Italiaans genieten
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
19 Mei 2015 | Italië, Villaputzu
14 mei
21.09 uur
Moooeeee, moooee, klinkt uit mijn mond en met mijn handen doe ik al gebarend de horens van een koe na. Een oud vrouwtje kijkt me een beetje vreemd aan, maar knikt daarna instemmend en doet me na. Ik sta op de vleesafdeling in de Carrefour en probeer duidelijk te krijgen van welk beest het vlees afkomstig is met het bordje "suino" erboven. Het is weer even wennen, al het Italiaans om me heen. Heel langzaam komen de woorden weer tot me...
Nog niet koud geland of ik liep al als een blij kind wat voor het eerst in de snoepwinkel is door de Carrefour. Iedereen gang werd onderworpen aan een minuscuul onderzoek. Potjes, zakjes, doosjes, alles wekte mijn nieuwsgierigheid. Wat is het toch heerlijk om weer in Italië te zijn!
Met 3 tassen vol lekkere dingen verlieten we de Carrefour en reden richting Porto Corallo. Onze thuisbasis voor de komende 10 dagen.
De weg ernaartoe was al weergaloos. Bochtige wegen door het ruige binnenland van Sardinië.
In de bergen genoten we van vers stokbrood met procuitto di parma vanaf de motorkap van onze FIAT 500. 100% Italiaans voelden we ons.
Om 1330 waren we bij ons appartement. Het Italiaanse ritme zat nog niet in mijn bloed en dus was ik vergeten dat hier alles tussen de middag gesloten is. Dus ook de receptie!
Onze suino zou zo heel snel uit de auto lopen in de hitte...
Gelukkig kwamen we een stel aardige Duitsers tegen. We mochten onze spullen in hun koelkast leggen. Onze suino en alle andere heerlijkheden waren gelukkig gered.
Om half 5 konden we gelukkig ons appartement in. Al snel kwamen we tot de conclusie dat wij niet de enige bewoners waren. Op ons balkon, met uitzicht op de
Middellandse zee, waren 2 nestjes van zwaluwen. Een drukte vak belang was het er!
Er werd af en aan gevlogen, de jongen kwamen niets tekort.
15 mei
21.17 uur
In mijn hoofd draai ik nog steeds bochtjes...het waren er heel veel vandaag! Een lange, maar indrukwekkend rit was het vandaag. De route ging van Porto Corallo naar Cala Gonone, dwars door de bergen. Werkelijk van alles kwamen we tegen onderweg. Een motorrijder die off the road van een heuvel af wilde rijden, maar wegslipte en op de weg terecht kwam waardoor ook tegemoet komende motorrijders onderuit gingen. Een kudde schapen die plotseling na een scherpe bocht opdoken, een varken wat besloot midden op de weg rustig te gaan staan chillen en geiten, heel veel geiten.
De route was toch wel vooral favoriet bij motorrijders. Soms kwamen er hele slingers aan motoren voorbij.
Na een rit van 3 uur kwamen we in Cala Gonone aan. Een klein haven plaatsje waar het zo hard waaide dat we bijna de pier af werden geblazen.
Cala Fuili was de uiteindelijke bestemming, een idyllisch baaitje, ingesloten door hoge kliffen met een wit kiezelstrand en een zee die van helder lichtblauw, naar turkoois, naar diep donkerblauw kleurde. Heel even liet de zon zich zien op deze bewolkte dag waardoor het water er ongelofelijk mooi bij lag.
Aan het begin van de avond waren we terug in Villaputzu waar we nog net het staartje van de processie van Joris en de draak konden meepikken. Het hele dorp had zich verzameld in de kerk. Kinderen verkleed in traditionele kleding renden over het plein. Ik genoot op de trappen van de kerk...
Wat een mensen menigte toen de dienst was afgelopen. En even voelde ik me deel van de gemeenschap. Een oude Italiaanse man begon uitgebreid tegen me aan te kletsen, een andere vrouw kwam langs met dolci. Een mooie afsluiter van een lange dag.
16 mei
23.43 uur
When in Sardegna do as the Sardegnans do en dus gingen we naar de markt in Cagliari.
De nieuwe snelweg voerde ons langs de kust en vlakbij Cagliari langs de meren met heel veel flamingo's.
