Beachlife
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
17 April 2018 | Australië, Exmouth
14 april
Vandaag weer een lange rit zonder enige highlights onderweg. Gelukkig heb ik muziek en dus blèr ik me door de kilometers heen. Dré Hazes schalt door mijn campertje heen terwijl het struikgewas en rode zand aan me voorbij schiet. Om mezelf te vermaken ga ik maar dode kangoeroes tellen. Dat zijn zo’n beetje de enige beesten die ik zie.
In Coral Bay aangekomen kruis ik mijn vingers en hoop dat ze een plekje vrij hebben. Er staat een file voor de camping van incheckers. Toen ik deze trip plande ben ik vergeten te kijken hoe de schoolvakanties vielen in West-Australië. En laat dat nou net deze 2 weken zijn. Goede timing, Eugenie!
Gelukkig is er plaats in de herberg en dus zet ik mijn campertje onder de boom, strijk neer in mijn stoeltjes en kijk hoe alle Australiërs om me heen hun onderkomens opbouwen. Met kerstverlichting en al!
Wat een contrast met gisteren.
Tijd om een verfrissende duik te nemen in de baai. Nog geen 3 stappen ben ik het water in of er ligt al een blue spotted stingray te chillen in het zand. Daar wil je niet op gaan staan!
Het water is heerlijk en ik laat me achterover vallen. Ik ben er Ningaloo Reef!
In de avond geniet ik van mijn eerste fatsoenlijke zelfgemaakte maaltijd, steak met brood en sla. Uitgeput van het dode kangoeroes tellen lig ik er om 2030 alweer in. Tijd om te slapen....
15 april
Vroeg naar bed, betekent ook vroeg wakker en ik was niet de enige om 5.30 in de ochtend.
Een mooie gelegenheid om al vroeg eens de baai vanaf hoogte te bekijken nu het nog niet druk op het strand was. Het was een half bewolkte dag, dus dat was wel fijn want gisteren merkte ik al hoe warm het was. De beklimming naar de top van het duin ging redelijk. Mijn kuurtje antibiotica had ik vanochtend afgerond. Het gaat gelukkig al stukken beter maar duiken zit er nog niet in.
En in het kader van ik hoef nergens naar toe, heb alle tijd ben ik weer afgedaald en ben op een rots gaan zitten met mijn voeten in de branding. Valt nog niet mee gewoon alles loslaten en niet met tijd bezig te zijn. Het blijft nog steeds een gek idee dat deze trip nog zo’n 2,5 maand gaat duren.
De rest van de dag heb ik mijn horloge gelaten voor wat het is, mijn telefoon in mijn camper gelaten en ben met snorkelsetje, handdoek en water naar het strand gegaan. Een hele dag relaxen, beetje snorkelen en godzijdank was het bewolkt en dus hoefde ik iets minder op te passen voor de zon.
Zo voelt het dus om even helemaal niets te hoeven.....
16 april
Losgekomen van de haast in mijn lichaam had ik natuurlijk nog wel een doel waarom ik helemaal naar Ningaloo Reef ben gereden: snorkelen met walvishaaien. En dus heb ik vanochtend mijn trip geboekt: zondag 22 april ga ik met nog wat anderen op zoek naar de walvishaaien. Hopelijk ben ik dan weer helemaal terug in conditie zodat ik niet al hoestend achter een walvishaai probeer te snorkelen.
Tot die tijd natuurlijk nog genoeg andere dingen te doen!
Vandaag stond er een stuk rijden op de planning van Coral Bay naar Osprey Bay in Cape Range National Park. Op de kaart lijkt het dichtbij maar ook dit was qua tijd bijna 3 uur rijden.
In de buurt van Cape Range werd ik verrast door 2 emu’s langs de weg. Daar moest ik natuurlijk even voor stoppen. Ik stapte uit, liep langzaam naar ze toe want ze liepen weg van me. Maakte wat foto’s en wilde ze een beetje lokken dus klakte met mijn tong. Oeps! Dat werkte beter dan gedacht, 1 van beide draaide om en liep in de richting van mij. Maar snel terug naar mijn camper.
Eenmaal in het park ben ik gestopt bij Turquoise Bay, die volledige zijn naam eer aan deed. Nog mooier en onvoorstelbaar turkoois gekleurd dan Coral Bay! Alleen jammer dat het er enorm druk was.
Op naar mijn campingplek bij Osprey Bay.
Bij aankomst moest ik gelijk aan de bak om een beetje met de hitte te kunnen dealen, want het was onbewolkt en op de camping is nul schaduw aanwezig. En dus moest ik in mijn uppie mijn luifel opzetten. En dat trok een nieuwsgierige bezoeker: een jonge kangoeroe kwam eens even inspectie doen. Echt te grappig hoe hij naast mijn roze koffer stond te kijken naar mij! Hij zou er zo in hebben gepast.
Tijd voor verkoeling en gelukkig was het een stuk minder druk hier en nog steeds waanzinnig mooi! Hup, masker op en snorkelen maar! Ik was nog geen 5 minuten onderwater of er kwam al een schildpad voorbij zwemmen. Ik bleef een hele tijd bij hem totdat een andere grotere zijn pad kruiste en ik die ging volgen. Samen lekker chillen op de stroming. Mijn vingers waren inmiddels totaal verschrompeld door de tijd die ik in het water had gelegen.
Op deze camping is buiten een “gat in de grond” toilet niets aanwezig. Dus tijd om mijn eigen gaspit uit te proberen en wat eten te maken. Nou dat duurde allemaal wat langer dan gedacht, een uur later had ik eindelijk mijn bord pasta klaar. Maar eerlijk is eerlijk hij smaakte fantastisch!
Vervolgens ouderwets water koken om alles weer af te wassen en ondertussen genieten van een weergaloze zonsondergang!
De sterren verschijnen weer langzaamaan dus nog even genieten en dan weer lekker slapen en morgen weer vroeg op.
Om 7.15 uur geeft de campinghost, Robyn, een vrouw van rond de 60 een snorkelexcursie. Leuk om meer te weten te komen over het rif.
-
18 April 2018 - 11:45
Peter:
Het is afentoe even tijd nemen om te lezen en als ik dat dan doe weet ik weer waarom ik het meer regelmatig zou moeten doen. Weer een genot om te lezen Eussie, dNk voor het delen en enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley