Overweldigend, indrukwekkend, druk....Cairo!!

2 mei 18.46 uur

Zonsondergang in de woestijn, weer een indrukwekkende belevenis. En
dat beleef ik samen met 60 Egyptenaren in een bus op weg naar Cairo.
Het is wat...in de bus galmt de Egyptische muziek, voor mij zit een
egyptische vrouw, volledig afgedekt alleen haar ogen vertellen haar
plannen. In de rechterhand heeft ze een bus Airwick, rozengeur. Iedere
keer als de geur haar niet aanstaat spuit ze eens flink in de rondte.
De mannen om haar heen geven duidelijk te kennen dat ze dat niet
aanstaat en ook al is het arabisch de taal is me duidelijk.
Zonsondergang in de woestijn met een vleugje rozengeur, ik had het
niet willen missen! Nog 4 uur....

20.35 uur
En na de zonsondergang word ik getrakteerd op een hemel vol sterren,
de steelpan, orion en nog vele onbekende voor mij. Alleen de koplampen
van de bus zorgen naast de sterren voor de nodige verlichting.

3 mei 17.19 uur

Wat een dag! Onder het genot van een koude cola, laat ik de dag nog
eens aan je voorbij gaan, net als het leven op straat wat zich voor
mij afspeelt. Mannen op de fiets met een mand vol broden op hun hoofd
rijden voorbij, toeterende taxi's passeren, paard en wagen sjokken
langs, dit is Cairo in vol ornaat. Voor mij eindigt mijn flitsbezoek
aan Cairo hier, zwart van het stof en 3 blaren rijker.
Het begon allemaal vanochtend om 8 uur. Na een korte nacht, 5 uur
slapen, stond ik in de startblokken om Cairo. De avond ervoor had ik
al een beetje kunnen ervaren wat een wereldstad Cairo is. Het leven
vindt s'avonds plaats shoppen tot 24 uur, wandelen langs de Nijl en
nog veel meer. Ik kwam er ook achter dat oversteken echt gekkenwerk
is. 5 auto's naast elkaar op een 3 baansweg en dan
oversteken.....Uiteindelijk leer je het wel, maar die eerste keer
waaaaah.
Maar goed, vanochtend ontwaakte ik dus in mijn te goedkope hotelkamer,
newly renovated stond er op internet. Haha zeker in de jaren 70! Het
ontbijt was niet veel beter. Op naar het egyptisch museum. Wat een
mensenmassa daar! Bussenvol alle nationaliteiten waren net als ik
vroeg opgestaan om het masker van Toetanchamon te zien. Om dat masker
te zien moet je je daar dus een weg doorheen banen.


Het museum ziet er een beetje verwaarloosd uit. In de gids stond dat ze er 120.000 stukken tentoongesteld hebben. Nee, ik heb ze niet allemaal gezien. Als een echte japanner ging het mij om de stukken van Toetanchamon. En ze waren de moeite waard. Wat een ongelofelijke mooie sarcofagen van die Toet. Het masker is echt zo mooi als je op alle plaatjes ziet. De rest van de spullen die in zijn graf zijn gevonden waren ook echt geweldig bewaard gebleven. Na mijn ronde door het museum was de volgende bestemming aan de beurt. Mijn gids had een taxi geregeld en dus stapte ik in een peugeot uit de jaren ’70 met een oud mannetje aan het stuur. Ik wist niet precies waar we heen gingen, na zo’n 20 minuten zag ik ze dan eindelijk, de toppen van de piramides. Het was een bizar gezicht, we reden nog midden in de stad, maar aan de horizon zag je ze opdoemen. En toen ik uit de taxi stapte had ik wel een beetje een onwerkelijk gevoel, daar lag dan de grote piramide, Cheops. En ja, het was imposant.
Na het kopen van het entreekaartje, werd het tijd om te onderhandelen met de paardenman. Lopen was nl. niet echt een optie, daarvoor lagen de piramides te ver uit elkaar. En dus met een zetje zat ik bovenop een paard. Na 10 minuten deed mijn kont al zeer en de rit zou een uur duren….
Maar ach wat vergeet je die pijn snel als je omgeving zo indrukwekkend is. Na 20 minuten stond ik daar dan, middenin de zandvlakte met links aan de horizon de contouren van Cairo en rechts de 3 beroemde piramides. Niet uit te leggen in woorden hoe ik me voelde op dat moment. Helaas werd dat moment snel verbroken door een stomme verkoper. Doek op, band om en hup op de kameel voor een foto met de piramides op de achtergrond. Ach ja, daar ben je dan toerist voor…Tip als je op een kameel zit en hij gaat opstaan, gaan dan strak achterover liggen, want voor je het weet ligt je in de nek van het beest.
Van kameel weer naar paard voor de rest van de rit door het zand. Nog één ding stond op min wensenlijstje, de sfinx. En ik moet eerlijk zeggen, die viel een beetje tegen. Voelde je je in de woestijn nog een beetje alleen, hier moest je je verdringen tussen de verkopers van prullaria en toeristen.
Afijn, er kom weer een item van mijn “bucketlist”af….

