Het is er nog steeds...paradijs op 3 uur vliegen
Door: Eugenie
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
14 April 2012 | Italië, Casa Linari
14 april
18.42 uur
Boeien en binden, ik was benieuwd of Sardinië het in zich had na een slechte nachtrust om dit bij mij voor elkaar te krijgen.
Het boeien begon al vroeg, toen ik om half zes wakker werd zag ik een streepje licht door het rolluik komen. Een streepje zonlicht!!! Een kijkje naar buiten biedt meer inzicht dan weeronline. Wat was ik blij dat ze er qua voorspelling naast zaten. Een mooie blauwe lucht met fotogenieke wolken openbaarde zich aan mij toen ik de boel opendeed. Yessss!!!
Boeien dat weeronline, leve liveview!
En met die gedachte ben ik nog even in slaap gevallen.....
3 uur later zaten we in de auto op weg naar Stintino, op weg naar La Pelosa. Het stukje paradijs op 3 uur vliegen....
Het stukje wat me heeft verbonden met Sardinië en me hopelijk weer zal boeien.
Na een uurtje rijden waren we. De kleuren waren weer net zo fantastisch als de eerste keer dat we hier waren. Wit zand, turkooizen ondieptes, rotsen begroeid met felgroene algen en donkerblauwe dieptes. Het ultieme samenspel van moeder Natuur waar ze mee bindt en boeit!
Door de schoonheid van Sardinië ook de regen heen te zien gisteren werden we vandaag beloond met mooie luchten.
Alles kwam samen en even werd ik ontroert door dit alles. Even was ik weer een paar jaar terug toen ik me vader vertelde dat je voor het paradijs niet naar de andere kant van de wereld hoeft. Hij knikte toen en vroeg me waarom ik dan iedere keer zo ver weg ga. Ik moest hem toen het antwoord schuldig blijven en ook vanochtend op die ongelooflijk mooie plek vroeg ik het me af. Binden, boeien.....wat kan mij binden en boeien?
Met een traan op mijn wang realiseerde ik het me...het kan me boeien als ik het ook kan delen.....
Met papa gaat dat niet meer lukken, maar metJaques is dat vandaag dubbel en dwars gelukt!
De rit ging verder naar Capo Caccia, waar ik klaar was om de uitdaging van 656 trappen af te dalen om grotte te bezoeken. Maar ja what goes up must come down en natuurlijk ook andersom. Dus eigenlijk was ik wel een beetje blij toen de grotten gesloten bleken te zijn....
Tijd voor de volgende beleving: een tentoonstelling van Leonarda da Vince's uitvindingen. Daarvoor moesten we wel weer de bergen in naar Villanova Monteleone. En vandaag was dat een spectaculaire rit doordat het helder weer was.
In het dorp was mijn navigatie die weer ff wilde boeien. En dus stuurde die ons door hele smalle steile straatjes en roept op de momenten dat je met handrem erop toch naar beneden glijdt: "keer om". Duh, nu ff niet!!!
De tentoonstelling heeft enorm geboeid. Wat een man die Leonardo! We zagen zijn vleugels, zijn parachute, zijn tank en zijn hefkranen en nog veel meer! En het leuke: je mocht overal aan zitten. Kijk dat eens nou boeien en binden! Like!!
Moe en voldaan zit ik nog even op het balkon verbinding te zoeken met het zonnetje. Heerlijk dagje....
Kijken of we straks ook nog iets lekker te eten kunnen vinden. Op dat gebied steekt Bologna er nog steeds met kop en schouders boven uit.
18.42 uur
Boeien en binden, ik was benieuwd of Sardinië het in zich had na een slechte nachtrust om dit bij mij voor elkaar te krijgen.
Het boeien begon al vroeg, toen ik om half zes wakker werd zag ik een streepje licht door het rolluik komen. Een streepje zonlicht!!! Een kijkje naar buiten biedt meer inzicht dan weeronline. Wat was ik blij dat ze er qua voorspelling naast zaten. Een mooie blauwe lucht met fotogenieke wolken openbaarde zich aan mij toen ik de boel opendeed. Yessss!!!
Boeien dat weeronline, leve liveview!
En met die gedachte ben ik nog even in slaap gevallen.....
3 uur later zaten we in de auto op weg naar Stintino, op weg naar La Pelosa. Het stukje paradijs op 3 uur vliegen....
Het stukje wat me heeft verbonden met Sardinië en me hopelijk weer zal boeien.
Na een uurtje rijden waren we. De kleuren waren weer net zo fantastisch als de eerste keer dat we hier waren. Wit zand, turkooizen ondieptes, rotsen begroeid met felgroene algen en donkerblauwe dieptes. Het ultieme samenspel van moeder Natuur waar ze mee bindt en boeit!
Door de schoonheid van Sardinië ook de regen heen te zien gisteren werden we vandaag beloond met mooie luchten.
Alles kwam samen en even werd ik ontroert door dit alles. Even was ik weer een paar jaar terug toen ik me vader vertelde dat je voor het paradijs niet naar de andere kant van de wereld hoeft. Hij knikte toen en vroeg me waarom ik dan iedere keer zo ver weg ga. Ik moest hem toen het antwoord schuldig blijven en ook vanochtend op die ongelooflijk mooie plek vroeg ik het me af. Binden, boeien.....wat kan mij binden en boeien?
Met een traan op mijn wang realiseerde ik het me...het kan me boeien als ik het ook kan delen.....
Met papa gaat dat niet meer lukken, maar metJaques is dat vandaag dubbel en dwars gelukt!
De rit ging verder naar Capo Caccia, waar ik klaar was om de uitdaging van 656 trappen af te dalen om grotte te bezoeken. Maar ja what goes up must come down en natuurlijk ook andersom. Dus eigenlijk was ik wel een beetje blij toen de grotten gesloten bleken te zijn....
Tijd voor de volgende beleving: een tentoonstelling van Leonarda da Vince's uitvindingen. Daarvoor moesten we wel weer de bergen in naar Villanova Monteleone. En vandaag was dat een spectaculaire rit doordat het helder weer was.
In het dorp was mijn navigatie die weer ff wilde boeien. En dus stuurde die ons door hele smalle steile straatjes en roept op de momenten dat je met handrem erop toch naar beneden glijdt: "keer om". Duh, nu ff niet!!!
De tentoonstelling heeft enorm geboeid. Wat een man die Leonardo! We zagen zijn vleugels, zijn parachute, zijn tank en zijn hefkranen en nog veel meer! En het leuke: je mocht overal aan zitten. Kijk dat eens nou boeien en binden! Like!!
Moe en voldaan zit ik nog even op het balkon verbinding te zoeken met het zonnetje. Heerlijk dagje....
Kijken of we straks ook nog iets lekker te eten kunnen vinden. Op dat gebied steekt Bologna er nog steeds met kop en schouders boven uit.
-
14 April 2012 - 17:19
Mam:
Gelukkig hoef ik t alleenmaar te lezen .en niet te rijden. Kus mam -
14 April 2012 - 17:21
Janneke:
Wauw Eus!! Hoeveel kan je doen in 1 dag: heerlijk dat je al dit moois met Jacques kunt delen!
En wat binden en boeien betreft: houd dit vol, je deelt zoveel via je site: een lach, een traan en zoveel gevoel!!
Trots!
X -
15 April 2012 - 12:23
Aniek:
Ha meissie het klinkt weer bijzonder mooi. Maak er vandaag nog een mooie dag van x aniek -
15 April 2012 - 12:53
Suus:
Ik lees en zwijg -
16 April 2012 - 07:30
Kim En Ivy:
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
