Back to basic
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
18 April 2018 | Australië, Exmouth
17 april
Met een bakje yoghurt achter de kiezen lag ik al vroeg in het water om te snorkelen in Osprey Bay. De vroege ochtend is de mooiste tijd op een rif. Alles ontwaakt en gaat op zoek naar voedsel. Ik zag een aantal nog half slapende schildpadden, zichzelf een beetje onder een stuk rots gestopt zodat ze bleven liggen. Een schildpad kwam even heel dichtbij en zwom op zijn gemakje voor mij uit. Verder waren er veel vissen actief, van trevalllys tot goatfish, van parrotfish tot triggerfish. Heerlijk om er zo vroeg in te liggen.
En er zijn nog meer mooie snorkelplekken in Cape Range. Tijd om een stukje te gaan rijden. En dan sta je als vrouw alleen op reis soms voor een uitdaging. Gisteren heb ik zonder de wind de luifel weten op te zetten. Maar het was vannacht flink gaan waaien en dus klapperde mijn luifeltje. Nu de kunst om te ding weer in te klappen en op te rollen zonder dat het ongecontroleerd alle kanten op gaat. Golven zie je aankomen, windvlagen niet. Ik was dan ook best een beetje trots dat het me gelukt was om het ding weer keurig terug te krijgen in zijn hoes!
Oyster Stacks was ongeveer 20 km rijden en daar kon je alleen snorkelen met hoog tij en dat zou rond 11.00 uur zijn. Ik was er wat vroeger en buiten een gezin was er nog helemaal niemand.
Hier kon ik de kunst van het golven tellen wel uitoefenen. De enige manier om in en uit het water te komen was vanaf de scherpe rotsen. Dus vinnen aan, op mijn billen op de rots zitten en wachten tot er een grote golf komt en dan “a leap of faith”. Ik lag in het water zonder me te hebben bezeerd.
Er lagen een 3-tal bommies in het water, blokken van koraal en oesters waar het altijd interessant is om te snorkelen. Een mooie plek, maar eerlijk gezegd vond ik Osprey Bay mooier en interessanter!
Toen ik het water uit wilde gaan was het veel drukker geworden. Nu een geschikte plek vinden om het water weer uit te komen. Dat was nog niet zo makkelijk! De golven duwde me tegen de rotsen dus ik moest goed opletten en afhouden. Een grote golf bracht me gelukkig op de juiste plek en op de minst elegante manier kroop ik op het droge.
Sandy Bay was de volgende bestemming, een enorme baai met kristalhelder water in de mooiste schakering turkoois, lichtblauw en donkerblauw die je je maar kan bedenken. En ik was een van de weinigen in het water. Het was inmiddels al 12 uur en bloedheet, dus verkoeling in het water was een welkome afwisseling.
Bij mijn campertje terug, moe van alle indrukken ben ik even lekker gaan liggen met de wind die er doorheen blies was het best te doen. Wat een leven, gewoon niets hoeven en een beetje soezen op het heetst van de dag.
En wishfull thinking werkte vanmiddag ook heel goed. Ik bedacht dat het nog wel lekker zou zijn om nog even te snorkelen en liet mijn camera in de camper en dacht nog: Zul je altijd zien, kom ik straks iets tegen wat ik graag had willen fotograferen.
Duh! 15 minuten later zwom ik over het koraalrif en lag er op de bodem op zo’n 3 meter diepte een witpunt rifhaai te rusten op de bodem. Hij keek heel even omhoog toen hij mij zag en ging daarna weer door met nietsdoen. En ik deed mee en hing relaxed in het water te kijken naar die haai. Supergaaf dit!
Deze mooie dag werd ook nog eens afgesloten met een zonsondergang die ik niet had willen missen en als kers op de taart kwam er ook weer een kangoeroe buurten. Wat zal ik slapen!
Nog even dit in het kader van “wishfull thinking”: ik loop net naar de wc en bedenk dat het op het toilet heel spinnenweb vrij is. Fijne gedachte! En ik doe de deur open en schijn met mijn lamp op de grond en zie een grote dikke zwarte spin wegrennen. Duh!
Slaap lekker...
18 april
Mijn koelkast had het vannacht opgegeven, 2 dagen op de aparte accu was alles wat hij kon geven. Er stond water in de vriezer en mijn yoghurt voelde niet echt koud meer aan. Tijd om een stukje te gaan rijden en de accu een beetje op te laden.
Om 8 uur stond ik al op de parkeerplaats bij Yardie Creek, de enige kreek in Cape Range National Park. En ik was ook de enige! Er waren 2 wandelroutes, de Nature Walk en de Gorge Trail. De laatste startte
vanuit de eerste, dus makkelijk kiezen! Het was vliegenparadijs binnen no-time zaten er een aantal bij mijn mond, mijn ogen en oren. Super irritant, maar superblij dat ik last-minute nog mijn vliegemnetje in mijn koffer had gedaan.
Nadat ik een paar honderd meter van de Gorge Trail had gelopen over een pad vol rotsen, stenen en gaten was het tijd voor een goed gesprek met mezelf. Geen risico’s nemen die niet nodig zijn, want wat als ik hier val. Niemand wist dat ik deze trail, ook al was het maar 2,3 km, zou lopen. En mijn mobiel was waardeloos hier zonder bereik. Hoe graag ik ook de speciale rockwalleby’s wilde zien, verstandig was het niet. En soms maakt stoer dan plaats voor wijsheid en draaide ik om. Ik had in ieder geval een deel van de gorge gezien en dat was prachtig, de witte wolkjes met de blauwe lucht contrasteerden mooi met de rode rotsen!
Tijd voor een verfrissende duik bij Turquoise Bay. Het was er gelukkig nog rustig en dus kon ik een paar mooie foto’s schieten. Het blijft me iedere leer verbazen hoe water zo mooi kan kleuren.
Tijdens het snorkelen kwam ik nog een schildpad tegen. Ik moest trouwens een heel eind zwemmen om bij het koraalrif te komen. Gelukkig waren mijn buren van de camping er ook en zij wisten dat ik daar ging snorkelen.
Iets na 13 uur kwam ik op de camping waar ik stroom kon tappen en de koelkast accu kon opladen. Mijn zonnepaneel powerbank werkt hier trouwens als een dolle!
Omdat het vandaag nog warmer was dan de dagen ervoor, zo’n 38 graden, heb ik me geïnstalleerd onder mijn luifeltje en heb Wild van Cheryl Strayed gelezen, heerlijk boek over jezelf verliezen terugvinden en 1700km hiken. Nog 20 pagina`s....
En nu zit ik te genieten van mijn eerste echte diner bij een eetcafé op de camping. Calamari en een grote burger, na de maaltijden van de afgelopen dagen een welkome afwisseling.
Morgen ga ik weer back to basic op een andere camping in Cape Range National Park. Ik heb voldoende water ingeslagen en hopelijk is de accu morgenochtend ook weer volgeladen. En dan is het weer 2 dagen disconnecten. Afgelopen 2 dagen had ik het er moeilijk mee, maar nu zit ik in de flow van lekker bezig zijn in de ochtend en verzuipen in een boek in de middag.
Na 2 dagen zijn alle appjes en berichtjes ook nog steeds en des te leuker om te lezen!
-
18 April 2018 - 15:55
Mam:
Oh oh oh wat n verhaal weer, en nog spannend ook .ben blij dat je geen risico’s neemt en nadenkt ! We zitten op de boot en zelfs hier uit de zon! Ed heeft zoals altijd weer geklust.voor mij wordt dat vanavond klussen.... in bed... niet wat jullie misschien denken... zijn rug masseren, dat is dan mijn taak!Je bent alweer bijna 2weken weg, en al zoveel moois gezien! Nou meisje tot n nieuw verhaal ! T blijft me boeien. -
18 April 2018 - 22:05
Suus:
Zie je wel , je kunt het wel .. Geen enge dingen opzoeken :-) -
19 April 2018 - 00:04
Wanda:
Wat schrijf je boeiend! En zomaar een rifhaai zien! Alleen je dingen doen is niet altijd gemakkelijk, maar gelukkig lees ik dat je ook intens geniet van wat je meemaakt. En wat leuk dat je dat deelt. Geniet van je droom die nou uitkomt en de resterende pagina’s in je boek. Dank voor weer een stukje virtueel Australië. -
19 April 2018 - 20:19
Barbara:
Ha eugenie! Met een milde jaloezie zit ik lekker te genieten van je verslagen. Hou ons op de hoogte van je prachtige avonturen. Liefs bar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
