Pizza, pasta, Etna

10 juni

21.35 uur

Je moet er wat voor over hebben om 's morgens vroeg verse vis op de markt in Catania te bewonderen. Om 4.50 uur ging de wekker. Half verdwaasd stapte ik uit mijn bed, gooide een plens water in mijn gezicht, pakte mijn koffer en binnen no time zaten we in de auto.
Ondanks het feit dat ik het gevoel had dat we er ruim op tijd waren sloten we toch als laatste aan in de rij.

De vlucht ging rap voorbij. Zo ook de Alpen die onder ons voorbij schoven. En binnen de tijd landen we op Comiso. Een sprintje naar de car rental desk voorkwam dat we in een lange rij terechtkwamen. En zo reden we om 10.00 uur op de autostrade naar Catania. Onze auto bleek al snel was niet in staat om te kunnen levelen met het idiote rijgedrag van de Italianen. Zelfs als ik het gaspedaal voor mijn gevoel door de bodem heen drukte was de auto nog niet vooruit te branden. Dat wordt nog wat wanneer we morgen de Etna op rijden!

in Catania kwamen we mooi op tijd aan om de markt te verkennen en alle mannen die er vis stonden te verkopen. Eerst even een plekje voor onze auto regelen. In de chaos van Catania was dat het nog niet zo makkelijk. We vonden een klein binnenplaatsje, parkeren zo illegaal als wat maar zo verborgen dat we de gok maar namen.

Tijd om de beroemde markt te verkennen.
Allerlei soorten en maten mannen, allerlei soorten en maten vis. Soms zo vers dat ze nog ademden in het beetje water waar ze in lagen. Het blijft heerlijk om over de markt te kunnen struinen!
Om in de vismood te blijven at ik pasta vongole voor de lunch en Ra pasta met zwaardvis. Als toetje aten we een ijsje bij Comis, op een typische piazza met fontein en prachtige bomen.
En zo zwierven we door de straatjes van Catania, we zagen mooie binnenhofjes en liepen door Via Crofici. Volgens de reisgidsen de mooiste straat van Catania. Nou dat viel tegen.
In de verte hoorde we het donderen. We waren net op tijd bij de auto, dikke druppels lieten de straten van Catania glanzen.
Tijd om naar ons appartement te gaan met op de achtergrond de Etna, tenminste als het niet bewolkt was.
Santina, de eigenaresse, sprak alleen Italiaans. Met een paar woordjes Italiaans en Google translate kwamen we een eind.
Na wat boodschappen te hebben gedaan, genoten we van pizza bij de lokale pizzatent. Hoe kan het toch dat pizza's in Italie altijd zo lekker smaken?
Moe van het vroege opstaan, reizen en indrukken lig ik er nu vroeg in. Morgen de Etna!

