het guesthouse waar ik twee nachten verblijf. Het mooiste was wel dat toen ik langs de bagage band liep op het vliegveld ik zag dat er koffers op kwamen dus ik dacht ik blijf maar even wachten en warempel mijn koffer zat er ook tussen. Godzijdank!
Onderweg regende het keihard en in het pikkedonker was het best intensief rijden. Ik zat soms letterlijk met mijn neus tegen de voorruit aan om te zien waar de weg liep want op veel plekken was geen belijning.

20.45 uur

Zeg maar nee, dan krijg je er twee. En zo kwam het dat ik vandaag de hele dag met Noah en Nivier heb rondgereden.
Ik was vanochtend dus al vroeg op pad. Na een typisch IJslands kerkje te hebben bezocht ging ik richting de Secret lagoon.
Op de weg ernaar toe zag ik twee lifters staan. Ik had een beetje medelijden met ze want het regent best hard, maar ze stonden aan de andere kant van de weg dus het had geen zin om ze op te pikken. Bij de Secret Lagoon, ook wel warmwaterbronnen was het behoorlijk druk en dus besloot ik geen dipje te nemen.
En zo kwam het dat ik op de terugweg weer langs de lifters reed en besloot om te vragen waar ze heen wilden. Ze wilden de Golden Circle doen en dat was precies mijn plan voor vandaag. En dus gingen de rugzakken achterin En gingen we op weg naar onze eerste stop: de Gullfoss waterval.
Daar aangekomen regende het een beetje en dus besloot ik alleen mijn regen jas aan te trekken. Dat bleek binnen 5 minuten al een hele slechte beslissing want de hemel ging open en mijn spijkerbroek was in no time kletsnat.
Het voordeel van veel regen in IJsland is dat de watervallen en ieder geval goed gevuld zijn. Gulfoss is een indrukwekkende waterval er gaat meer water doorheen dan bij Niagara Falls. We zijn met z’n drieën helemaal naar beneden gelopen om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen. Imposant om het water zo naar beneden zien te denderen. Weer terug bij de auto moest ik even een noodgreep doen en dus ging een spijkerbroek uit en mijn regenbroek aan. Dus eigenlijk heb ik Ijsland in mijn onderbroek gedaan :-). Gelukkig was het vooral heel nat en niet heel erg koud.

De volgende stop was Geysir Park, waar zich een aantal geisers bevinden. En daar is het vooral een kwestie van geduld, want je weet nooit precies wanneer Strokkur gaat spuiten.
Het was ook heel lekker om even in de warme stoom te staan ook al stonk die natuurlijk naar rotte eieren.
Met z’n drieën zijn we vervolgens de heuvel opgeklommen om te genieten van het uitzicht over alle geisers en de vele toeristen die aan het wachten waren tot dat de geiser weer ging spuiten.
Ik moet helaas constateren dat het aantal toeristen ten opzichte van de vorige keer dat ik hier was enorm is gegroeid en dat is ook duidelijk zichtbaar.
Daar waar ik bij de waterval nog een euro 50 moest betalen voor een toiletbezoek konden we hier gratis. We hadden een hilarisch moment. We stonden namelijk allebei onze handen te drogen in de zo’n verticale droger toen er een vrouw tussen ons in kwam staan en haar handen ook wilde drogen. Ze stak haar handen vooruit en bewoog deze op en neer. Echter tussen ons in zat geen droger maar een prullenbak! Je kan je voorstellen dat we bijna in onze broek pisten van het lachen!

De laatste stop was een uur rijden en dus hebben we gekletst, genoten van de omgeving en veel naar muziek geluisterd.
Thingvellir is een nationaal park waar 2 tectonische platen elkaar ontmoeten en je dat ook daadwerkelijk kan zien. Naast een prachtige waterval was er ook de Silfra kloof waar je in kristal helder water kan snorkelen.
Toen we daar stonden te kijken zei Nivier net iets te hard “ik zou het alleen doen voor de lekkere duikgids” En vervolgens dook ze achter mij weg en keek de hele groep mij aan! Lol
Na een kleine wandeling kwamen we weer terug bij de groep en heb ik de gids gevraagd om met mijn toestel een foto onder water te maken. Dan konden we in ieder geval een beetje genieten van het mooie uitzicht onderwater.

Eenmaal weer in de auto begon het weer hard te regenen. Eigenlijk hadden we met uitzondering van het bezoek aan de waterval iedere keer mazzel want het miezerde dan tot dat we in de auto zaten.
In Selfoss heb ik ze vervolgens afgezet bij de camping en afgesproken dat wanneer ik zondag naar het schiereiland zou gaan ik ze nog even zou berichten.