Door de stroom van goed gevulde plastic tasjes te volgen kwamen we bij de markt.
Heerlijkheden ten overvloed, van courgettebloemen tot langoustines. Alles wilde ik meenemen. Helaas ging dat niet want ook langoustines lopen de auto uit bij de hitte van vandaag.
Na de markt was het de beurt aan het centrum van Cagliari. TomTom was volledig van slag door alle kleine smalle straatjes. Gelukkig vonden we snel een plekje voor onze FIAT 500.
Eerst maar eens de stad van bovenaf bekijken. En zo beklommen we in de hitte een van de vele torens die de wijk Il Castello rijk is. In de verte zagen we de bergen van Sarrabus en aan onze voeten lag de haven van Cagliari. In de middag dwaalden we door de smalle straatjes van Il Castello.
Daarna daalden we af naar het centrum om een terrasje te pakken op Piazza Yenne. We genoten van een enorme pizza met een glas ijskoude cola. Het leven op Sardnie is zo slecht nog niet.
Met nog een tussenstop bij de Carrefour reden we richting huis. Ik had geen zin om in het donker door de bergen te rijden en wilde dus graag via de nieuwe snelweg. Alleen was die zo nieuw dat mijn navigatie deze niet kende. De snelweg vonden we wel, alleen we konden er niet opkomen. Een half uur hebben we rondgedwaald over plattelandsweggetjes op zoek naar een oprit naar de snelweg. Uiteindelijk kwamen we op verlaten snelweg en reden met 110 naar huis.
17 mei
19.43 uur
Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam... Lalalala
Dan nog maar even lekker op bed blijven en genieten van de zondagse rust.
Na de regen kwam de wind, heel veel wind. Ik had medelijden met de zwaluwen die er tegen in moesten ploeteren. Soms lukte het onze huiszwaluw niet om de bocht naar het nest te maken en werd wegblazen door een windvlaag.
Voor ons een mooie moment om uit te waaien langs het strand. Tenminste dat dachten we... In plaats van uitwaaien, waaiden we bijna weg en werden we gezandstraald.
Op naar het dorp, want daar waren het hele weekend middeleeuwse feesten. Het hele dorp was op het centrale plein en velen waren getooid in middeleeuwse kledij. Er werd gedanst, er werden spelletjes gespeeld en er vonden zwaardgevechten plaats. Allemaal een beetje knullig maar een leuk schouwspel.
Na een ijsje waren we klaar met de middeleeuwen en hoopten verbinding te kunnen maken met de digitale wereld. Helaas is porto Corallo ver van de bewoonde wereld en dus nog steeds geen signaal. Mijn Italiaanse sim weigerde ook dienst.
Alle tijd om eens weg te duiken in een boek...
21.09 uur
Moooeeee, moooee, klinkt uit mijn mond en met mijn handen doe ik al gebarend de horens van een koe na. Een oud vrouwtje kijkt me een beetje vreemd aan, maar knikt daarna instemmend en doet me na. Ik sta op de vleesafdeling in de Carrefour en probeer duidelijk te krijgen van welk beest het vlees afkomstig is met het bordje "suino" erboven. Het is weer even wennen, al het Italiaans om me heen. Heel langzaam komen de woorden weer tot me...
Nog niet koud geland of ik liep al als een blij kind wat voor het eerst in de snoepwinkel is door de Carrefour. Iedereen gang werd onderworpen aan een minuscuul onderzoek. Potjes, zakjes, doosjes, alles wekte mijn nieuwsgierigheid. Wat is het toch heerlijk om weer in Italië te zijn!
Met 3 tassen vol lekkere dingen verlieten we de Carrefour en reden richting Porto Corallo. Onze thuisbasis voor de komende 10 dagen.
De weg ernaartoe was al weergaloos. Bochtige wegen door het ruige binnenland van Sardinië.
In de bergen genoten we van vers stokbrood met procuitto di parma vanaf de motorkap van onze FIAT 500. 100% Italiaans voelden we ons.
Om 1330 waren we bij ons appartement. Het Italiaanse ritme zat nog niet in mijn bloed en dus was ik vergeten dat hier alles tussen de middag gesloten is. Dus ook de receptie!
Onze suino zou zo heel snel uit de auto lopen in de hitte...
