Zen modus on, zen modus off
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
30 November 2016 | Indonesië, Umalas Kauh
30 november
Het valt niet mee om als drukke Hollandse in het Balinese ritme te komen. De Zen modus staat nog niet echt aan.
Vroeg wakker, en dan wil ik veel doen, alleen de jetlag en de warmte zorgt ervoor dat ik dat toch echt in een ander tempo moet doen.
Vanochtend ging de Zen modus even helemaal off.
Om 1330 uur stond ik in de ontplof modus. Geleerde les: nooit ingegaan op familie gunsten!
Om 1200 uur zouden we worden opgehaald door een taxi geregeld via via familie van Ra. Om 1215 nog niemand, dan maar even bellen. Het was druk op de weg dus hij zou een half uur later zijn. Om 1250 nog niemand. Binnen 10 minuten zou hij er zijn. Om 1315 nog niemand.
Toen heb ik de beste man maar even gebeld en gezegd dat we nog 3 minuten zouden wachten en dan een taxi zouden bellen.
Toen de beste man om 1330 uur kwam aankakken heb ik toch wel even heel duidelijk gemaakt dat ik "very pissed of" ben. Een keer maar nooit weer!
Maar goed om in de woorden van Suus weer eens te spreken "alles met een reden" en die reden diende zich al snel aan de horizon aan. Een donkere zwarte wolk kwam op ons af toen we een half uur onderweg waren. Eerst druppelde het een beetje maar als snel werden de druppels heel erg dik. De wegen werden rivieren en onder aan de heuvels ontstonden hele meren. Wat een enorme wolkbreuk was dit. De chauffeur reed ondertussen door in een tempo alsof het niet met bakken naar beneden kwam.
De regen is iets waar we ons zeker op moeten instellen. Dat bleek gisteren wel toen we in de ochtend een duik in het zwembad namen. Eerst zon en niet veel later konden we samen I'm swimming in the rain zingen.
Na de frisse duik zijn we richting strand gelopen. We moesten door smalle steegjes en liepen soms langs een rijstveld. Op het lichtzwarte strand was het zo goed als uitgestorven. Er waren meer honden dan mensen. In de verte zagen we alweer een bui aankomen. En dus combineerden we het ongemak met gemak en lunchten onder een grote parasol.
In de avond liet Google ons door hele smalle straatjes lopen in het pikkedonker. En ik dacht zolang ik het niet zie is het er ook niet...
Bij Kultur (een warung) genoten we weer van heerlijke Indonesisch eten.
Vanmiddag zijn we dus in Ubud aangekomen. Hier hangt een totaal andere sfeer als in Seminyak. Het is een relaxed en het bruist van creativiteit. Vlakbij ons hotel ligt monkey forest. Ik had al veel gehoord over de brutale apen. Toen we kwamen aanlopen zagen we gelijk zo'n brutale aap in actie. Bij een van de vele souvenir winkeltjes had hij twee koelkast magneetjes te pakken gekregen.
Een andere aap zat het allemaal rustig in zich op te nemen boven op een van de vele scooters die langs de weg staan. Blijft leuk aapjes!
Vanavond hebben we bij Run's warung gegeten, gelegen ergens in een achteraf straatje.
Een hele maaltijd met een cola voor 3,5 Euro!
Het valt niet mee om als drukke Hollandse in het Balinese ritme te komen. De Zen modus staat nog niet echt aan.
Vroeg wakker, en dan wil ik veel doen, alleen de jetlag en de warmte zorgt ervoor dat ik dat toch echt in een ander tempo moet doen.
Vanochtend ging de Zen modus even helemaal off.
Om 1330 uur stond ik in de ontplof modus. Geleerde les: nooit ingegaan op familie gunsten!
Om 1200 uur zouden we worden opgehaald door een taxi geregeld via via familie van Ra. Om 1215 nog niemand, dan maar even bellen. Het was druk op de weg dus hij zou een half uur later zijn. Om 1250 nog niemand. Binnen 10 minuten zou hij er zijn. Om 1315 nog niemand.
Toen heb ik de beste man maar even gebeld en gezegd dat we nog 3 minuten zouden wachten en dan een taxi zouden bellen.
Toen de beste man om 1330 uur kwam aankakken heb ik toch wel even heel duidelijk gemaakt dat ik "very pissed of" ben. Een keer maar nooit weer!
Maar goed om in de woorden van Suus weer eens te spreken "alles met een reden" en die reden diende zich al snel aan de horizon aan. Een donkere zwarte wolk kwam op ons af toen we een half uur onderweg waren. Eerst druppelde het een beetje maar als snel werden de druppels heel erg dik. De wegen werden rivieren en onder aan de heuvels ontstonden hele meren. Wat een enorme wolkbreuk was dit. De chauffeur reed ondertussen door in een tempo alsof het niet met bakken naar beneden kwam.
De regen is iets waar we ons zeker op moeten instellen. Dat bleek gisteren wel toen we in de ochtend een duik in het zwembad namen. Eerst zon en niet veel later konden we samen I'm swimming in the rain zingen.
Na de frisse duik zijn we richting strand gelopen. We moesten door smalle steegjes en liepen soms langs een rijstveld. Op het lichtzwarte strand was het zo goed als uitgestorven. Er waren meer honden dan mensen. In de verte zagen we alweer een bui aankomen. En dus combineerden we het ongemak met gemak en lunchten onder een grote parasol.
In de avond liet Google ons door hele smalle straatjes lopen in het pikkedonker. En ik dacht zolang ik het niet zie is het er ook niet...
Bij Kultur (een warung) genoten we weer van heerlijke Indonesisch eten.
Vanmiddag zijn we dus in Ubud aangekomen. Hier hangt een totaal andere sfeer als in Seminyak. Het is een relaxed en het bruist van creativiteit. Vlakbij ons hotel ligt monkey forest. Ik had al veel gehoord over de brutale apen. Toen we kwamen aanlopen zagen we gelijk zo'n brutale aap in actie. Bij een van de vele souvenir winkeltjes had hij twee koelkast magneetjes te pakken gekregen.
Een andere aap zat het allemaal rustig in zich op te nemen boven op een van de vele scooters die langs de weg staan. Blijft leuk aapjes!
Vanavond hebben we bij Run's warung gegeten, gelegen ergens in een achteraf straatje.
Een hele maaltijd met een cola voor 3,5 Euro!
-
04 December 2016 - 21:00
Suus:
Oh dit is de yoga place to be! En zen kun jij best wel hahaha... Zo fijn!
Leuk je even te zien op je verjaardag ! Enjoy samen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
