Yes, I Wanna

28 november
Vandaag even niks, alle tijd om niets te doen, het eiland te ontdekken, af te koelen in het zwembad en mijn boek te lezen. Het is stralend weer!
Ik pak mijn fiets en rijd richting het mangrovebos. Ik voel me dan echt ultiem vrij, gewoon door de straten fietsen en ondertussen tegen alle locals “Selamat Paggi” roepen met een big smile. Dit is het eilandleven..
In de namiddag gaat mijn boot terug naar Bali, gelukkig een iets grotere dan de heenreis waardoor de overtocht heel wat rustiger verloopt, buiten het onweer in de verte.
Op Bali regent het. De poncho’s verschijnen als een donderslag bij heldere hemel, de slippertjes eronder die blijven.
Van al dat relaxen ben ik best moe geworden en duik dus lekker op tijd mijn bed in. Morgen gaat de wekker om 5.30 uur voor mijn trip naar Ubud en omgeving.

29 november

Het regenseizoen is losgebarsten, de hele nacht heeft het geregend. Mijn wekker zet ik voortijdig uit. Mijn chauffeur is al onderweg.
Wat een luxe, de hele dag iemand die me rondrijdt. Voel me een klein beetje schuldig...hier zou toch ook een app voor moeten zijn rideshare in Bali.
Wanneer we bij de eerste bestemming aankomen om 7 uur, zijn we de eerste auto op de parkeerplaats. Tijd voor ochtendgymnastiek, 300 treden naar beneden waar door de regenval een enorme waterval naar beneden klettert.
Helemaal voor mezelf...
Kletsnat kom ik weer terug op de parkeerplaats. Een poncho houdt de regen buiten maar dat geldt ook omgekeerd voor vocht dat naar buiten wil.
De volgende stop: de rijstvelden van Ubud. En mijn timing is goed! Nog een week en dan gaat er geoogst worden dus de velden zijn rijkelijk groen.
Ochtendgymnastiek deel 2: balanceren op de randjes die om de rijstvelden heenlopen. De behendigheid die mijn chauffeur heeft, heb ik niet dus ik beland regelmatig enkeldiep in het rijstveld. De hike loopt door een vallei met rijstvelden. Het is droog, de damp slaat omhoog uit de rijstvelden en ook nu weer zijn we de enige.
Ik leer de chauffeur wat fotografie trucjes, o.a het maken van een panorama waar hij zelf 3 keer opstaat. Hij kan er geen genoeg van krijgen.
Iets verderop worden we door de eigenaresse van de rijstvelden begroet, in haar kielzog drie ieniemini poesjes. Miauwend om eten te krijgen. Iets later smikkelen ze van het handje rijst dat ze krijgen. Eten wat de pot schaft...
Bovenaan de rijstvelden is het uitzicht prachtig, de zon probeert door te breken en laat het groen glinsteren. Geweldig!

Terug bij de auto stelt de chauffeur voor om ook nog bij de Holy Water tempel (Titra Pura) langs te gaan. De vorige keer was ik daar met Ra in de stromende regen met hordes toeristen.
Nu was het droog en er was nog nauwelijks iemand.
Het bad van het reinigingsritueel was nog leeg. Ik kreeg uitleg over hoe het ritueel verliep en of ik zelf dit ook wilde uitvoeren. Alleen dat moest wel met kleren aan...tja en daar had ik maar 1 setje van. Dus keek ik even later hoe 2 lokale vrouwen het ritueel doorliepen.

