Eugenwijs
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
23 Juni 2018 | Indonesië, Kuta
20 juni
Gelukkig ben ik niet altijd “Eugenwijs” en neem ik het zekere voor het onzekere.
Achteraf de juiste keuze.
We waren nog geen uur onderweg met de boot of de kotszakjes werden al uitgedeeld. Het was niet een hele ruwe zee, maar genoeg voor degene die er gevoelig voor zijn.
Midden op zee ging de boot ook nog eens helemaal stil liggen wat ik gelukkig kende van de vorige keer. Waarschijnlijk was er weer iets in de motoren gekomen. Gelukkig duurde het niet lang, want het geschommel werd steeds heftiger.
Ik merkte er weinig van door de tabletten die ik had ingenomen.
Sneller dan verwacht kwam ik op Gili Trawangan aan. Ik had hetzelfde hotel geboekt als 1,5 geleden met Ra. Makkelijk te vinden en te belopen vanaf het strand waar de boot aankwam. Wel ff gesjouw met de koffer door het losse zand.
Nog geen uur later zat ik op het strand bij Turtle Point met een heerlijke bak nasi goreng voor mijn neus en een 2 geplande duiken de volgende dag om 10 en om 14 uur. Wat een leven!
Met mijn fietsje maakte ik weer een rondje eiland. Eerst langs het huis wat Ra en ik kopen als we de jackpot winnen, het stond er nog steeds.
De volgende stop was bij Casa Vintage, een bar/restaurant aan het strand, ideaal gelegen voor zonsondergang.
Ik had alle tijd voor de zonsondergang en genoot van een limejuice en de branding.
Gewoon niets hoeven...
Iets voor zonsondergang ben ik weer op de fiets gestapt. Door de bewolking was deze sowieso niet goed te zien en ik wist dat door het donker fietsen zonder licht op dit eiland geen pretje was.
Vlakbij Little MG zat Regina Pizzeria waar ze de beste pizza’s van het eiland bakken.
Daar heb ik pizza gegeten en ben daarna weer in mijn boek gedoken.
21 juni
Ik was er al een beetje voor gewaarschuwd, Gili onderwater was niet meer wat het geweest was. En na de eerste duik kon ik niet anders dan die mening delen.
Ik was natuurlijk wel ongelofelijk verwend met de kleurenrijkdom van de koralen in Komodo.
Het was lekker om nog ff te duiken en we hebben zelfs een nog een babyhaai gespot.
De tweede duik, na de lunch werd een diepe duik. Niet echt logisch om die als 2e duik te doen maar goed.
Op 30 meter diepte zagen we een aantal trevally’s die aan het jagen waren.
Verder waren er een aantal grote schildpadden waar Gili met name bekend om is.
In de avond ben ik over de hoofstraat langs het strand gelopen. En heb ik op een terrasje genoten van de band die daar speelde. De zanger kon echt mooi zingen!
En zo was alweer een dag ten einde.
22 juni
Ik had besloten om alleen in de ochtend nog een duik te maken.
Dus om half 10 meldde ik me weer bij de duikschool. Loic (instructeur) en Jamal (divemaster) waren de 2 gidsen op deze duik. Ik ging duiken met Loic.
We gingen naar Sharkpoint waar de heren een beetje met elkaar aan het wedijveren waren. Er ligt een wrak bij sharkpoint, Loic beweerde dat Jamal deze niet zo zou vinden en liet Jamal bepalen waar hij te water zou gaan.
Toen stuurde hij de boot naar de lokatie waarvan hij wist dat het wrak zou liggen. Jamal was veel verder van de kust dan wij.
Toen we eenmaal onder waren merkte ik gelijk dat er een sterke stroming stond. Het wrak, wat op 29 meter diepte lag, zag ik in de verte opdoemen maar ook hier won de stroming het. Ik moest zo hard vinnen dat de ritsen van mijn schoentjes open gingen. Weer een nieuwe ervaring.
Zonder vinnen is het best moeilijk duiken, kan ik uit eigen ervaring vertellen. En dus maar op zoek naar een rots waar ik me even aan vast kon houden en mijn schoentjes kon dicht maken. Loic had de strijd inmiddels ook opgegeven zag ik in de hoek van mijn duikbril.
Het werd een korte duik, want door de inspanning had ik vrij snel mijn fles met lucht leeggezogen.
Toen we boven kwamen zagen we de
boot zonder Jamal. Loic maakte zich al gelijk zorgen. Met deze stroming en dan zover vanaf het eiland gedropt zijn...
