En toen was er .... een beetje wind
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
19 September 2020 | Italië, Castiglione della Pescaia
16 september
De zee roept en dus maken we in de ochtend een lange wandeling langs het strand. Het water hier is glashelder. Wanneer zich een golf vormt, lijkt het wel alsof een glasplaat zich opricht waar je zo door heen kan kijken. We zijn allebei gebiologeerd door de branding. De zee heeft altijd iets magisch. Alleen de wind is de grote afwezige.
De volgende paar uurtjes brengen we door bij het zwembad, ff wat rust na de enerverende dagen.
We genieten samen van de lunch met ook nu weer een sublieme pasta’s, te weten pasta carbonara en pasta genovese. Prima vertoeven zo..
In de namiddag ben ik wat aan het googlen en kom ik langs een webcam van een strand in de buurt en daar zie ik kites voorbij komen. Tijd om snel de spullen bij elkaar te pakken en te gaan kiten.
Het is wel een stukje lopen door het naaldbos voordat we op het strand staan.
Johan doet zijn voorbereidingen en het zou geen Italië zijn als je hier niet moet betalen. Een tientje om je kite vanaf het strand te mogen launchen, we zijn verwend in Nederland.
Iets later staat Johan op de middellandse zee met zijn kite in de lucht. De wind is niet echt hard dus kost het veel moeite om hem in de lucht te houden.
Dat in combi met een bord met weinig drijfvermogen biedt het de nodige uitdaging en daarmee voor mij genoeg argumenten om geen poging te doen. En ook het lessen laat ik hier even aan me voorbij gaan. 70 euro per uur is echt de hoofdprijs vragen.
In de avond gaan we naar het nabij gelegen dorpje om daar uit eten te gaan en natuurlijk een ijsje te eten bij de beste daar lokaal. En die is ook weer erg goed! Ze serveren het ijs in aparte bakjes en ook hier weer verrukkelijke smaken!
17 september
Vandaag hebben we weer wat autokilometers gemaakt. Als alternatief voor Elba’s zijn we naar Monte Argentari gereden, welbekend van Porto Ercole waar de koninklijke familie ooit vakantie hield. De villa de gelukkige olifant is inmiddels al jaren geleden gesloopt. We rijden de Via Panoramico die ons langs de steile kust van het eiland voert. Het water in de diepte kleurt van licht turkoois tot diep donkerblauw. We zien idyllische baaitjes waar je alleen met een boot kan komen. De weg is niet echt breed breedt en slingert langs de kust. We besluiten de auto in de berm te parkeren in een klein dorpje en lopen via een steile weg naar het strandje La Cannelle.
We zoeken een plekje op de rotsen en zien het aanlokkelijke kristalheldere water. Er op een charmante manier ingaan is er echter niet, als een zeehond schuif ik over de gladde rotsblokken. Het water is heerlijk en om en om snorkelen we in de baai. Wat voelt het toch ongelofelijk heerlijk om in dit water te zweven. Tussen de rotsen is er wel wat leven. En wanneer je met je hand over de rotsen heen wrijft komen er snel visjes aan die het loskomende wier snel opeten.
Tijd om de steile weg omhoog weer op te klimmen naar de auto. We willen het eiland nog rond rijden en zijn iets over de helft. Volgende bestemming in Google Maps ingegeven: Porto Ercole. De weg ernaartoe wordt steeds wat slechter en smaller, maar goed we hebben al wat weggetjes van dit kaliber gehad in Italië.
Zelfs de vangrail houdt op te bestaan en dan zien we het bord: Verboden in te rijden, privé terrein. De weg houdt op, een rondje eiland rijden is niet mogelijk en dus rijden we weer helemaal terug.
Porto Ercole heeft vele forten op de heuvels rondom, wij bezoeken er eentje. Het fort zelf is helaas gesloten maar er loopt wel een pad langs met panoramisch uitzicht over de zee en de haven van de stad. Op de zee zien we zo’n 100 kleine felgekleurde zeiltjes, er is een surfwedstrijd gaande.
Het pad is smal en je moet goed uitkijken waar je loopt want de kliffen zijn behoorlijk steil.
Het uitzicht is het de wandeling wel waard!
In de avond eten we bij Osteria La Mare en genieten van allerlei heerlijkheden uit de zee waaronder een perfect bereide tonijn. Smullen geblazen en als toetje natuurlijk weer een ijsje bij de Cremeria Corradini. Wat een feestje weer deze dag!