Tijd voor ontbijt, het was inmiddels 11 uur en dus reden we naar het centrum van Ubud waar ik bij Habitat genoot van een gezond ontbijtje. Ik had drie uur de tijd om Ubud verder te verkennen. Er was niet veel veranderd na de laatste keer dat ik hier was.
In het kader van “nu ik er toch ben”, heb ik nog een rondje door Monkey Forest gemaakt om ff aappies te kijken, samen met mama en Ed die vanuit bed meekeken.
Daarna ben ik door de winkelstraten van Ubud gaan wandelen op zoek naar wat kado’tjes en iets leuks voor mezelf.
Ik vond het winkeltje waar ik 2 jaar geleden voor mama een blouse had gekocht. Nu scoorde ik er een jurkje voor mama in de uitverkoop.
Ik liep langs het restaurant waar ik 2 jaar geleden mijn verjaardag heb gevierd. Jammer dat ik te weinig tijd had, anders was ik er gaan lunchen. Een van de beste restaurants op Bali.
Ik had nog een uurtje om over de markt te struinen voordat ik werd opgepikt.
Eenmaal terug in de auto was de vraag wat ik nog wilde doen. Ik vertelde over mijn bucketlistitem: zwemmen in het zwembad van de Hanging Gardens of Ubud. Helaas is dat eenmaal mogelijk voor de happy few, een kamer kost minimaal 500 euro per nacht. Dat had ik er niet voor over.
Mijn chauffeur wist een alternatief, een hotel dat pas sinds augustus open was, een half uur van Ubud met ook een infinity-pool dat over de jungle uitkeek. En vele malen goedkoper om binnen te komen.
Eenmaal binnen bij Wanna Jungle Pool & Bar gingen de sluizen van de hemel weer open.
Maar de zwembaden (3 lagen) waren nog prachtiger dan ik me had voor kunnen stellen. Ik kreeg een korte rondleiding. Dit was beter dan de Hanging Gardens! En boven alles, het was ladies day dus geen entree! Waahaaa.
Maar het allermooiste was dat ik in de stromende regen het hele zwembad voor mezelf had. Liggend op de rand van het zwembad keek ik uit over jungle waar de damp van de regen uit op steeg. Magisch!
En dat voor de prijs van 1 smoothie, 3 euro.
Ik vermoed dat dat de volgende keer niet meer zo zal zijn en dus dobberde ik met de regen die op mijn huid tikte nog even door in het zwembad. One of the bucketlist....

De terugreis duurde iets langer dan de heenreis...door de stromende regen stonden veel wegen blank en het verkeer is sowieso een ramp in de toeristische gebieden. Uiteindelijk hebben we er 2,5 uur over 50 kilometer gedaan.

Wat een memorabele dag was dit!

30 november

Mijn laatste dag alweer op Bali, een lange want mijn vlucht gaat pas om 00.05 uur. En daarmee dan ook een extra lange dag jarig. Zoveel gevlogen maar dit wordt dan wel weer een uniek momentje.
Eerst nog 1 ding doen: ik kan Bali niet verlaten zonder een kookles te hebben gevolgd. Om 930 uur lopen we over al bijna verlaten markt, die begint hier al om 4 uur. De ingrediënten voor de kookles zijn al ingekocht dus het bezoek aan de markt is een beetje overbodig ook omdat er niet veel meer te beleven is dan een paar piepende ratten en nog een verlaten vissekop.
We, ik en 13 Aussi’s, gaan 10 gerechten maken. Chef Bagus vertelt met humor over de ingrediënten en bereidingswijze. Volgens mij alleen geen prettige man om voor te werken met zijn blikken stuurt hij het personeel aan, nog maar niet te spreken over zijn harde commanderende stem.
Het is veel voordoen en soms een beetje zelf. En ik leer nog steeds bij.. curry maken, hoe iets in een bananenblad te vouwen (eerst even verhitten anders is het blad bij voorbaat kapot) en zoete mais met kokos en limoen jammmieee!
Aan het einde van de ochtend staat de tafel vol met alle gerechten die we hebben gemaakt. Straks kan ik Bali gewoon in de keuken thuis brengen.
Ik doe nog wat laatste aankopen en ga dan nog even op bed liggen om om 2100 uur richting vliegveld te gaan. Ruim op tijd. Blij dat ik me niet om 20.00 uur heb laten ophalen door de reisorganisatie, hangen op een vliegveld is niet mijn ding.

1 december

Vanuit de cockpit klinkt de piloot die verteld dat wij bijna in Dubai zijn. Dat ging gelukkiger sneller dan verwacht.
Hij zegt dat het 23 graden is en ...dan zegt ie “happy birthday to UGienie”. Hahaha, ik had bij het inchecken wel even geroepen dat ik jarig was... helaas geen upgrade maar wel een HB van de captain speaking.
Mezelf zo nog maar even verwennen op iets duty free in Dubai, gaat dat geld na jaren in de la te hebben gelegen ook eens op.

Bijna weer op Schiphol.....nog een trein en busrit en dan zit het er weer op.
10 dagen Bali, eruit gehaald wat erin zat met een dieptepunt maar enorme pieken er tegenover: duiken met de manta’s, ultieme vrijheid op de fiets en zwemmen in de stromende regen in Wanna.
Wanna go again? Yep, Bali heeft nog zoveel meer te bieden....