Dat werd zoeken naar een SMB in de grote oceaan. We deden er uiteindelijk een half uur over en vonden ze een paar kilometer! verwijderd van waar wij boven waren gekomen. Ze hadden mazzel gehad dat we zo ver hebben gezocht.
Een inspannende duik zo als laatste duik van deze trip!
Bij mijn favoriete Warung ben ik op adem gekomen onder het genot van nasi goreng.
Toen ben ik op mijn fiets gesprongen en naar Halik gereden een snorkelplek aan de andere zijde van het eiland. Het strand was daar zo goed als leeg, op een ,ja hoor, Nederlands stel na.
Het was laag tij dus moest ik een stuk door de zee klunen.
Het was een prachtig stuk rif, met veel vissen en kleurrijk koraal. Helaas geen schildpadden...
En dus ben ik naar Turtle Point gefietst en ben daar op zoek gegaan naar de schildpadden . Helaas ook hier geen succes, misschien wel door de aanwezigheid van de vissers. Op het strand heb ik die verder gade geslagen, en zag een visser met een net vol kleine visjes het strand opkomen. Door het net heftig op en neer te bewegen vielen ze er allemaal uit. Niet veel later zat ik op mijn knieën in het zand visjes te rapen met de andere vissers.
Boven Lombok pakten zich op dat moment steeds donkerdere wolken samen die richting Gili trokken. In de verte zag ik een regenboog op het water en als een sluier viel de regen over Gili Air, het eiland tegenover het eiland waar ik zat.
Ik zag ook dat aan de zonsondergang kant het nog onbewolkt was. Dus stapte ik op de fiets en voelde dat het begon te druppelen. Toen ik aan de andere kant was, regende het inmiddels met bakken uit de lucht! Maar de zon was nog steeds te zien. In de warme zee, met de regendruppels die als diamantjes kapot sloegen op het water, genoot ik van mij laatste zonsondergang op Gili voor deze reis. Een hele unieke belevenis!
Doorweekt, stapte ik in mijn bikini op mijn fiets en genoot met volle teugen van het fietsen door de stromende regen. De straten op Gili stonden blank, soms zelfs hoog dat mijn trappers in het water verdwenen.
Zingend fietste ik door de straten, ik was de enige die genoot van dit weer!
23 juni
Het einde is echt in zicht, ik begin zelfs afscheid van dingen in mijn koffer te nemen. Zaken die ik 3 maanden lang heb meegesjouwd, soms nuttig soms ook totaal niet.
De duikbril die ik vond in Australië heeft een nieuwe bestemming gekregen op Gili
Trawangan nl. bij de eigenaar van Little MG. Mijn ongebruikte waslijn blijft ook achter.
Vanochtend heb ik nog een klein stukje gefietst. De straten waren hier en daar nog een modderpoel maar de zon scheen fel dus dat zou vast niet meer lang duren.
Lombok lag er in de verte stralend bij!
Nog wat laatste foto’s op het witte strand, mijn koffer gepakt, afscheid genomen
van Ewan, de eigenaar en ingecheckt voor de fastboat naar Bali.
Dat werd een lange rit, want de boot maakte maar liefst 4 stops, te weten Gili Air, Gili Meno, Lombok en Lembongan en op Lembongan moest ik ook nog overstappen op een andere boot. Gelukkig was de tocht tot en met Lembongan op een rustige zee helaas wel in een propvolle boot. De laatste anderhalf uur naar Bali was het iets minder rustig en klapte de boot een paar keer flink op het water.
Uiteindelijk was ik om 1730 in mijn hotel in Kuta en ben daarna snel gaan eten want op de boot hadden ze natuurlijk niets te eten buiten pringels.
Gelukkig was ik op bekend terrein want zowel het hotel als de warung waar ik at heb ik al bezocht toen ik met Ra op Bali was. Wel fijn om me even niet uitgebreid te hoeven verdiepen in de omgeving.
En een heerlijk bed en een van de beste douches van deze reis! Wat wil een mens nog meer?!
-
25 Juni 2018 - 16:50
Saskia:
tja, afscheid nemen is zwaar.... ik zie geen foto van dat huisje helaas.. -
25 Juni 2018 - 20:36
Suus:
Voor ons is jouw afscheid weer fijn.. dan ben je lekker weer bij ons .. hopelijk helpt dat idee bij het afscheid nemen Euske..
Geniet nog even in Kuala Lumpur en en hele goede reis naar huis.. dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley