En loslaten...
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
05 April 2018 | Nederland, Schiphol
31 maart
Al van kinds af aan wist ik het, ik wilde de wereld ontdekken.Tientallen jaren droom ik al van een wereldreis. Niet een maand maar meerdere maanden op reis.
Geïnspireerd door de verhalen van Anne van de Ven (ventastic.waarbenjij.nu), die helaas niet meer onder ons is, trok ik in september de stoute schoenen aan en vroeg generatieverlof aan.
Nu is het bijna zover, over iets minder 1 week stap ik in het vliegtuig voor mijn avontuur.
En terwijl ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ze er zijn. Deels voelen ze als tranen van geluk eindelijk die droom uitvoeren. Het andere deel kan ik niet zo goed verklaren.Maar dat hoeft ook niet altijd.
Het voelt vreemd na zolang ervan gedroomd hebben, het nu echt te gaan doen. Vanaf het moment dat ik mijn ticket had geboekt ben ik die droom verder gaan vorm geven. Keuzes maken, waar ga ik naar toe.... En ook loslaten, niet alles willen dichttimmeren, ruimte laten voor spontaniteit.
Een ding stond in ieder geval vast: zwemmen met walvishaaien op Ningalooreef, al jaren een item op mijn bucketlist. En voor de rest, ik zie wel.
Aan de ene kant lijkt 3 maanden lang, aan de andere kant zou ik nog zoveel meer willen zien en beleven dan wat in de 3 maanden past.
Mijn roze koffer is in ieder geval gepakt, het was een en al afwegen. Wat neem ik mee, hoeveel neem ik mee, heb ik het echt nodig etc. Mijn duikbril, snorkel en vinnen zitten er in ieder geval in! Gek idee dat ik over een week met mijn Hippiecamper aan de kust van West Australië sta en zo het water inloop om te snorkelen op het Nigalooreef.
Eerst vlieg ik vanaf Düsseldorf naar Amsterdam en dan vervolgens rechtstreeks naar Kuala Lumpur. Het “ommetje” via Düsseldorf leverde een voordeel van 300 euro, gekke wereld die vliegwereld.
4 april
Nu kan ik het echt gaan loslaten! Oorspronkelijk zou ik op 3 april vertrekken richting Australië en Azië. Zij het niet dat net op die datum plannen voor onze nieuwe afdeling bekend zouden worden. Op die dag zou ik (en met mij al mijn collega’s) horen of mijn functie nog bestond of niet. Ik bedacht dat het wel handig was als ik dat uit eerste hand zou horen en niet ergens aan de andere kant van de wereld via een e-mail.
En dus heb ik in januari besloten mijn sabbatical twee dagen op te schuiven en zat ik gisteren met al mijn collega’s in gespannen afwachting van wat er komen zou.
En wat er kwam was goed nieuws! Ik was direct geplaatst op mijn huidige functie Zorgeloos op continentenreis met mijn eigen baan om naar terug te keren. Nu kon ik echt alles gaan loslaten, het andere grote avontuur gaat beginnen!
5 april
De zenuwen gieren door mijn lijf, terwijl ik naar het winkelcentrum wandel om voor waarschijnlijk de laatste keer voor de komende 3 maanden een broodje filet americain te halen. Wie had ook al weer bedacht dat dit een goed plan was?! Wie vond het een een top idee om 3 maanden alleen op pad te gaan naar de andere kant van de wereld?! Was ik dat ??!!
Gelukkig ken ik mezelf onderhand een beetje, zodra ik geïnstalleerd in het vliegtuig zit komt het allemaal goed.
En toen ik net een hap van mijn broodje wilde nemen ging de deurbel. Mijn ouders maar wel een beetje vroeger dan afgesproken. Ik vermoedde dat bij iemand anders, niet nader te noemen, ook de zenuwen door het lichaam gieren. En terwijl ik de deur opendoe, krijg ik een appje binnen waarvan ik alleen de eerste woorden snel lees: “Hi, jouw vlucht is geannuleerd”. Ik kijk naar mijn moeder mompel, vlucht geannuleerd en loop verdwaasd weg van de voordeur. What the fck?! Is dit een grap?! Oooh nee, een test, ja ze willen me testen of ik echt wel wil gaan.
Ik open het bericht en krijg een link waar ik mezelf kan omboeken. Mijn ogen flitsen over de dagen en tijden heen. Wat?! Morgen pas weer de mogelijkheid om te vliegen??!! Dacht het niet!
De adrenaline giert door mijn lichaam, van twijfel is geen enkel spoor meer aanwezig. Ik ga en wel vandaag!
Ik pak de telefoon, bel KLM en vraag welke vlucht is geannuleerd en waarom. Het blijkt dat het om de vlucht DUS-AMS gaat. Pffff dat valt mee, denk ik. Dus ik zeg tegen de dame, dan ga ik rechtstreeks naar Amsterdam. Maar nee, zo makkelijk gaat dat niet. Ze moet overleggen. Na 20 minuten komt het verlossende woord, ze heeft me uitgecheckt en weer ingecheckt op alleen de vlucht naar Kuala Lumpur. Mama moet ff schakelen, het scheelt wel een rit naar Düsseldorf en ik kan een vertrouwde rit maken en stap nu 2 stations later uit.
Wat een begin van mijn avontuur!
Een half uur later dient zich test 2 aan! Weer een e-mail en sms van KLM. Ik ben omgeboekt! Mijn vlucht vertrekt toch van Düsseldorf, maar ik vlieg nu met een stopover op Istanbul naar Kuala Lumpur. De grapjassen !!!
Toch maar weer ff bellen. Ik ben inderdaad omgeboekt, maar leve CRM systemen, ze ziet dat ik vlak daarvoor ook al was omgeboekt en dus hersteld ze de boel weer en ga ik weer gerust achter overhangen op de bank.
What’s next?!
Het afscheid nemen van mama en Ed is daardoor misschien ook wel wat makkelijker. Niet op de luchthaven, maar gewoon op zeer bekend terrein, station Nijmegen. Niet te lang over na denken. een paar stevige zoenen, nog wat foto’s, een laatste geschreven kaart wordt in mijn handen gedrukt en ik stap de lift die me langzaam onder de grond laat zakken en ik uiteindelijk de kruintjes van mama en Ed zie verdwijnen. Zachtjes neurie ik “Afscheid nemen bestaat niet”, een traan krijgt langzaam zijn vorm en glijdt langzaam langs mijn wang naar beneden. Nog 1 afscheid te gaan.
En dat laatste afscheid vindt plaats achter de douane onder het logo van ABN AMRO. Ra moest werken vandaag en was dus op Schiphol. Tijdens zijn pauze kon hij me heel snel even opzoeken in Lounge 2.
Al dagen zijn we samen bezig met het afscheid, maar draaiden er omheen, ‘dan was het er niet’. Maar ja onvermijdelijk diende het zich natuurlijk wel aan.
Ga je droom verwezenlijken, hier kijk je al 20 jaar naar uit, ik ben er wanneer je terugkomt!
Ik geef hem een hele dikke kus, kruip nog even heel dicht tegen hem aan, wil in dit moment blijven maar de tijd tikt weg, zijn pauze is voorbij.
Tot later zeg ik en samen met zijn collega die net langsliep loop ik terug richting de F-gate.
Tijd om te gaan en dromen te gaan verwezenlijken!
Al van kinds af aan wist ik het, ik wilde de wereld ontdekken.Tientallen jaren droom ik al van een wereldreis. Niet een maand maar meerdere maanden op reis.
Geïnspireerd door de verhalen van Anne van de Ven (ventastic.waarbenjij.nu), die helaas niet meer onder ons is, trok ik in september de stoute schoenen aan en vroeg generatieverlof aan.
Nu is het bijna zover, over iets minder 1 week stap ik in het vliegtuig voor mijn avontuur.
En terwijl ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ze er zijn. Deels voelen ze als tranen van geluk eindelijk die droom uitvoeren. Het andere deel kan ik niet zo goed verklaren.Maar dat hoeft ook niet altijd.
Het voelt vreemd na zolang ervan gedroomd hebben, het nu echt te gaan doen. Vanaf het moment dat ik mijn ticket had geboekt ben ik die droom verder gaan vorm geven. Keuzes maken, waar ga ik naar toe.... En ook loslaten, niet alles willen dichttimmeren, ruimte laten voor spontaniteit.
Een ding stond in ieder geval vast: zwemmen met walvishaaien op Ningalooreef, al jaren een item op mijn bucketlist. En voor de rest, ik zie wel.
Aan de ene kant lijkt 3 maanden lang, aan de andere kant zou ik nog zoveel meer willen zien en beleven dan wat in de 3 maanden past.
Mijn roze koffer is in ieder geval gepakt, het was een en al afwegen. Wat neem ik mee, hoeveel neem ik mee, heb ik het echt nodig etc. Mijn duikbril, snorkel en vinnen zitten er in ieder geval in! Gek idee dat ik over een week met mijn Hippiecamper aan de kust van West Australië sta en zo het water inloop om te snorkelen op het Nigalooreef.
Eerst vlieg ik vanaf Düsseldorf naar Amsterdam en dan vervolgens rechtstreeks naar Kuala Lumpur. Het “ommetje” via Düsseldorf leverde een voordeel van 300 euro, gekke wereld die vliegwereld.
4 april
Nu kan ik het echt gaan loslaten! Oorspronkelijk zou ik op 3 april vertrekken richting Australië en Azië. Zij het niet dat net op die datum plannen voor onze nieuwe afdeling bekend zouden worden. Op die dag zou ik (en met mij al mijn collega’s) horen of mijn functie nog bestond of niet. Ik bedacht dat het wel handig was als ik dat uit eerste hand zou horen en niet ergens aan de andere kant van de wereld via een e-mail.
En dus heb ik in januari besloten mijn sabbatical twee dagen op te schuiven en zat ik gisteren met al mijn collega’s in gespannen afwachting van wat er komen zou.
En wat er kwam was goed nieuws! Ik was direct geplaatst op mijn huidige functie Zorgeloos op continentenreis met mijn eigen baan om naar terug te keren. Nu kon ik echt alles gaan loslaten, het andere grote avontuur gaat beginnen!
5 april
De zenuwen gieren door mijn lijf, terwijl ik naar het winkelcentrum wandel om voor waarschijnlijk de laatste keer voor de komende 3 maanden een broodje filet americain te halen. Wie had ook al weer bedacht dat dit een goed plan was?! Wie vond het een een top idee om 3 maanden alleen op pad te gaan naar de andere kant van de wereld?! Was ik dat ??!!
Gelukkig ken ik mezelf onderhand een beetje, zodra ik geïnstalleerd in het vliegtuig zit komt het allemaal goed.
En toen ik net een hap van mijn broodje wilde nemen ging de deurbel. Mijn ouders maar wel een beetje vroeger dan afgesproken. Ik vermoedde dat bij iemand anders, niet nader te noemen, ook de zenuwen door het lichaam gieren. En terwijl ik de deur opendoe, krijg ik een appje binnen waarvan ik alleen de eerste woorden snel lees: “Hi, jouw vlucht is geannuleerd”. Ik kijk naar mijn moeder mompel, vlucht geannuleerd en loop verdwaasd weg van de voordeur. What the fck?! Is dit een grap?! Oooh nee, een test, ja ze willen me testen of ik echt wel wil gaan.
Ik open het bericht en krijg een link waar ik mezelf kan omboeken. Mijn ogen flitsen over de dagen en tijden heen. Wat?! Morgen pas weer de mogelijkheid om te vliegen??!! Dacht het niet!
De adrenaline giert door mijn lichaam, van twijfel is geen enkel spoor meer aanwezig. Ik ga en wel vandaag!
