En back online....
Door: Eugenie
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
13 Oktober 2011 | Nieuw Zeeland, Karamea
12 oktober
21.45 uur
Vandaag hadden we 1 van de 2 langste ritten voor de boeg: van French Pass naar Karamea, deels natuurlijk weer een bochtig parcours, maar ook hele rechte stukken weg.
In Nelson zijn we even gestopt om een carcharger voor mij te scoren, want degene die ik had heb ik in de andere huurauto in Wellington laten zitten.
Vanochtend vroeg hebben we dus afscheid genomen van Danny en Lynn. Danny benadrukte nog eens dat ik een bevoorrechte dag heb mogen meemaken gisteren. Niet veel mensen hebben het
genoegen Stevens Island te bezoeken (ik ben er dan wel niet op geweest, maar wel heeeel dichtbij). En we hebben ook nog wat vogels gezien, die je niet zo vaak ziet (ik weet alleen
de naam niet meer)
Het landschap onderweg veranderde van groene heuvels met schapen, naar beboste heuvels en bergen met een beetje sneeuw op de top.
Na de lunch in Muchinson, wat aan een riviertje ligt, reden we richting Westport. Net na de burg stond een politieauto. Te hard gereden was zeker niet het geval!
Ha, ik moest blazen. De agent brabbelde wat in het engels en ik verstond "just say seven into the machine". Zo gezegd zo gedaan: "Seven". De agent keek me een beetje
vreemd aan, neeeee ik moest niet seven zeggen, ik moest tot seven tellen....duh! En de uitslag, hoe verwonderlijk....no alcohol.
In Karamea aangekomen was het een grijze, natte bedoeling. Het was pooring rain en we zagen weinig van de omgeving.
Bij het eten hebben we wel besloten om morgen naar de grotten te gaan, waar Karamea o.a. om bekend staat. Zouden we in ieder geval droog wandelen....
13 oktober
18.08 uur
En zoals we al een beetje gewend zijn, kwam het vanochtend ook weer met bakken de lucht uit toen we met gids Bill richting grotten reden. Ja, ik had er weer zin in!!
Not.....na het lezen van de brochure gisteravond had ik zo mijn bedenkingen..maar goed ik ging dan maar voor overwinning op mezelf nr.3.
In die grotten zaten nl. zoals de brochure zei: You may also glimpse NZ's largest spider and long legged cave weta. Joehoe... daar had Eus zin in...spinnen.
Nr. 3, nr. 3, nr. 3, dat bleef ik me maar voorhouden....
De weg ernaartoe was uiteraard weer bochtig en ging over niet gravel. We zagen nog een plevier met 2 jonkies, 2 kleine ronde fluffy balletjes... zo schattig.
Bill vertelde ons tijdens de wandeling richting grotten over de planten, struiken en bomen in het bos. Gelukkig regende het al minder hard.....Het bos is hier, klinkt gek, maar heel
mooi fris groen. Overal mos, nieuwe aanwas en veel, heel veel varens.
Bij de ingang van de grot moesten we allemaal het lampje op onze helm aan doen...alsof je daar veel mee zag! We daalden af in het een donker gat, om verhalen van Bill te horen
over stalagtieten en stalagmieten, windgevormde limestonevormen, botten van moa (de grootste vogel van Nieuw Zeeland die is uitgestorven)en gloeiwormen. Wat echt grappig is om te zien,
allemaal lampen uit en dan zie je tegen het plafond allemaal lichtpuntjes (een soort mini sterrehemel). Maar geen één spinnetje of ook maar iets wat erop leek.....
En voordat we het door hadden stonden we al weer buiten....pffff lucky me (of misschien toch wel graag voor nr. 3 gegaan)
We wilden ook nog de wandeling naar de big arch doen, daarvoor deden we eerst nog even een bakkie thee. De wekka's (soort loopvogel, kipachtig) zijn op de lunchplek al aanwezig om
alles wat ook maar op de grond valt gelijk op te eten. Eén wekka was zelfs zo brutaal dat deze op de bank naast mij sprong en zo mijn koekie uit mijn handen jatte. Zoef...weg was ie!
De wandeling naar de big arch was een korte, maar wel gaaf om zo'n hele grote door de natuur gecreerde boog te zien!
Het was de dag van de wandelingen want na een little snack (hahaha not! we hadden een enorme burger op want "here at the westcoast, we don't do little) hebben we
nog een klein stukje over het strand gelopen.
En nu zit ik nog even te genieten van de namiddagzon, want die is nadat we uit de grot kwamen volop gaan schijnen....heerlijk!
(en dankzij Margo heb ik ook verbinding met de rest van de wereld, zij heeft haar wireless modem aan de praat gekregen.)
21.45 uur
Vandaag hadden we 1 van de 2 langste ritten voor de boeg: van French Pass naar Karamea, deels natuurlijk weer een bochtig parcours, maar ook hele rechte stukken weg.
In Nelson zijn we even gestopt om een carcharger voor mij te scoren, want degene die ik had heb ik in de andere huurauto in Wellington laten zitten.
Vanochtend vroeg hebben we dus afscheid genomen van Danny en Lynn. Danny benadrukte nog eens dat ik een bevoorrechte dag heb mogen meemaken gisteren. Niet veel mensen hebben het
genoegen Stevens Island te bezoeken (ik ben er dan wel niet op geweest, maar wel heeeel dichtbij). En we hebben ook nog wat vogels gezien, die je niet zo vaak ziet (ik weet alleen
de naam niet meer)
Het landschap onderweg veranderde van groene heuvels met schapen, naar beboste heuvels en bergen met een beetje sneeuw op de top.
Na de lunch in Muchinson, wat aan een riviertje ligt, reden we richting Westport. Net na de burg stond een politieauto. Te hard gereden was zeker niet het geval!
Ha, ik moest blazen. De agent brabbelde wat in het engels en ik verstond "just say seven into the machine". Zo gezegd zo gedaan: "Seven". De agent keek me een beetje
vreemd aan, neeeee ik moest niet seven zeggen, ik moest tot seven tellen....duh! En de uitslag, hoe verwonderlijk....no alcohol.
In Karamea aangekomen was het een grijze, natte bedoeling. Het was pooring rain en we zagen weinig van de omgeving.
Bij het eten hebben we wel besloten om morgen naar de grotten te gaan, waar Karamea o.a. om bekend staat. Zouden we in ieder geval droog wandelen....
13 oktober
18.08 uur
En zoals we al een beetje gewend zijn, kwam het vanochtend ook weer met bakken de lucht uit toen we met gids Bill richting grotten reden. Ja, ik had er weer zin in!!
Not.....na het lezen van de brochure gisteravond had ik zo mijn bedenkingen..maar goed ik ging dan maar voor overwinning op mezelf nr.3.
In die grotten zaten nl. zoals de brochure zei: You may also glimpse NZ's largest spider and long legged cave weta. Joehoe... daar had Eus zin in...spinnen.
Nr. 3, nr. 3, nr. 3, dat bleef ik me maar voorhouden....
De weg ernaartoe was uiteraard weer bochtig en ging over niet gravel. We zagen nog een plevier met 2 jonkies, 2 kleine ronde fluffy balletjes... zo schattig.
Bill vertelde ons tijdens de wandeling richting grotten over de planten, struiken en bomen in het bos. Gelukkig regende het al minder hard.....Het bos is hier, klinkt gek, maar heel
mooi fris groen. Overal mos, nieuwe aanwas en veel, heel veel varens.
Bij de ingang van de grot moesten we allemaal het lampje op onze helm aan doen...alsof je daar veel mee zag! We daalden af in het een donker gat, om verhalen van Bill te horen
over stalagtieten en stalagmieten, windgevormde limestonevormen, botten van moa (de grootste vogel van Nieuw Zeeland die is uitgestorven)en gloeiwormen. Wat echt grappig is om te zien,
allemaal lampen uit en dan zie je tegen het plafond allemaal lichtpuntjes (een soort mini sterrehemel). Maar geen één spinnetje of ook maar iets wat erop leek.....
En voordat we het door hadden stonden we al weer buiten....pffff lucky me (of misschien toch wel graag voor nr. 3 gegaan)
We wilden ook nog de wandeling naar de big arch doen, daarvoor deden we eerst nog even een bakkie thee. De wekka's (soort loopvogel, kipachtig) zijn op de lunchplek al aanwezig om
alles wat ook maar op de grond valt gelijk op te eten. Eén wekka was zelfs zo brutaal dat deze op de bank naast mij sprong en zo mijn koekie uit mijn handen jatte. Zoef...weg was ie!
De wandeling naar de big arch was een korte, maar wel gaaf om zo'n hele grote door de natuur gecreerde boog te zien!
Het was de dag van de wandelingen want na een little snack (hahaha not! we hadden een enorme burger op want "here at the westcoast, we don't do little) hebben we
nog een klein stukje over het strand gelopen.
En nu zit ik nog even te genieten van de namiddagzon, want die is nadat we uit de grot kwamen volop gaan schijnen....heerlijk!
(en dankzij Margo heb ik ook verbinding met de rest van de wereld, zij heeft haar wireless modem aan de praat gekregen.)
-
13 Oktober 2011 - 17:11
Mam:
Je bent de hele wereld over geweest ,mooie ,gekke, bijzondere, enge, gevaarlijke,tussen haaien gezwommen,dieren gezien,dichtbij geweest ,geaaid, tussendoor gelopen,maar SPINNEN,laat maar Eug,.
Kus mam voor allemaal -
13 Oktober 2011 - 19:41
Janneke:
Ooh mijn god Eus, nu ben ik even echt niet jaloers! Bah: SPINNEN en dan zo'n grote... pff!
Fijn dat je weer contact hebt met de 'wereld', kunnen we toch weer genieten van je verhalen: like it!
Lieve Eus, geniet geniet geniet! Zei gisteren nog tegen Amal, over twee weken ben je gewoon weer hier.. nog even niet aan denken hoor (sorry, als ik je er nu aan herinner ;-)).
x -
14 Oktober 2011 - 19:38
Suus:
Fijn dat je er weer bent online !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