De zee roept en dus maken we in de ochtend een lange wandeling langs het strand. Het water hier is glashelder. Wanneer zich een golf vormt, lijkt het wel alsof een glasplaat zich opricht waar je zo door heen kan kijken. We zijn allebei gebiologeerd door de branding. De zee heeft altijd iets magisch. Alleen de wind is de grote afwezige.
De volgende paar uurtjes brengen we door bij het zwembad, ff wat rust na de enerverende dagen.
We genieten samen van de lunch met ook nu weer een sublieme pasta’s, te weten pasta carbonara en pasta genovese. Prima vertoeven zo..
In de namiddag ben ik wat aan het googlen en kom ik langs een webcam van een strand in de buurt en daar zie ik kites voorbij komen. Tijd om snel de spullen bij elkaar te pakken en te gaan kiten.
Het is wel een stukje lopen door het naaldbos voordat we op het strand staan.
Johan doet zijn voorbereidingen en het zou geen Italië zijn als je hier niet moet betalen. Een tientje om je kite vanaf het strand te mogen launchen, we zijn verwend in Nederland.
Iets later staat Johan op de middellandse zee met zijn kite in de lucht. De wind is niet echt hard dus kost het veel moeite om hem in de lucht te houden.
Dat in combi met een bord met weinig drijfvermogen biedt het de nodige uitdaging en daarmee voor mij genoeg argumenten om geen poging te doen. En ook het lessen laat ik hier even aan me voorbij gaan. 70 euro per uur is echt de hoofdprijs vragen.
In de avond gaan we naar het nabij gelegen dorpje om daar uit eten te gaan en natuurlijk een ijsje te eten bij de beste daar lokaal. En die is ook weer erg goed! Ze serveren het ijs in aparte bakjes en ook hier weer verrukkelijke smaken!
17 september
Vandaag hebben we weer wat autokilometers gemaakt. Als alternatief voor Elba’s zijn we naar Monte Argentari gereden, welbekend van Porto Ercole waar de koninklijke familie ooit vakantie hield. De villa de gelukkige olifant is inmiddels al jaren geleden gesloopt. We rijden de Via Panoramico die ons langs de steile kust van het eiland voert. Het water in de diepte kleurt van licht turkoois tot diep donkerblauw. We zien idyllische baaitjes waar je alleen met een boot kan komen. De weg is niet echt breed breedt en slingert langs de kust. We besluiten de auto in de berm te parkeren in een klein dorpje en lopen via een steile weg naar het strandje La Cannelle.
We zoeken een plekje op de rotsen en zien het aanlokkelijke kristalheldere water. Er op een charmante manier ingaan is er echter niet, als een zeehond schuif ik over de gladde rotsblokken. Het water is heerlijk en om en om snorkelen we in de baai. Wat voelt het toch ongelofelijk heerlijk om in dit water te zweven. Tussen de rotsen is er wel wat leven. En wanneer je met je hand over de rotsen heen wrijft komen er snel visjes aan die het loskomende wier snel opeten.
Tijd om de steile weg omhoog weer op te klimmen naar de auto. We willen het eiland nog rond rijden en zijn iets over de helft. Volgende bestemming in Google Maps ingegeven: Porto Ercole. De weg ernaartoe wordt steeds wat slechter en smaller, maar goed we hebben al wat weggetjes van dit kaliber gehad in Italië.
Zelfs de vangrail houdt op te bestaan en dan zien we het bord: Verboden in te rijden, privé terrein. De weg houdt op, een rondje eiland rijden is niet mogelijk en dus rijden we weer helemaal terug.
Porto Ercole heeft vele forten op de heuvels rondom, wij bezoeken er eentje. Het fort zelf is helaas gesloten maar er loopt wel een pad langs met panoramisch uitzicht over de zee en de haven van de stad. Op de zee zien we zo’n 100 kleine felgekleurde zeiltjes, er is een surfwedstrijd gaande.
Het pad is smal en je moet goed uitkijken waar je loopt want de kliffen zijn behoorlijk steil.
Het uitzicht is het de wandeling wel waard!
In de avond eten we bij Osteria La Mare en genieten van allerlei heerlijkheden uit de zee waaronder een perfect bereide tonijn. Smullen geblazen en als toetje natuurlijk weer een ijsje bij de Cremeria Corradini. Wat een feestje weer deze dag!
-
19 September 2020 - 12:04
Mam:
Wat n helder verhaal weer t is alsof ik t meebeleef! Ik vond t ook wel eng, gelukkig dat na jullie beleving lees ik het! Behoorlijk spannend hoor. Maar je kunt t navertellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