Het was inmiddels al 3 uur en het buikje begon te knorren en dus op aanraden van de gids gingen we in de buurt van de Citadel een hapje eten. Wat een geweldige buurt! Smalle straatjes met allerlei winkeltjes die van alles verkopen, kruiden, jalabela’s (jurken voor de mannen), parfum en natuurlijk ook de nodige prullaria. Als toerist kan je er helaas niet echt op je gemak rondlopen. Continu word je aangesproken met de meest inventieve zinnen, zoals: “Hey, how can i get your money?
Na te hebben gegeten was het tijd voor een bezoek aan één van de vele moskeen die Cairo rijk is. Helaas het mooie grote gedeelte voor de mannen mocht ik niet in en werd dus naar de zijkant van de moskee verwezen voor de vrouweningang. Wat een vreemde gewaarwording… Bij binnenkomst kreeg ik een hoofddoekje aangereikt die ik redelijk onwennig opzette. Schoenen moesten ook uit en een dag lopen had ik medelijden met de man die ze aannam. En daar zat ik dan tussen honderden Moslimvrouwen, gewapend met hoofddoekje maar dat hielp niet echt want oooh wat voelde ik me opgelaten. Afijn, weer een ervaring rijker….
Vervolgens moest ik natuurlijk het lokale drankje van Cairo proeven, tamarindesap. Best lekker.
De straatjes van Cairo zijn geweldig om doorheen te slenteren. Wat een drukte overal…En nu zit ik dan met mijn cola na te genieten van een enerverende dag.

22.35 uur
En ik ben weer terug in Hurghada. De reis naar Hurghada is toch ook nog het vermelden waard. Het begon al met de rit naar het vliegveld… Volgens mij had ik Michael Schumacher in spe als chauffeur. Mijn god, anders omschrijven dan een doodenge achtbaanrit kan ik niet. Ik ben af en toe weggedoken op de achterbank met mijn ogen dicht. Het ging van links, naar recht, gas erop, gas eraf. Dit was echt gekkenwerk…maar ik heb het overleefd. Op het vliegveld aangekomen, bleek ik een eerste klas ticket te hebben geboekt. Helemaal geweldig, voorzien van een hapje en een drankje was ik binnen een uur in Hurghada en werd ik met een VIP-bus richting Arrivals vervoerd. Wel wat anders dan de busreis van 6 uur…
De rit van het vliegveld naar het appartement verliep ook niet zonder slag of stoot. Vlak voor mij taxi verloor een pick-up een heel bankstel, een ruk aan het stuur was de redding. Nee, in Egypte zal ik nooit auto gaan rijden!
Morgen nog een laatste duikdag en dan zit de vakantie er weer bijna op…wat een vakantie!! Van relaxen op de beach tot handen voor de ogen in de taxi… ik had het niet willen missen!!

4 mei 19.06 uur
Mijn laatste 2 duiken. Het was weer genieten. Ik heb dan wel geen dingen gezien die ik nog niet had gezien, maar het waren topduiken. De eerste ging diep, tot 30 meter, de tweede was vooral lekker lang, 72 minuten en superrelaxed! Het was een klein rif en dus namen we alle tijd om met name het kleine leven te bewonderen. En als je dan een paar minuten voor een stuk koraal stil zweeft ga je dingen zien die je normaal niet opvallen. Kleine zeenaaldjes, mini-krabbetjes, kleine visjes etc. Er waren ook weer voldoende nemo’s van de partij. Geweldig om te zien hoe ze hun anemoon verdedigen. Hoe klein ze ook zijn dapper zijn ze zeker, als er een grote duiker langs komt vliegen ze er op af.
Het zit er in ieder geval weer op. Moe en voldaan duik ik nog een laatste keer het nachtleven van Hurghada in. Morgen spullen bij elkaar rapen en weer huiswaarts. Voor mij dan voorlopig geen kip, tomaten en komkommer meer, dat heb ik nu wel genoeg gegeten de afgelopen dagen.