Zo stil in huis....
Door: Eugenie
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
20 November 2009 | Australië, Sydney
Het zit erop....de afgelopen 26 uur ben ik van Melbourne naar Melden (Malden op z'n Aussi) gereisd. Het eerste stuk van de reis van Melbourne naar Hong Kong ging best snel voorbij, maar zoals het spreekwoord al zegt: het venijn zit hem in de staart!!
En dat heb ik ervaren.....en het begon in Hong Kong.
Tijdens de tussenstop in Hong Kong zette ik (al redelijk vermoeid) mijn telefoon aan en kreeg gelijk al een paar sms'jes binnen. Ik las er wat flarden van en het eerste wat ik las was: Lig op B44 van de spoedeisende hulp. Ik had niet goed naar de afzender gekeken en dacht dus dat er iets mijn mijn mama aan de hand was. Totdat ik beter naar de afzender keek: Jaques. Huh!!!???
Ik was gelijk ff totaal de weg kwijt en heb van de zenuwen zo'n beetje elk toilet op Hong Kong airport bezocht. Snel werd duidelijk wat er aan de hand was: Jaques had een groot abcess waar hij gelijk aan geopereerd moest worden en dat kon niet poliklinisch. Hij moest wachten totdat hij aan de beurt zou zijn en dat kon nog wel even duren....
Geen blond, kort koppie met een big smile bij de uitgang op Schiphol....het werd een grote smile met lang blond haar!!. Mijn lieve vriendin Suus zou me ophalen, gelukkig in ieder geval een bekend gezicht na 26 uur onderweg te zijn. Ik stapte met een vreemd gevoel in het volgende vliegtuig richting Amsterdam, niet bereikbaar voor het Nijmeegse front en dat voelt wel heel k.., wetende dat mijn Sjakie onder het mes zou gaan en ik niet wist hoe of wat...
Na weer 12 uur vliegen was ik dan eindelijk op Schiphol, en datgene waar ik zo naar uit gekeken was iets gewijzigd maar maakte het er niet minder om: de deuren na de bagageband ging open en daar stond Suus. Op dat moment kwam er wel even een ontlading...weer terug in Nederland, maar ik moest nog even wachten totdat ik Jaques zou zien.
Onderweg in de auto kreeg ik na een paar keer gebeld te hebben Jaques weer aan de telefoon. Hij was om 23.15 uur uiteindelijk geopereerd!! Alles was goed gegaan, maar het herstel zou nog wel veel tijd in beslag gaan nemen.
Na de sleutel opgehaald te hebben bij Mams, ben ik naar huis gegaan en daar is het dan wel heel erg stil....geen Siepie, geen Sjakie. Wat een thuiskomst! Die had ik me iets anders voorgesteld....nu was het snel douchen en hop (met jetlag en al) naar het ziekenhuis. Terug in de armen van mijn liefie! Meer had ik ff niet nodig...
Het zit erop, voorlopig even geen verslagen meer, maar ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als ik!!
ps. De stilte is inmiddels doorbroken, Jaques ligt lekker te knorren op de bank en ik mag de komende dagen zijn verpleegster zijn...
En dat heb ik ervaren.....en het begon in Hong Kong.
Tijdens de tussenstop in Hong Kong zette ik (al redelijk vermoeid) mijn telefoon aan en kreeg gelijk al een paar sms'jes binnen. Ik las er wat flarden van en het eerste wat ik las was: Lig op B44 van de spoedeisende hulp. Ik had niet goed naar de afzender gekeken en dacht dus dat er iets mijn mijn mama aan de hand was. Totdat ik beter naar de afzender keek: Jaques. Huh!!!???
Ik was gelijk ff totaal de weg kwijt en heb van de zenuwen zo'n beetje elk toilet op Hong Kong airport bezocht. Snel werd duidelijk wat er aan de hand was: Jaques had een groot abcess waar hij gelijk aan geopereerd moest worden en dat kon niet poliklinisch. Hij moest wachten totdat hij aan de beurt zou zijn en dat kon nog wel even duren....
Geen blond, kort koppie met een big smile bij de uitgang op Schiphol....het werd een grote smile met lang blond haar!!. Mijn lieve vriendin Suus zou me ophalen, gelukkig in ieder geval een bekend gezicht na 26 uur onderweg te zijn. Ik stapte met een vreemd gevoel in het volgende vliegtuig richting Amsterdam, niet bereikbaar voor het Nijmeegse front en dat voelt wel heel k.., wetende dat mijn Sjakie onder het mes zou gaan en ik niet wist hoe of wat...
Na weer 12 uur vliegen was ik dan eindelijk op Schiphol, en datgene waar ik zo naar uit gekeken was iets gewijzigd maar maakte het er niet minder om: de deuren na de bagageband ging open en daar stond Suus. Op dat moment kwam er wel even een ontlading...weer terug in Nederland, maar ik moest nog even wachten totdat ik Jaques zou zien.
Onderweg in de auto kreeg ik na een paar keer gebeld te hebben Jaques weer aan de telefoon. Hij was om 23.15 uur uiteindelijk geopereerd!! Alles was goed gegaan, maar het herstel zou nog wel veel tijd in beslag gaan nemen.
Na de sleutel opgehaald te hebben bij Mams, ben ik naar huis gegaan en daar is het dan wel heel erg stil....geen Siepie, geen Sjakie. Wat een thuiskomst! Die had ik me iets anders voorgesteld....nu was het snel douchen en hop (met jetlag en al) naar het ziekenhuis. Terug in de armen van mijn liefie! Meer had ik ff niet nodig...
Het zit erop, voorlopig even geen verslagen meer, maar ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als ik!!
ps. De stilte is inmiddels doorbroken, Jaques ligt lekker te knorren op de bank en ik mag de komende dagen zijn verpleegster zijn...
-
20 November 2009 - 17:04
Zus:
eug, denk ook alstublieft aan jezelf! -
21 November 2009 - 02:14
Maggie :
Goed te horen dat je een goede reis hebt gehad Eugenie en ja, inderdaad wel schrikken als je hoort dat Jacque in het ziekenhuis ligt. Hoop dat alles goed gaat met hem en dat jij een beetje kunt nagenieten van de reis. Veel succes met de jetleg want die is altijd erg heftig van Australie naar Nederland. Leuk overigens om je weer gesproken te hebben. -
22 November 2009 - 16:34
Suus:
haha ze hadden ons moeten filmen op schiphol...waaaahhh ..
Succes met aarden en alle dagelijkse dingen de komende week..wonden verzorgen enzo :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
