Wat het kleinste vogeltje ter wereld wel niet tewe

10 november

20.30 uur

Oooh what a night! Wilde plannen hadden we toen we aan het zwembad lagen en bedachten wat we die avond zouden gaan doen. In ieder geval een drankje doen op een rooftopbar en een dansje wagen in Casco Viejo.
Maar eerst heel even rusten.....
Om 4 uur in de nacht schrok ik wakker, lenzen nog in, gordijnen deels open. Daar gingen onze wilde plannen! Geveld door de jetlag.
Om 7.30 zaten we gedoucht en al aan het ontbijt. Maar goed dat we het diner hadden overgeslagen, het ontbijt was zo enorm uitgebreid!

Tijd voor de volgende uitdaging, met de huurauto zonder TomTom Panama uitkomen. Hoe deden we dat vroeger ook al weer?....
Gelukkig was Panama uit redelijk eenvoudig en zo checkten we om half 10 in de ochtend al in bij het volgende hotel.

Tijd voor dè attractie van Panama, het Panama kanaal. Het viel een beetje tegen want er waren geen grote schepen in de sluizen. Na film en tentoonstelling zijn we maar naar het centrum gereden. Langs het nog ik aanbouw zijnde, zeer moderne en kleurrijke biosfeer museum richting het eilandje Armador wat aan het land verbonden is met een lange weg.
Niet echt bijzonder en dus zijn we omgekeerd en naar Albrook mall gereden. Dat ging niet zo makkelijk als gezegd.
Door het nemen van de verkeerde afslag zaten we op de tolweg en zagen rechts van ons de mall voorbij glijden. Bij het tolhokje werd ons vervolgens in vlot Spaans om een tolkaartie gevraagd die we niet hadden. Gelukkig mochten we na betaling van 1 dollar doorrijden. Na 10 minuten pieste ik zowat in mijn broek toen we weer bij hetzelfde tolpoortje stonden! Weer verkeerd!
De dame had een Spaanse oplossing voor ons, in de achteruit, keren en tussen de pionen door omkeren op de snelweg.
Eindelijk waren we bij de mall!

De mall was van Amerikaanse maten: alles was groot en er was veel.
De foodcourt was huge! Tijd voor de lunch. De langste rij stond bij Lenos e Carbon. Er kwam een enorme sissende steak voorbij. Navraag leerde ons dat het de super punta was. En dus super punta it was voor ons!
En hij was geweldig!
We zijn nog even door de mall gewandeld, maar bewaren het shoppen voor de laatste dag. We hebben nog een binnenlandse vlucht voor de boeg, met max. 15 kg aan handbagage.

Op de terugweg hebben we nog een stop gemaakt bij de Miraflores locks. En nu hadden we geluk, er lagen een paar grote schepen in de sluizen. Gaaf om nu alles wel in werking te zien. De treintjes die de schepen voort trokken, de enorme touwen waarmee het schip werd vastgelegd, de ieniemini mannetjes die er druk mee waren.
In de verte kwam een donkere lucht aanzetten. Het onweerde op een gegeven moment zo hard dat diverse autoalarms afgingen.

Tijd om op voorverkennig voor morgen uit te gaan. Morgenochtend gaan we naar Sobrenica park, met een uitkijktoren en de beroemde pipelineroad.
En dat het in the middle of nowhere ligt, merkten we aan de weg er naar toe. Een houten brug, 1 auto breed, zorgde ervoor dat ik met mijn neus op het stuur zat. Je moest ervoor zorgen dat je over 2 balken heen reed en niet in het gat ertussen in belandde. Vervolgens een stuk onverharde weg dwars door de jungle. De auto steunde en kreunde onder het geweld van al kuilen en moddergaten.
Maar goed dat ik hier ff had gereden want in het donker was het een hele toer geweest.
Op de terugweg stak een coati de dweg over. Gaaf om te zien!

En nu liggen we er vroeg in, morgen om 5 uur op om de jungle in te trekken en hopelijk veel mooie vogels te gaan spotten.

