Heaven in the sea
Door: Eugenie
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
29 September 2010 | Egypte, Caïro
Heaven in the sea
10.30 uur
VROEMMMM!!! Wreed word ik uit mijn ochtenddutje gehaald, de motoren van de Longimanus kondigen de start van de trip aan.
Na een korte nacht, mijn lichaam moest weer wennen aan het harde bed en de hitte was ik nog toe aan een beetje slaap. Airco aan is niet echt een optie, als hij nl. aanstaat trilt mijn hele bed en het geluid overstemt zo'n beetje alles. Een aantal heeft vannacht op het dek geslapen, wellicht is dat nog een optie om eens uit te proberen...slapen onder de sterrenhemel.
Maar goed ik werd dus wakker gemaakt uit mijn dutje nadat ik om half 7 al wakker was en had ontbeten.
Geen idee waar we naar toe gaan....ach het zal vast een plek zijn waar we kunnen duiken ;-).
Vanochtend tijdens het ontbijt werd ik door de mannen gelijk gebombardeerd tot de beste nutella op pannekoeken smeerster en heb dus 8 pannekoeken klaar gemaakt. Tja, vrouwen in de minderheid (3 vrouwen tov 25 mannen) dus dan ben je gauw de lul als het gaat om de verzorgende taken ;-)
En no worries voor Sjakie, zijn Inshallah heeft het werk weer gedaan.
13.34 uur
De eerste duik zit erop! Zeg maar de testrun voor de rest van de trip. En die begint natuurlijk om Eus een plezier te doen met de oefening masker af onder water...wat een feest weer. De duik was op zich niet echt bijzonder. Laten we hopen dat we in de opbouwende fase zitten.
Karsten legde de lat alvast hoog neer. Hij vertelde dat hij vorige week een walvishaai bij Brothers heeft gezien!! Ik kan nu natuurlijk niet wachten tot we daar zijn. Dat zou echt een topper zijn!! Maat goed eerst nog een duik dichtbij de kant en dan varen we 's nachts naar Brothers toe.
15.07
Jaaaaaa, ik kan het ook net als Jaques !!! (een middagdutje doen)
En ik ben ook niet de enige die dat idee had....als ik om me heen kijk, zie ik alleen maar slapende mensen. Hihihi best grappig....
17.53 uur
Om half vier was het tijd voor de 2e duik, zelfde plaats, iets verder van de boot gedropt. Mijn buddy had zijn camera mee, dus lag het tempo wat lager. Ik had hem niet meegenomen want ik wilde gewoon lekker zweven. Maar soms zou je wensen dat je hem toch bij je had....
Mijn buddy was druk bezig een boxfish te fotograferen, toen ik even naar links keek en op nog geen 5 meter kwam één van mijn grote duikwensen in vervulling. Papa had me gehoord!!! En wat deed hij, hij stuurde 2 dolfijnen vlak langs me heen!!! Heel relaxed zwommen moeder en kind langs me heen. Een intense blik van moeder dolfijn en ik was in de hemel onder water...mijn hart ging tekeer als een gek, wat een schoonheid onderwater. Onvergetelijk!!
En mijn buddy, tja die was nog druk met het fotograferen van de boxfish. Dit was mijn momentje met papa, een traan rolde in mijn masker. Onbeschrijfelijk, wat een sensationeel gevoel. Dank, dank, dank dat ik dit juist nu na 165 duiken te hebben gemaakt mocht meemaken!
18.51 uur
Het is een bijzondere trip...misschien wel omdat ik er anders insta dan andere keren, misschien wel kismet, of iets anders.
We zijn inmiddels op weg naar Brothers en de kust is niet meer te zien. Ik lig op het bovendek, onder de zonneschermen en ineens komt er een zwaluw aangevlogen, zo uit het niets en gaat naast mij op de wandbekleding zitten....raar...weer zo'n momentje...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley