I want to rice my bicycle...
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
16 Mei 2018 | Vietnam, Ninh Bình
15 mei
Hoe moe ik ook ben, mijn honger naar dingen ontdekken is zo groot dat ik altijd vroeg wakker ben zodat ik alle tijd heb om zoveel mogelijk op te nemen.
Vandaag was het 4 uur, te vroeg voor de
zonsopgang, ontbijt of Tai Chi. Leve Netflix!
Na de Tai Chi en een klein ontbijt gingen we naar een drijvend vissersdorp. Er zijn er niet heel veel meer omdat de wateren overbevist zijn en de regering ook veel inwoners heeft verplaatst naar her vaste land.
Wat opviel was de er heel veel honden op het water leven. Ze hebben vaak een eigen hondenverblijf op een van de steigers. We werden vervoerd in een boot die werd geroeid door een vrouw alleen. Die vrouw moet echt enorme armen hebben!
Het was heel rustgevend zo vroeg op het water te zijn. En wat was ik blij dat het licht bewolkt was!
Bij de oesterfarm kregen we uitleg over hoe een parel ontstaat, de verschillende oesters die er zijn, de kleuren etc.
Uiteraard was er daarna de gelegenheid om parels te kopen.
Terug op de boot, was het douchen, uitchecken en brunchen. En nog een beetje genieten van de mooie kalksteenrotsformaties. Om 11 uur waren we terug in de haven van Halong en moesten we wachten op ons vervoer naar Hanoi. Die rit duurde vervolgens 4 uur. Tijd om even mijn mail te doen, foto’s uit te zoeken en te schrijven. En om in discussie te gaan met het buro waar ik mijn trip voor morgen en overmorgen heb geboekt. Ik had speciaal voor hun gekozen omdat zij de boottrip in Nam Coc vroeg in de ochtend doen, voordat hordes toeristen komen. Alleen ontving ik bericht dat ze het programma hebben omgegooid en de boottocht in de middag is. Daar was ik niet zo blij mee. Ik heb alles in de strijd gegooid, van cancellen tot het uiten van grote ontevredenheid. Niets hielp...
Last minute lukt lukt het mij niet meer om iets te regelen dus ga ik toch maar.
In Hanoi ben ik naar mijn favoriete terras gegaan, werd zo waar al herkend en voordat iets kon zeggen stond er al een ijskoude lime juice voor mijn neus. In het
begin van de avond heb ik weer een nieuw
bekend gerecht van Hanoi gegeten: Bun Bo Nam Bo, rundvleessalade. Was ook weer lekker.
Daarna nog een Banh Mi gehaald en weer de airco opgezocht van mijn hotelkamer. Met mijn broodje heb ik op het heerlijk zachte bed zowaar een film op tv gekeken. Even voelde het alsof ik niet in Vietnam was...
Morgen weer een tour, nu 2 dagen naar Ninh Binh.
16 mei
Om 7.30 uur vanochtend werd ik opgehaald door Peter de gids van het reisbureau waar ik de toer had geboekt.
Hij vertelde dat ik de eerste was die werd opgehaald en zo dus nog kon genieten van een tour door Hanoi omdat we nog 18 andere mensen op moest halen. Het glas is halfleeg of het is halfvol.
Hij vertelde vervolgens het programma van vandaag: eerst met de groep naar twee tempels vervolgens de lunch in Tam Coc. Daarna gingen we samen inchecken bij bungalows en een stukje fietsen, de rest ging boot varen. Ik vroeg Peter, hoe bedoel je samen en ik niet boot varen? Dat wat gisteren niet mogelijk bleek namelijk een privé tour voor de prijs van een groepstoer was nu ineen keer wel mogelijk. Zo fijn want ik had echt geen zin om met een groep van 18 man de dag door te brengen.
Ik dacht ook ik zeg maar niks van tegen Peter want je weet maar nooit.
