Visvoer

15 maart

Utrecht Centraal
Het allereerste deel van de reis zit erop. Overstappen op de trein naar Schiphol. De NS is me vandaag gunstig gestemd en dus kan ik zo het perron overhoppen, met een naar mijn gevoel te zware koffer (maar dat ga ik straks ondervinden als ik incheck), naar mijn aansluiting.
8 dagen Marsa Alam, is nu de bestemming. Ik ga mijn tijd natuurlijk voor een deel onderwater doorbrengen, ga genieten van de rust, ga een 3e poging ondernemen om Harry Potter uit te lezen (en uberhaupt aan beginnen) en ga me tegoed doen aan alle faciliteiten van het luxe hotel (inclusief 30 minuten massage waahaha)! Uitslapen is er niet bij... Iedere dag wordt ik om half 8 opgehaald door de duikschool.
Sinds kort ben ik in het trotse bezit van een opvouwbaar bluetooth toetsenbord, dus ben ik eindelijk verlost van het ieniemienie geklooi met een stylopen tikken op het schermpje en kan ik me dus nog meer uitleven en vertellen wat ik allemaal meemaak.
Straks op Schiphol me eerst verlossen van die koffer en dan ff lekker wat boekjes scoren. Ik ben bang dat Harry toch in het gedrang gaat komen.....

Schiphol Airport
De eerste vertraging heb ik te pakken. Vooralsnog een uur... Dat geeft mij de tijd om Schiphol beter te leren kennen en dan vooral de mensen die er rond lopen.
Iedereen die hier rondloopt heeft zijn eigen geschiedenis en soms zie je dan mensen waar je je echt bij afvraagt " wat is jouw verhaal".
Tegenover mij zit een stel, allebei de laptop op tafel en verwoedt aan het typen in een Wifi-zone. Herkenbaar, misschien een beetje te. Is de PC tegenwoordig onze beste vriend? Gedurende deze vakantie in ieder geval wel de mijne....
Achter mij zit een man al een half uur met zijn GMS aan zijn oor, ook weer een laptop voor zijn neus en naast hem een opgeslagen boek, waarvan ik net niet de titel kan lezen. Echt veel praten doet ie overigens niet. Misschien gaat daar het boek wel over, hoe communiceer ik via mijn gsm.. :-) Wat me overigens opvalt is dat soloreizigers (muv de zakelijke) allemaal wat rustiger lopen, de omgeving wat meer in zich opnemen en wat vaker stilstaan. De mannenclub iets verderop heeft in ieder geval dikke pret straks in het vliegtuig, voor hun een tafel vol lege bierflesjes... (arme stewardess)
Ik ga zo maar eens naar de gate en kijken met welke mensen ik de reis naar Marsa aanga....


Ergens in de lucht boven Duitsland
Daar zit ik dan, alleen in het vliegtuig. En de incheckdames dachten laten we Eugenie een plezier doen omdat ze alleen reist, plaatsen we haar ook helemaal alleen op een rij in het vliegtuig. En nu zou je denken, dan zal de rest van het vliegtuig ook niet zo vol zijn... Nou dat is dus niet het geval. Grappig hoor!!! Hoe moet ik er nu voor zorgen dat men weet dat ik er ook nog ben... (zodat ik straks niet in het water wordt achtergelaten ;-))
Gelukkig heb ik een aantal mensen leren kennen via een duikforum en of het toeval er mee speelt, toen ik zat te wachten bij de gate, struikelde de een over mijn tas. Zij zitten alleen in een hotel in El Quesir (op een uur rijden van Marsa Alam) dus die zal ik niet veel meer zien dan hier in het vliegtuig...Dus de zoektocht naar de buddy wordt voortgezet....

Ergens in de lucht boven de woestijn

We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal.... Nog een halfuurtje en dan land ik op Marsa Alam. Het hotel ligt dichtbij het vliegveld dus dat scheelt weer een lange rit.
Een aantal mensen in het vliegtuig heb ik verteld waar ik zit en die knikken allemaal van zozo, dan zit je wel in luxe de komende dagen. Ik ben benieuwd... (zolang ze maar wifi hebben, anders denkt Suus morgen al dat ik ben vermist ;-)).
Morgenochtend gelijk vroeg op want dan mag ik natuurlijk eerst nog mijn favoriete hobby gaan uitoefenen: natpakken passen.

16 maart
Het was een latertje gisteren, dwz tegenover de tijd waarop ik moest opstaan: 1:00 uur en 6:45 uur. Maar ik heb wel in een deuk gelegen. Eerst ff terug naar de aankomst gisteravond. We vlogen over Luxor richting Rode Zee. Na de lichten van Luxor werd het pikkedonker op de grond. Je zag werkelijk niets. Toen we vlakbij Marsa Alam waren, zag je af en toe een klein stukje weg verlicht, meer niet. En toen we gingen landen zat ik blijkbaar aan de verkeerde kant van het vliegtuig, want totdat we grond raakten zag ik geen licht. Ik had echt het idee dat we midden in de woestijn gingen landen. De sterren aan de hemel kon je dan ook perfect zien. Maar dat gaf dus goed aan, dat er inderdaad niet veel is in Marsa Alam.
Het hotel was ook behoorlijk rustig. Ik heb een mooie kamer, naast 2 Nederlanders, Guido en Juan Carlo. Juan Carlo zette al vast goed de toon door een trap van 3 treden over het hoofd te zien. " Mind your step" was het vervolgens in koor. We kregen vervolgens in een compleet lege eetzaal een laat diner voorgeschoteld. En daarna snel naar bed.

13.13 uur
Mijn eerste duik zit erop. We zitten met zijn vijf-en op een boot plus crew, dus dat is superrelaxed. Gail en Lew komen uit Wales en nog 2 meiden die beginnen met duiken. Lew is mijn buddy.
Het was gelijk ook een lange duik, 66 minuten. Uiteraard moest ik het op een gegeven moment weer stellen met een te volle blaas....het is maar goed dat ik het koud had ;-)
Mijn camera heeft het ook overleefd, ik heb wel niet veel foto's gemaakt, ik was te druk met weer even wennen aan het duiken maar dat gaat vast nog komen.
Ik ga nu even een tukkie doen en opwarmen want er staat een goede wind dus echt warm is het niet en ik moet wat uren van gisteren inhalen.

18.00 uur
Het was een heerlijk dagje en ook weer leerzaam (vwb ervaringen met duiken). De tweede duik ging wat dieper en was daarom voor mij ook wat korter (45 minuten). Naast het normale spul, nemo's, glasvisjes, trekvissen, murene, hebben we ook een supergrote schildpad gezien. Die lag heel relaxed op een rots en was een beetje aan het "droogzwemmen". Ik heb tijdens die duik ook ontdekt hoe je veel vissen naar je toe kan lokken: overgeven in het water.. (niet grappig overigens). Ik was aan het einde van de eerste duik al misselijk en dat kreeg ik dus ook bij de tweede duik. Tja, en als je dan op 18 meter diep bent kan je niet ff naar boven om te gaan kotsen. Ik weet ook nog goed dat tijdens mijn Padi-cursus de instructeur zei: Je kunt gewoon alles doen door je ademautomaat, spugen, boeren en dus ook overgeven. Gelukkig was het niet heel veel, maar de vissen hebben in ieder geval genoten van mijn lunch :-)!!!
Toen ik net het water uit was, riep de kapitein: Seacow!!. En ja hoor daar was hij dan, een zeekoe. Snel masker op en vinnen aan en hup het water in. Wat een ontzettend gaaf beest. Een groot lomp beest, maar zo ontzettend galant in het water. Hij was rustig aan het grazen en naast zijn bek zwommen vissen die meesnoepten. Ja, hier was ik o.a. voor gekomen. Nu nog de hamerhaaien en de dolfijnen.....
Vanavond ga ik in ieder geval vroeg naar bed, want morgen wordt ik om 6.40 uur opgehaald (jippie!!, NOT)