Na een hele dag in de buitenlucht had ik geen zin om uit te gaan eten en dus haalde ik wat bij de KFC. Best te eten, een beetje prijzig (18 euro) en daarna doodmoe het bed in.

20 september
21.09 uur

Vandaag was ik vroeg op pad. Ik wilde namelijk helemaal naar het ijsbergen meer Jokularson rijden en vervolgens weer een stuk terug om in Kirljabaerklauster te overnachten. Zonder onderweg te stoppen een rit van 5 uur.
Na 1 1/2 uur volgde de eerste stop: een natuurlijke brug bij de vuurtoren van Dyrhólaey. Daarvoor moest ik eerst wel met mijn kleine autootje de berg op rijden over een gravelweg. Gelukkig was het een huurauto!
Eenmaal boven waaide het er behoorlijk en ook de regen was flink aanwezig.Het had wel zijn charme.
Ik besloot om een aantal stops over te slaan vanwege het slechte weer, hopelijk is dat beter wanneer ik er weer langskom op de terugweg.
De rit langs de hoge kliffen deels gehuld in de wolke was overigens prachtig, door de vele regen waren er overal watervallen die mooi contrasteerden tegen de groene achtergrond.
De volgende stop werd Svartifoss, een bijzondere waterval die aan weerszijden geflankeerd wordt door kolommen van zwarte basalt.
Om er te komen moest ik wel eerst ruim een half uur de berg opklimmen om vervolgens 10 minuten af te dalen naar de waterval. Het was echt een plaatje! Mijn fotografenhart werd hier dolgelukkig van.
Het was inmiddels al half 3 en ik moest nog een stuk rijden naar Jokularson.
Na een uur rijden kom ik eindelijk aan bij het meer. Ik weet nog goed dat ik de vorige keer dit zo fantastisch vond. Ik heb me toen verwonderd over alle vormen en kleuren van de ijsbergen in het meer. Voor mijn gevoel lagen er nu minder Ijsschotsen in het water en de enorme gletsjer op de achtergrond was niet te zien door de laaghangende wolken. Het blijft wel iets intrigerends stukken ijs van misschien wel 1000 jaar oud die langzaam richting zee drijven en wegsmelten.
Op het strand iets verderop lagen wat kleinere stukken. Het was een drukte van belang, iedereen wilde het ijs wel even aanraken en het natuurlijk op beeld vast leggen. Het is een wonderlijk schouwspel zoveel stukken ijs en ik kan me goed voorstellen dat wanneer de zon schijnt het er uitziet als diamanten. Vandaar ook de naam Dliamond Beach.
Ik kon er nog uren doorbrengen maar ik wilde voor het donker bij het guesthouse zijn en het liefst nog een stop maken bij de gletsjer.
Dus liet ik het bijzondere ijs achter en rijd ik richting de gletsjer.
Na drie kwartier rijden door het desolate landschap zag ik een afslag die ik niet kende van de vorige keer en dus besloot ik er een kijkje te nemen.
Het bleek het kleine broertje van Jokularson te zijn, maar dat kleine broertje was wel de betere versie. Het meer was inderdaad kleiner maar de gletsjer die duidelijk zichtbaar was op de achtergrond des te imposanter. Ik was enorm onder indruk! Wat een land Ijsland. Ik had niet verwacht dat het me weer zo zou grijpen. Op een rotsblok heb ik in stilte zitten genieten, een traantje van ultiem geluk gehuild en me gerealiseerd dat je echt kan dansen in de regen. Wat een rollercoaster deze 2 dagen en er volgen er nog 2.

Tegen 1800 uur was ik bij de afslag naar de gletsjer die ik me nog herinnerde van de vorige keer. Ik kon me alleen niet herinneren dat de weg ernaar toe hij zo slecht was. Met mijn huur auto werd ik door de kuilen in de weg alle kanten op geslingerd.
Hier kan je iets dichterbij de gletsjer komen. Het viel me wel op dat deze stukken kleiner was dan de vorige keer toen ik er was. De grootsheid blijft me verwonderen.
Om 19:30 uur was ik uiteindelijk bij het guesthouse. Ik was doodmoe en had enorme honger dus we bestelde ik een bord pasta. Ik denk de slechtste pasta die ik ooit heb gegeten, maar goed honger maakt rauwe bonen zoet.
Morgen rijd ik naar Reykjavik en onderweg pak ik alles top’s die ik gisteren heb overgeslagen in de hoop dat het weer iets beter is.