11 juni

23.11 uur

Om 6 uur was ik al weer wakker. De zon scheen al intens naar binnen. Toen ik de luiken openende zag ik de machtige Etna, zonder in wolken gehuld te zijn.
Met een uur rijden stonden we op 3342 meter, bij Funiva Dell Etna. Daar had je een aantal opties om verder te gaan: naar boven lopen, de kabelbaan en de bus of een combi ervan.
Helemaal lopend naar boven zag ik me zeker niet. De hoogte had me al een beetje in zijn greep. We kozen voor de makkelijkste en tevens duurste optie(63 euro pp). Met de kabelbaan omhoog en het laatste stuk met de 4x4 bus.
Die bus rit was magisch, rijdend over zwarte lavavelden met de Etna op de achtergrond en wolken die over de helling heen gleden.
Boven aangekomen zagen we de Etna met de hoofdkrater links liggen. Wij gingen met de gids, een andere krater binnenklimmen.
Een waanzinnig uitzicht hadden we over Sicilie, de Etna en de krater. We liepen over de rand van de krater, met de wind die om onze oren suisde. Apart gevoel om een rondje krater te lopen, ik voelde me best nietig.
De bussen leken miniatuurautootjes, die soms bedekt werden met watten.
Ra testte de zwaartekracht en gooide steentjes de helling af, de krater in. De meeste gingen niet echt ver. Aan de andere was de helling iets steiler, dan maar daar kijken hoe ver het steentje komt. Het steentje leek ook hier stil te vallen maar ging toch weer door en bleef rollen, en rollen en...ik zag de eenzame wandelaar aankomen en zag het pad van het steentje...oeps... de beste man moest opzij springen om niet geraakt te worden. Maar goed dat we een honderd meter hoger stonden...
Tijd om af te dalen richting zee, onderweg gingen stuk voor stuk alle laagjes kleding uit. We eindigden op slippers in bikini en zwembroek op het strand bij Isola Bella. Tijd om even te chillen. Het water was behoorlijk koud en de steentjes niet echt makkelijk om rustig te water in te waden.
Ach ik had het water van de Middellandse zee weer even gevoeld.
Even waande ik me ook in Thailand, om de 5 minuten stond er weer een dametje naast me 'you want massage, vely nice massage'. Pffff nu ff niet.
Next stop: Taormina. Complete verkeerschaos toen we daar het centrum binnenreden en overal dames in mooie jurken en mannen in nette pakken. Maar geen vrije parkeerplaats te vinden.
Dus maar weer op zoek naar een verborgen steegje, helaas wel onderaan het dorp. Mijn kuiten protesteerden al bij het zien van alle trappen.
Op een van de pleinen was het een drukte van belang met tv camera en al. Wat bleek: het beroemde filmfestival van Taormina was net begonnen! Dat verklaarde een hoop. Helaas was daardoor ook de toegang tot het Griekse amfitheater gesloten want daar werden de films vertoont.
Bij Bambar zochten we even verkoeling. Daar serveerden ze volgend vele reisgidsen de beste granita. Ik nam frambozen en meloen met slagroom erop en een brioche erbij. De beste ever!!
Het was inmiddels 20 uur, tijd om een goed restaurant op te zoeken.
We belandden bij
Een bijzondere afsluiting van een heerlijke dag met rauwe tonijn, mosselen, pasta met zeevruchten, pasta met ragu, licht gebakken tonijn en lamsvlees. En nu liggen we moe en voldaan in bed. Wat een dag! Een om nooit te vergeten.

13 juni

In de verte klinkt gedonder. We liggen op zolder op een soort boerderij vlakbij het vliegveld waar vandaan we morgenvroeg vertrekken.
3 dagen Sicilie, we hebben er alles uitgehaald!
Vandaag zijn we vanuit Aci Bonaccorsi naar Syracusa gereden. Een poging tot uitslapen was niet echt gelukt, want om 9 uur reed de ijscoman al toeterend door de straten.
Parkeren in Syracusa was voor de verandering een makkie. Een prachtige plekje onder de bomen, op loopafstand van het oude centrum.
Ook hier weer sfeervolle, smalle straatjes en een mooie dom aan een enorm plein. Er was een FIAT 500 dag. Tientallen exemplaren stonden geparkeerd in de straten. Ortiga, het oude deel van Syracusa, is omringd door water. Door de straatjes waaide een heerlijk verkoelend zeewind.
Bij het beste visrestaurant van Syracusa, genaamd Per Bacca, genoten we van pasta met vongole, pasta met zee-egel, rode mul en gamba's.
Aan dit leven kan ik best wennen.
Op naar het volgende idyllische stadje, Ragusa.

22.14 uur

In de verte klinkt gedonder, het einde van een heerlijk lang weekend wordt aangekondigd.
Vanmiddag was Ragusa een aangename verrassing. Het stadje lag tegen een heuvel aan gebouwd, wat ervoor zorgde dat de straatjes smal en soms behoorlijk steil waren. We hadden ook nu weer mazzel met een parkeerplek, onder de bomen vlakbij de centrale piazza.
Aan dit plein zat een ijssalon die bijzondere smaken verkocht, zoals witte chocolade met rode peper of olijfolie. Ik hield me aan de conservatieve kant en genoot van chocolade en frambozen ijs.
Ook hier weer veel trappen, smalle steegjes en soms verassende vergezichten. We hadden alle tijd en hebben dus rustig door de straatjes geslenterd. Om 1930 ging de trattoria open waar we genoten van antipasti, verse pasta met tomaat en basilicum en lamskoteletjes van de grill. En dat alles voor maar 37,50 voor 2.

De donder is inmiddels dichterbij en de hemel licht op van de vele bliksem flitsen. Nog even genieten van het verrassende Sicilië. Morgen om 10.00 uur vliegen we weer naar huis.

Maar ik kom terug, Sicilië smaakt absoluut naar meer!!