12.32 uur

Vanochtend bracht het kleinste vogeltje ter wereld me aan het huilen..... Geluk zit vaak in kleine dingen.

Om 4.50 ging de wekker. Ik was al een uur wakker, kon niet wachten om de bush in te gaan.
De rit die ik gisteren bij daglicht maakte, ging nu in het donker.
Binnen een half uur stonden we bij het Discovery center. Keurig op tijd, klokslag 6 uur.
Toen we de auto uitstapten dacht ik een enorme bij te horen en te zien, wat een feest zou dit gaan worden.
Nog een keer goed kijken leverde een ander inzicht op: het was een kolibrie. Zo gaaf!!!
We liepen richting het visitor center, het was er een gezoem van belang. Links, rechts, boven, onder, overal schoten ze voorbij. Kolibrie's in verschillende soorten en maten. Voor mij zijn dit de momenten die ik koester, natuur op zijn mooist, totaal onverwacht. Ontroerd door de schoonheid, stond ik en kon ik alleen maar gapen naar alles wat voorbij zoefde.
Naast de tientallen kolibrie's en wij was er verder niemand.
Er werden Spaanse tijden op na gehouden. Om 6.20 kwam er eindelijk iemand opdagen. Een privé gids?! Voor ons?! Nee niet bekend bij de ene man die er was. Ik had toch echt bevestiging per email ontvangen....Het werd een verkenningstocht met zijn 2-en.

Eerst richting de toren van 32 meter hoog, waardoor je over de jungle heen kan kijken. Alle dieren om ons heen waren aan het ontwaken. We hoorden zoveel verschillende geluiden: het gebrul van apen in de verte, kwetterende parkieten en andere zingende vogels. Gedeeltes van het oerwoud waren nog bedekt met een deken van mist. Magic! En we hoefden het met niemand te delen. Tja want welke gekken staan nu om 5 uur op?!
Tijd om onze wandelschoenen eens goed vies te maken!
4 uur lang hebben we genoten van alles wat op ons pad kwam! Van kikkertjes die weg sprongen, tot kleurrijke libellen. Van gladde rotsen tot dikke modderpoelen. Alles kwam voorbij. Een schilpad in de rivier, een overstekende miereneter, een enorme groep howler monkeys hoog in de bomen boven ons. 4 uur lang waren we gast in nature's greatest show: wakker worden in de jungle.
En natuurlijk overal het gezang van de vogels om ons heen.
Woody woodpecker was bezig met zijn eigen concert. Het was soms zoeken waar het geluid vandaan kwam, een kwestie van heel stil staan en goed luisteren.
We hebben er uiteindelijk geen 250 verschillende gezien maar genoeg om voldaan terug naar het hotel te gaan.

Rust....zwembad met de jungle op de achtergrond. Nu gewoon ff niks doen.


20.21 uur

Het was een achtbaanrit vandaag,
van tranen van ontroering naar momenten van angst.

Die momenten van angst beleefden we vanavond. We wilden uiteten in Casco Viejo. Het staat me nog duidelijk voor ogen, het stukje tekst over Casco Viejo. Alles links van Avenue Central, daar kan je beter niet komen. En laten wij daar nu net belandden na het nemen van een verkeerde afslag. We waren ff de weg kwijt en reden steeds dieper de grochten van deze wijk in. Dat het een foute buurt was, was wel te zien aan alle militairen die op iedere hoek van de straat stonden. En dan krijg ik wel een gevoel van lichte paniek, hoe komen we zo snel mogelijk het doolhof van eenrichtingsverkeer uit?!
Koppie erbij, deuren op slot en alsmaar rechtdoor totdat je op een grote straat komt. Pffff best ff spannend.
In Casco Viejo hebben we vervolgens van een welverdiende cocktail op het dakterras van Tantalo genoten, een superplek!

De terugreis ging gelukkig in 1 keer goed!
Morgen gaan we richting El Valle de Anton.