Ik pak de telefoon, bel KLM en vraag welke vlucht is geannuleerd en waarom. Het blijkt dat het om de vlucht DUS-AMS gaat. Pffff dat valt mee, denk ik. Dus ik zeg tegen de dame, dan ga ik rechtstreeks naar Amsterdam. Maar nee, zo makkelijk gaat dat niet. Ze moet overleggen. Na 20 minuten komt het verlossende woord, ze heeft me uitgecheckt en weer ingecheckt op alleen de vlucht naar Kuala Lumpur. Mama moet ff schakelen, het scheelt wel een rit naar Düsseldorf en ik kan een vertrouwde rit maken en stap nu 2 stations later uit.
Wat een begin van mijn avontuur!
Een half uur later dient zich test 2 aan! Weer een e-mail en sms van KLM. Ik ben omgeboekt! Mijn vlucht vertrekt toch van Düsseldorf, maar ik vlieg nu met een stopover op Istanbul naar Kuala Lumpur. De grapjassen !!!
Toch maar weer ff bellen. Ik ben inderdaad omgeboekt, maar leve CRM systemen, ze ziet dat ik vlak daarvoor ook al was omgeboekt en dus hersteld ze de boel weer en ga ik weer gerust achter overhangen op de bank.
What’s next?!
Het afscheid nemen van mama en Ed is daardoor misschien ook wel wat makkelijker. Niet op de luchthaven, maar gewoon op zeer bekend terrein, station Nijmegen. Niet te lang over na denken. een paar stevige zoenen, nog wat foto’s, een laatste geschreven kaart wordt in mijn handen gedrukt en ik stap de lift die me langzaam onder de grond laat zakken en ik uiteindelijk de kruintjes van mama en Ed zie verdwijnen. Zachtjes neurie ik “Afscheid nemen bestaat niet”, een traan krijgt langzaam zijn vorm en glijdt langzaam langs mijn wang naar beneden. Nog 1 afscheid te gaan.
En dat laatste afscheid vindt plaats achter de douane onder het logo van ABN AMRO. Ra moest werken vandaag en was dus op Schiphol. Tijdens zijn pauze kon hij me heel snel even opzoeken in Lounge 2.
Al dagen zijn we samen bezig met het afscheid, maar draaiden er omheen, ‘dan was het er niet’. Maar ja onvermijdelijk diende het zich natuurlijk wel aan.
Ga je droom verwezenlijken, hier kijk je al 20 jaar naar uit, ik ben er wanneer je terugkomt!
Ik geef hem een hele dikke kus, kruip nog even heel dicht tegen hem aan, wil in dit moment blijven maar de tijd tikt weg, zijn pauze is voorbij.
Tot later zeg ik en samen met zijn collega die net langsliep loop ik terug richting de F-gate.
Tijd om te gaan en dromen te gaan verwezenlijken!
-
05 April 2018 - 20:03
Saskia:
Over een aantal uren stap je een andere wereld in. Lekker loslaten en ik ben benieuwd naar al je verhalen, maar nog benauwder naar hoe lang je het stil kunt houden. Heel veel plezier en waanzinnige , en ik hoop dat je heel veel fantastisch onbetaalbare herinneringen opdoet. -
06 April 2018 - 00:10
Mam:
Na t bericht van de KLM,”je vlucht is geannuleerd” reageerde je gelijk en ondernam Aktie! Gelukkig heb je n enorme kennis op Social Media. Ik vond je onderhandeling knap! En afscheid nemen vanaf station Nijmegen , was ietsje makkelijker, nou ja....goeie reis , meisje! -
08 April 2018 - 08:16
Wanda:
Wat een bijzondere reis, een droom die eindelijk werkelijkheid gaat worden. Ik ga je verhalen volgen. Je bent een stoer wijf dat haar hart volgt. Heel gaaf! Geniet van alles. -
08 April 2018 - 19:36
Suus:
En ondanks de ellende, mazzeltje voor mij.
Door jouw vertraging kon ik nog lekker even met je kletsen : -)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
