Getting wet..... Very wet
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
17 November 2014 | Verenigde Staten, Waimea
19.43 uur
Om 6 uur was ik niet meer te houden, ik moest eruit....
Op mijn slippers, in nachtjapon op vroege ochtend avontuur. Bestemming: het toiletgebouw. Tja, het luxe campingleven kent zijn grenzen. Ik heb stroom en een bed, maar daar houdt het dan ook mee op.
Ach het heeft wel wat, kamperen op Hawaïi.
Hier op 1200 meter is het zo vroeg in de ochtend wel fris.
Omdat ik toch zo vroeg wakker was, besloot ik een vroege hike te gaan maken.
Een goed besluit: ik was helemaal alleen in het bos en de lavatubes. Het was er prachtig! The sounds of the rainforest waren geweldig om naar te luisteren. De lichtval door de bomen heen was adembenemend. Dit soort momenten zijn goud waard!
Daarna vervolgde ik met de auto de Chain of Craters road.
Met nog een hike door zwarte lavavelden en regenwoud. De fauna was prachtig onderweg. Ongelofelijk dat er zoveel kan groeien op een lavaveld.
Lunchtime! De weg naar beneden bood geen MacDonalds, subways of iets dergelijks. Wel een hele mooie picknickplek. Ik had nog een blikje tonijn, wat zoute crackers en mayonaise. Een simpele lunch met een waanzinnig uitzicht.
Uiteindelijk was ik na vele stops onderweg om 1300 beneden bij de oceaan aangekomen. Helaas geen spectaculaire lava die de zee instort.
Wel indrukwekkende landschappen!
Het was inmiddels ook behoorlijk warm geworden. Van boven op de vulkaan 62 degrees tot beneden bij de zee 89 degrees.
Op de terugweg ben ik nog gestopt bij Volcano house. Ik had zo'n zin in een glas ijskoud drinken! En in het cafe van het hotel kreeg je free refills!
3 enorme glazen heb in naar binnen gewerkt. Omgerekend 80 dollarcent per glas.
De namiddag heb ik heerlijk in mijn cabin doorgebracht, ff chillen en lekker lang douchen. Soms kan een douche zo lekker zijn...
In de avond ben ik naar volcana gereden om Thais te halen bij de Tuk Tuk Thai food truck.
16 november
20.22 uur
Dat het niet altijd zonneschijn is op Hawaii bleek vandaag dubbel en dwars!
Vanochtend was ik er weer vroeg bij. Nog een keer de machtige krater aanschouwen en het ochtendgezang van de vogels toehoren in Volcanoes National Park.
Daarna ging de reis naar het zon overgoten Hilo. Eerst even snel ontbijt scoren bij de supermarkt. Al het brood wat ik zag was of keihard of zag er zo chemisch uit dat ik besloot om het alleen bij yoghurt te houden. Next stop: rainbow falls. Een van de vele hier in de omgeving. Als je heel vroeg bent zorgt de zon ervoor dat er een regenboog bij de waterval verschijnt. Ik was er wat later in de ochtend, de magie was helaas voorbij.
Op weg naar de volgende waterval: Akaka falls, 97 meter hoog. Onderweg nog een scenic drive gedaan met mooi uitzicht op een baai. De zon zorgde ervoor dat het er allemaal fantastisch uitzag.
De Akaka falls lagen wat hoger in het achterland. De lucht daar was betrokken en toen ik naar boven reed begon het te regenen.
Bovenaan gekomen was het weer droog.
Om zeker te zijn nam ik toch maar mijn regenjas mee ( had ik het in ieder geval niet voor niets meegenomen).
De trail ging door het regenwoud naar 2 verschillende watervallen. Halverwege de route begon het te druppelen. En toen iets harder en nog iets harder. Binnen een paar minuten gingen de sluizen open. Zelfs de bomen boden geen beschutting. Jet was redden wat er te redden viel. Gelukkig had ik een hoes voor mijn cameratas en daar kon ook mijn natte IPhone in. Na een paar minuten was ik nat tot op het bot. Ik had slootjes in mijn schoenen en mijn eigen privé waterval vanaf mijn regenjas.
Als verzopen katje voegde ik me bij de andere verzopen katjes met uitzicht op de enorme waterval.
Hij was majestueus! Wat een geweld daar onderaan die waterval. Het regen hield helaas niet op.
Tijd om terug naar de auto te gaan. Cameratas weer om, zonnebril iets omhoog in mij jaszak en gaan maar weer.
Bij de auto aangekomen heb ik mijn slippers aangetrokken, het water uit
mijn wandelschoenen gegoten en een droge korte broek aangetrokken.
Net toen ik wilde wegrijden bedacht ik me dat ik wellicht mijn zonnebril nodig zou hebben en dus reikte ik naar mijn jaszak. Geen zonnebril?!
Fck..eruit gevallen... Wanneer?
In het kader van: time to get wet again! ben ik teruggelopen. Zooo fijn...Mensen onderweg dachten vast die is niet helemaal 100%, vragen naar een zonnebril in de stromende regen?!
Wederom zeiknat en helaas zonder zonnebril kwam ik weer bij de auto.
Not my day.
De hele verdere rit bleef het met bakken de lucht uitkomen. Tja, al die watervallen moeten ergens door gevoedt worden!
Mijn accomodatie ligt op het einde van een weg die stopt omdat daarna hoge kliffen volgen. Het ligt in the middle of nowhere (geen bereik met de telefoon).
Het dichtstbijzijnde restaurant is 20 min rijden. Maar goed dat ik de rest van de Pad Thai had meegenomen.
Morgen de laatste dag op Big Island. In de namiddag vlieg ik naar Maui.
-
17 November 2014 - 10:57
Mam:
Wat n spannend verhaal weer,Eug,deze reis maak je alleen, ik vond t spannend, t maakt wel wat je wil zien daar ga je voor, je hoeft niemand uit bed te trekken, je gaat gewoon. En je ontdekt dingen die ik ook mag beleven. Dank je -
17 November 2014 - 12:24
Sjeik Shoarma:
Heb jij mijn zonderbril gezien?
Ja.
Waar dan?
Bij de waterval
:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley