De Vietnamese vloek
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
21 Mei 2018 | Vietnam, Hoi An
19 mei
Vandaag ben ik op stap geweest met LeFamilyRiders voor een tocht achterop de motor van Hue naar Hoi An. En nog 10 andere waren met mij op stap waaronder vier Nederlanders. Het is toch wel lekker om af en toe live Nederland te spreken en ik krijg ook weer een hoop tips voor mijn vervolgreis.
Het was wennen achterop zitten bij een chauffeur en vooral het op en afstappen. Vanuit mijn jeugd heb ik altijd nog een beetje angst voor een hete uitlaat. Als kind heb ik daardoor een brandwond opgelopen en dus ook nu ben ik voorzichtig. Eenmaal achterop en rijdend op de snelweg vond het heerlijk. Ik kan me goed voorstellen dat mensen het heerlijk vinden om motor te rijden. Ik vond het heerlijk om achterop te zitten want zo had ik alle tijd om op mijn gemak de omgeving te bekijken. We reden langs rijstvelden waar de rijst alles gekocht. Deze werd vervolgens op de openbare weg gelegd om te drogen, heel apart.
Bij een vissersdorp krijgen uitleg over hun levenstijl en het leven bij de lagune. Ik was blij dat ik een lange broek had aangetrokken want ik zag al langzamerhand wat rode bovenbenen. Ik had echter een ander probleem, mijn darmen waren vanochtend al onrustig en dat is niet heel relaxed achter op de motor zitten.
De volgende stap was de Olifant waterval. De Vietnamezen hadden een soort waterpark gemaakt in een waterval. Overal liepen houten vlonders over de rotsen waar het water tussendoor diep touwen vanuit het water omhoog en er was beschutting middels rieten daken. We mochten even gaan zwemmen. Daarvoor moet je wel van een glibberige rots afglijden want een andere weg het water in was er niet. Via de touwen klom je er weer uit. Het water was zo heerlijk verkoelend een genot om in te zwemmen. Wat mij betreft bleven we de hele dag hier, alleen hadden we nog wel wat kilometers te gaan tot Hoi An.
Na de overheerlijke lunch met alleen maar vers seafood, begonnen mijn darmen nog meer te protesteren.
Het volgende stuk ging over de beroemde Hai Van pas, vooral bekend geworden door de mannen van Top Gear. Met name de haarspeldbochten vond ik pittig, hij moest en gas geven en scherp de bocht insnijden.
Ik was blij dat we boven waren, het uitzicht was overweldigend aan de ene kant de pas die je naar boven zag kronkelen, aan de andere kant de baai van Da Nang en nog belangrijker: een toilet. De Vietnameze vloek had zich meester van mij gemaakt en ik kan je vertellen dan maakt niet meer uit hoe het toilet er uit ziet.
De heren van LeFamilyRiders hadden alles tiptop verzorgd. Ze zorgden voor drinken, stopten op de mooiste fotoplekken en waren ook nog eens fotograaf. Echt top geregeld. Toen we naar beneden reden stopten we op een uitzichtpunt boven bij een baai. Het strand was verlaten maar zag er prachtig uit.
Na een lang stuk rijden, mijn kont sliep ondertussen, kwamen we vervolgens bij Marble Mountain uit. Hier waren overal winkels waar ze allemaal marmeren beelden verkochten, gemaakt van het marmer dat voorheen uit de bergen vlakbij werd gewonnen maar nu vanuit een andere locatie werd ingevlogen. Met de lift gingen we de berg op waar zich verschillende tempels, pagodes en grotten bevonden. Het begint een beetje een overkill te worden al die tempels en pagodes, maar goed ik volgde de voorgestelde route. Mijn buik begon alweer te rommelen, dus weer op zoek naar een toilet. Gelukkig was deze niet heel ver. Ik had mijn broek al op mijn knieën en wilde net gaan zitten toen ik tot mijn grote schrik een enorme spin in de hoek van de wc bij de deur zag zitten! In mijn blote kont rende ik naar buiten. Esmee, een van de Nederlanders, zat naast mij op het toilet, en gilde net zo hard mee. Zo fijn dit... darmen overstuur en nu ook ik en Esmee.
Het was gelukkig nog maar 20 minuten rijden naar Hoi An. Daar nam ik afscheid van iedereen en bedankte mijn Familyrider voor een geweldige rit (buiten de darmproblemen).
De homestay zag er goed uit en het zwembad werd gelijk even getest want ik had het bloedheet. Helaas ook hier best warm water.
En nu lig ik op bed...beroerd...ga maar vroeg slapen.
20 mei
Ik was vergeten hoe ongelofelijk beroerd je kan zijn van verkeerd eten. De hele nacht ben ik wakker geweest, iedere 10 minuten 6 stappen naar het toilet, toen maar naast het toilet gaan zitten, ik dacht op een gegeven moment nu moet ik toch wel helemaal leeg zijn. Maar nee, het kwam vanuit mijn tenen. Wat voelde ik me ellendig. Niemand om even tegen aam te zeiken, die wat water voor me haalde voor me zorgde. Nee, deze moest ik zelf uitzitten. Het hele Hoi An kon me gestolen worden! Ik was gebroken...
De hele ochtend en deel van de middag heb ik in bed gelegen. Niks bleef binnen...
Maar ja, als je je lamlendig voelt en dan ook nog eens in bed blijft liggen voel je je nog lamlendiger.
En dus ben ik toch maar op de fiets gestapt, met een wc-rol in mijn rugzak.
De oude stad was 5 minuten fietsen, het was er heel levendig en vol met toeristen. Ik snapte wel gelijk dat mensen hier langer blijven als ze er eenmaal een dag zijn. Er hangt een relaxte sfeer, een bepaalde gezelligheid. Ik nam een sapje bij Cocobox en genoot van al het leven op straat.
In Hoi An werd naar zeggen ook de beste Banh Mi van heel Vietnam gemaakt. Aan de ene kant wilde ik het dolgraag proberen, aan de andere kant protesteerde mijn spijsvertering al. Er stond een lange rij bij het beroemde tentje. Voor 75 cent kon ik in ieder geval een hapje nemen.
En daar bleef het ook bij. Hij smaakte heerlijk! Morgen maar weer terug als de rust een beetje is teruggekeerd in mijn lichaam.
Na een uurtje was de piep weer lig en ben ik het bed weer ingedoken.
21 mei
Ik had gehoopt dat het allemaal wat sneller zou herstellen....
Gelukkig heb ik vannacht wel 5 uur aan een stuk kunnen slapen. En ik heb een beetje trek.
Vandaag heb ik een dagje op
het strand doorgebracht en daar gechilled i.p.v. in mijn homestay bed.
Ik dacht dat ik er met een uurtje wel klaar mee zou zijn, maar eigenlijk was het heerlijk. Er stond een zacht briesje, ik lag op een standbedje, de zee lekker warm en sapje binnen handbereik. Helemaal goed, zo is het minder erg om je beroerd te voelen.
Ik moest er wel 7km voor fietsen, op een fiets met geen versnelling en piepende remmen. Google had wel een prachtige route voor me bedacht door de smalle steegjes van Hoi An en vervolgens door de rijstvelden dus ik voelde me weer op en top globetrotter terwijl ik de lokale bevolking de rijst zag zeven en drogen.
Ik kan me een beetje voorstellen dat mensen die veel op wereldreis zijn aan dit soort dingen verknocht raken.
Nu ff rust en zo Hoi An in de avond bewonderen.
-
21 Mei 2018 - 17:29
Saskia:
Getuigt van lef dat je weer de fiets op bent geklommen! Dat je maar snel weer de oude bent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
