19 november

18.14 uur

Als een roosje geslapen, om 630 pas wakker. Wat is stilte van de natuur toch heerlijk.

Vandaag stond "the road to Hana" op het programma. Volgens de boeken een van de mooiste highways in the USA.
Advies was om genoeg tijd te nemen want er waren vele interessante stops onderweg.
Om 8 uur zat ik in de auto, klaar voor tientallen 1 baans bruggen, bochtige en smalle wegen en nog veel meer.
Het was helaas wel bewolkt en regende van tijd tot tijd. Dus voor de zekerheid het regenpak maar weer mee.
Met mijn favoriete radiozender: Native op 92.5 zoefde ik over de bochtige weg.
Na iedere bocht stonden wel weer auto geparkeerd en vroeg ik me af wat daar te zien was. Dan maar op tourbusjes letten want die weten vaak wel waar je het beste kan stoppen.
De eerste stop: painted trees. Ik kende ze van een foto van Peter Lik, maar had ze nog nooit in het echt gezien. Fotogenieke bomen, de basten hadden alllerlei kleuren.
De route liep langs de kust, bij iedere bocht was het weer afwachten welk waanzinnig uitzicht er nu weer kwam.
Just cruisin'...
Ik heb prachtige watervallen gezien, overheerlijk nog warm banana bread gegeten, golven woest tegen de kust zien slaan en vergezichten met fifty shades of green. Ik ben lek geprikt in het bos, waar ook weer de prachtige painted trees stonden.
Het National park vlakbij Hana, Wai'anapanapa, was de rit dubbel en dwars waard. Er was van alles te zien: blowholes, hoge kliffen, turkoois gekleurde oceaan, zwart strand en grotten. Ik heb er heerlijk gewandeld.
Het was inmiddels al half 4. Er was maar 1 weg terug en dat was dezelfde route terug.
En nu zit Ik in de laundromate, de was aan het doen, tussen de locals. Morgen heel vroeg op...

20 november

05.08
Daar sta ik dan in het pikkedonker. Heel in de verte wat lichtjes en boven mij.....WOW!
Zoveel sterren, en nog veel meer sterren.
Om 3 uur opgestaan voor one of the bucketlist: zonsopgang op een vulkaan bekijken. En ik ben niet de enige die in het pikkedonker de haarspeldbochten omhoog heeft gereden, door de wolken heen. Naast mijn een heel parkeerterrein vol met auto's en busjes.
Ik was op tijd, ruim op tijd dus heb een plekje dichtbij de krater.
Net even snel naar het toilet. Toen ik de deur opende van de auto, was ik blij dat ik heel veel laagjes had meegenomen en mijn regenjas. De wind gaat nl. door merg en been op 3000 meter hoogte.
De sterren die zijn heel aanlokkelijk, dus ik ga de auto uit en in om te kunnen "star gazen". Zo gaaf...
Zo maar eens ga opstellen bij de kraterrand voor het spektakel.

21.35 uur
I got them, on 1 day! Sunrise en sunset.
De sunrise was echt magnifiek!
Om 6.32 exact was het moment.
Het schouwspel daarvoor was hemels. De krater was bedekt met een deken van wolken. Aan de rand van de krater kwam langzaam wat licht. Eerst rood, daarna licht rosé en kwam er ook geel bij.
Het was een ongekend schouwspel met de climax om precies 6.32 uur. Toen stak de zon zijn kop boven de wolken uit en klonk er gejuich vanaf de kraterrand.
Wat een geweldige ervaring!
De afdaling ging in het licht en dan zie je de dingen toch vanuit een ander perspectief, een heel hoog perspectief!

Tijd om mijn geweldige overnachtingsadres achter me te laten en op naar de volgende. Het enige hotel waar ik deze vakantie in verblijf. Koffer gedropt en gelijk door gereden naar Lahaina.
Daar heb ik op mijn gemak wat winkeltjes bekeken. Tot mijn grote verrassing zat ook hier een Peter Lik galerie. Toch nog maar weer even kijken. Heaven on Earth is mijn grote favoriet. Maar na vandaag is er een nieuwe bijgekomen: Blaza of Beauty.
En natuurlijk was er voor mij een special price: $7000 incl. shipping voor een "foto" van 1 meter bij 0,5 meter.
Maar ff doorsparen dus...

Tijd voor een sunset op Hawaii, want die had ik nog niet echt gezien!
En nu met maar 1 laagje aan en blote voeten, nl. in mijn bikini op het strand. Wat een verschil met vanochtend! Qua temperatuur en qua specktakel.
Doe mij toch maar de sunrise....