Bij tempels was het bloedheet. En het zou alleen maar nog warmen worden. Ook de gidsen klaagden over de hitte. Ik kon me niet herinneren dat ik het tot nu toe zo heet heb gehad. Best een fijne gedachte dat ik vanmiddag 10 km zou gaan fietsen.
Gelukkig stelde Peter voor om het programma iets om te gooien en eerst te gaan relaxen in de bungalow om vervolgens om 16.00 uur te gaan fietsen.
Bij het zwembad bij de bungalows kwam ik een bekende tegen die ik ook al in Hanoi had ontmoet, de Française had zo’n beetje dezelfde route gedaan als ik. Het zwembad bracht helaas niet de verkoeling die ik zocht het water was gewoon weg te warm.
Om 1600 uur stapten we op de fiets. Ik voelde me als een kind zo blij, wind door de haren op ontdekkingstocht in een nieuw gebied. We fietsten door eindeloze rijstvelden, zo frisgroen kan je je bijna niet voorstellen. En aan de horizon de kalksteenformaties van Tam Coc. Wat een adembenemend landschap weer. Het was een heerlijke fietstocht, tot dat ene losse steentje. Ik stapte net af om naar een paar passerende buffels te kijken toen ik in een flits Peter in de berm zag duiken met fiets en al. De schade, een kapotte knie en wellicht een beetje een gedeukt ego. Gelukkig konden we na het spoelen van de knie weer op pad. Nu richting Mua Cave.
De moed zakte me een beetje in de schoenen toen we daar aankwamen. Een enorme kalksteenformatie sterkte de hemel in, er tegen aan geplakt een slingerend pad met trappen. You go up, nice view, I wait here.
Nice view, nice view, nice view.... met mijn mantra besteeg ik de trappen. Soms waren de treden zo hoog dat ik er letterlijk op moest klauteren. De mensen op de rijstvelden werden steeds kleiner. Ik had er niet aan moeten denken dit midden op de dag te moeten doen, het stroomde nu al in straaltjes naar beneden met een gevoelstemperatuur van 44 graden.
Geen idee hoelang ik erover gedaan heb, maar eenmaal boven vergat ik het allemaal. In de diepte zag ik een rivier die kronkelend zijn weg vond door een tapijt van frisgroene rijstvelden met de enorme kalksteenrotsformaties erom heen. Adembenemend mooi.
En de wind zorgde gelukkig voor wat afkoeling. Na op adem te zijn gekomen en natuurlijk wat foto’s te hebben gemaakt is het tijd voor de afdaling, minstens zo moeilijk met de enorm grote treden.
Ik was dan ook blij toen ik weer heelhuids beneden was.
Met licht vermoeide benen en een knalrood hoofd van inspanning stapte ik weer op de fiets om terug naar de bungalow te fietsen. Het was het goud! Terug fietsen met de ondergaande zon achter de kalksteenrotsen en omgeven door de goud verlichte rijstvelden.
Terug bij de bungalow zei Peter: je fiets behoorlijk snel!
Dat heeft zijn prijs... om 22 uur schrok ik wakker op mijn IPad. Ik had maar liefst 2 afleveringen bekeken in mijn dromen!
-
17 Mei 2018 - 15:04
Mam:
Ohohoh, waar haal jij de energie vandaan, gelukkig hoef je met niemand te overleggen en kun je gaan en staan waar je wilt! En je wordt denk ik ook eerder aangesproken. Dit is n hele bijzondere reis die jij zelf maakt en zelf uitgezocht hebt! Wat n bijzondere dochters heb ik , heel bijzonder. -
17 Mei 2018 - 16:51
Saskia:
Beste blog tot nu toe! -
17 Mei 2018 - 18:34
Joan:
Wat een indrukken, Eus! Prachtig! Geniet ervan. Af en toe een dagje zwembad/zee met een goed boek is ook lekker -
17 Mei 2018 - 20:11
Toon:
Geweldig avontuur Eugenie...enne beter Peter in de berm dan jij.
Veel plezier nog, Toon -
19 Mei 2018 - 07:11
Wanda:
Leuke manier van ontdekken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
