Dure plas…

2 december
Natuurlijk zijn we al vroeg wakker, de zon schijnt door het spleetje in de gordijnen. Ik kan niet wachten om weer naar buiten te gaan. In de vroege ochtend snorkelen is altijd een fantastische ervaring. Dus om 6:00 uur wandelen over de zeer lange pier richting het rif bij het hotel.
Het is gaan wij waaien vandaag, en wanneer wij aan het eind van de pier komen zien we het effect op de zee. Golven van zo’n 2-2,5 m slaan tegen de palen van de pier. We gaan op een bankje zitten bij het water en bekijken het eens rustig. Er ligt wel geteld een snorkelaar in het water en die gaat op en neer. Dat voorspelt meestal niets goeds. Door de golven is het zicht ook slechter, en dus besluiten we terug naar de hotelkamer te gaan.
En zeker niet getreurd, want golven betekent wind en dus gingen we na het ontbijt richting kiteschool.
Johan gewapend met twee kites, ik met mijn e-reader onder mijn arm. Kiten zit er even niet in voor mij met mijn overbelaste knie.
De Belgen die we de dag ervoor bij het duiken hadden ontmoet waren ook al op het strand. Hij ging ook kiten.
Langzaam aan kwamen er steeds kiters in de lagune voor het hotel. Het blijft een prachtig gezicht, de kleurige kites boven het azuurblauwe water. Ik kan me aardig uit leven met mijn camera. En bijkomend voordeel, ik kan van een afstand goed de vorderingen van Johan bekijken. Even dacht ik dat ik de verkeerde kiter volgde omdat de kiter die ik zag een kleine sprong uit het water maakte. Johan had er zo te zien goed zin in.
In de middag ging de wind wat liggen en nam Johan een wat grotere kite. Dat het niet zo makkelijk is bleek wel uit de kiter die strandde aan het einde van de lagune. De lijnen van zijn kite verstrikt geraakt. Hulp mocht niet baten en dus werd het wandelen richting strand om daar de boel te ontrafelen.
En zo vloog de dag voorbij en konden we onze tassen pakken voor onze trip naar Luxor de volgende dag. De wekker gezet voor 3:30 uur, want om 4 uur zouden we worden opgehaald.

3 december

Alsof ik de hele nacht in het Russisch had gedroomd… de hele nacht hoor de ik de Russen die onder ons zaten kletsen op het balkon. En dat ging niet met gedempte stem.
Dus die wekker die om 3.30 uur was eigenlijk een beetje een redding. Precies om 4 uur kwam onze privé chauffeur ons ophalen voor onze trip naar Luxor.
Buiten is het nog pikkedonker. Wanneer een andere auto nadert, wordt er met de lampen geknipperd, dan worden ze even uitgezet en weer aan. In het pikkedonker is dat best ff wennen.
Na 1,5 uur rijden zien we langzaam de zon opkomen. In Safaga sluiten we ons aan in het konvooi. Alle bussen, busjes en auto’s verzamelen zich op een parkeerplaats, waar papieren worden uitgewisseld voordat we in konvooi aan de rit door de bergen en woestijn mogen beginnen. Na 3,5 uur maken we een stop in de woestijn, daar komen we tot de conclusie dat ff plassen duurder is dan een liter benzine in Egypte.
Onderweg passeren we een aantal politie controleposten waar het magische woord ‘Hollandi’ ervoor zorgt dat we snel mogen door rijden.
Wanneer we na nog een uur rijden in de buurt van de Nijl komen verandert de omgeving in een groene oase. We passeren velden met suikerriet, kool, en andere groenten en aanschouwen het dagelijkse leven wat langzaamaan opstart.
In Luxor pikken we onze gids op en rijden door naar de eerste stop: de Kolossen van Memmon. De gids verteld geanimeerd over de geschiedenis van de beelden. Na een korte stop rijden we langs een oud deel van Luxor, de graven van de nobelen naar de vallei der koningen.
Onze gids regelt alles voor ons, de entreekaartjes en kaartjes voor de tram. We mogen 3 tombes bezoeken en kiezen uiteindelijk voor de diepste, de langste en de kleurrijkste. Het graf van Toetanchamon laten we even voor wat het is. De gids zegt dat het graf niet echt de moeite waard is. Alle bijzondere zaken zijn er natuurlijk uitgehaald en liggen in diverse musea en van binnen is het niet zo rijkelijk versierd.
Alle drie de tombes zijn enorm verschillend. De gemene deler is dat alle tekeningen, versieringen etc. Refereren aan het leven na de dood. Onze gids vertaalt een aantal hiërogliefen voor ons. Het is ook echt ongelofelijk dat na 3000 jaar de kleuren er nog zo goed op zitten. Het zou bij wijze van spreken gisteren zijn geschilderd. Zowel binnen als buiten begint het als behoorlijk warm te worden. Ik vind het nog steeds indrukwekkend dat hier in de bergen al die tombes zijn gemaakt. De gids wist hier ook weer mooie feitjes over te vertellen. Bijv. Dat een van de architecten die op zoek was naar een geschikte plek voor Ramses in de bergen de vorm van een piramide zag en aangezien farao’s onder piramides begraven willen worden was dit de uitgelezen stek.
Daarnaast is het haast niet voor te stellen dat de duizenden hiërogliefen allemaal met de hand stuk voor stuk zijn gezet. Iedere werker had zijn eigen specifieke taak bij het bouwen van de tombe.
De volgende stop was de tempel van Hatshetsup. Een vrouw die wilde laten zien dat vrouwen ook iets konden bereiken. Ze bouwde een enorme tempel, daar waar de zon onderging.
Ze hebben de tempel voor een groot deel gerestaureerd. Op tekeningen is te zien welke dieren allemaal werden ontdekt op de reis naar Ponte (Somalië). Je ziet haaien, schildpadden, manta’s, roggen en vele soorten vissen.
De tempel was vorige week ook het toneel van de openingsceremonie van Sfinx avenue.
Na 1,5 uur was het tijd om richting de Nijl te gaan voor een lunch en voor de overtocht met een falouk.
We kregen linzen soep, shawarma, salade, pitabrood, gefrituurde aubergine en tahine. Na zo vroeg op te zijn gestaan ging het erin als zoete koek. Ondertussen genoten we van alle drukte op de Nijl.
Tijd voor de grote oversteek, die eigenlijk maar heel kort duurt. We zien de contouren van de Luxor tempel waar Sfink avenue start/eindigt. Aan de andere kant aangekomen lopen we er langs en verteld de gids ons over de tempel, de kerk en de moskee die op het terrein staan en daarmee de verschillende geloven vertegenwoordigen.
Onze chauffeur pikte ons vervolgens op en we reden naar onze laatste stop vandaag: Karnak tempel.
De laatste keer dat ik hier was had ik me enorm verwonderd over de zachtheid van het licht in de imposante zuilengalerij. Nu ben ik benieuwd naar Sfinx avenue waar zoveel over te doen is geweest. Het terrein van de tempel is enorm.
Uiteraard weet de gids weer veel te vertellen over de gescheidenis van de tempel, oa dat de naam is ontstaan door het verkeerd uitspreken door de lokale bevolking.
Samen lopen we door het complex en net als de vorige keer word ik weer overvallen door schoonheid van de imposante constructie van de zuilengalerij.
Hassan vertelt ons eea over de hiërogliefen en laat ons zien hoe de Egyptenaren destijds hoeveelheden aangaven.
Hij laat ons zelf nog een uurtje het complex verkennen. We wilden graag nog een stukje Sfinx Avenue oplopen, maar helaas is het afgesloten en zien we alleen het begin van de 3 km lange weg tussen de beide tempels met 1073 sfinxen er tussen uit.
Het is inmiddels alweer half 5 en we moeten op tijd terug zijn anders is de route door de woestijn dicht.
Het wordt weer een lange rit terug, moe van alle indrukken vandaag en de lange dag laten we het landschap weer aan ons voorbij flitsen.
Om 10 uur in de avond zijn we weer terug bij het hotel en kunnen we nog even genieten van het late dinner.
Moe en voldaan duiken we het bed in, morgen weer een duikdag.