Gelukkig kwamen we een stel aardige Duitsers tegen. We mochten onze spullen in hun koelkast leggen. Onze suino en alle andere heerlijkheden waren gelukkig gered.
Om half 5 konden we gelukkig ons appartement in. Al snel kwamen we tot de conclusie dat wij niet de enige bewoners waren. Op ons balkon, met uitzicht op de
Middellandse zee, waren 2 nestjes van zwaluwen. Een drukte vak belang was het er!
Er werd af en aan gevlogen, de jongen kwamen niets tekort.
15 mei
21.17 uur
In mijn hoofd draai ik nog steeds bochtjes...het waren er heel veel vandaag! Een lange, maar indrukwekkend rit was het vandaag. De route ging van Porto Corallo naar Cala Gonone, dwars door de bergen. Werkelijk van alles kwamen we tegen onderweg. Een motorrijder die off the road van een heuvel af wilde rijden, maar wegslipte en op de weg terecht kwam waardoor ook tegemoet komende motorrijders onderuit gingen. Een kudde schapen die plotseling na een scherpe bocht opdoken, een varken wat besloot midden op de weg rustig te gaan staan chillen en geiten, heel veel geiten.
De route was toch wel vooral favoriet bij motorrijders. Soms kwamen er hele slingers aan motoren voorbij.
Na een rit van 3 uur kwamen we in Cala Gonone aan. Een klein haven plaatsje waar het zo hard waaide dat we bijna de pier af werden geblazen.
Cala Fuili was de uiteindelijke bestemming, een idyllisch baaitje, ingesloten door hoge kliffen met een wit kiezelstrand en een zee die van helder lichtblauw, naar turkoois, naar diep donkerblauw kleurde. Heel even liet de zon zich zien op deze bewolkte dag waardoor het water er ongelofelijk mooi bij lag.
Aan het begin van de avond waren we terug in Villaputzu waar we nog net het staartje van de processie van Joris en de draak konden meepikken. Het hele dorp had zich verzameld in de kerk. Kinderen verkleed in traditionele kleding renden over het plein. Ik genoot op de trappen van de kerk...
Wat een mensen menigte toen de dienst was afgelopen. En even voelde ik me deel van de gemeenschap. Een oude Italiaanse man begon uitgebreid tegen me aan te kletsen, een andere vrouw kwam langs met dolci. Een mooie afsluiter van een lange dag.
16 mei
23.43 uur
When in Sardegna do as the Sardegnans do en dus gingen we naar de markt in Cagliari.
De nieuwe snelweg voerde ons langs de kust en vlakbij Cagliari langs de meren met heel veel flamingo's.
Door de stroom van goed gevulde plastic tasjes te volgen kwamen we bij de markt.
Heerlijkheden ten overvloed, van courgettebloemen tot langoustines. Alles wilde ik meenemen. Helaas ging dat niet want ook langoustines lopen de auto uit bij de hitte van vandaag.
Na de markt was het de beurt aan het centrum van Cagliari. TomTom was volledig van slag door alle kleine smalle straatjes. Gelukkig vonden we snel een plekje voor onze FIAT 500.
Eerst maar eens de stad van bovenaf bekijken. En zo beklommen we in de hitte een van de vele torens die de wijk Il Castello rijk is. In de verte zagen we de bergen van Sarrabus en aan onze voeten lag de haven van Cagliari. In de middag dwaalden we door de smalle straatjes van Il Castello.
Daarna daalden we af naar het centrum om een terrasje te pakken op Piazza Yenne. We genoten van een enorme pizza met een glas ijskoude cola. Het leven op Sardnie is zo slecht nog niet.
Met nog een tussenstop bij de Carrefour reden we richting huis. Ik had geen zin om in het donker door de bergen te rijden en wilde dus graag via de nieuwe snelweg. Alleen was die zo nieuw dat mijn navigatie deze niet kende. De snelweg vonden we wel, alleen we konden er niet opkomen. Een half uur hebben we rondgedwaald over plattelandsweggetjes op zoek naar een oprit naar de snelweg. Uiteindelijk kwamen we op verlaten snelweg en reden met 110 naar huis.
17 mei
19.43 uur
Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam... Lalalala
Dan nog maar even lekker op bed blijven en genieten van de zondagse rust.
Na de regen kwam de wind, heel veel wind. Ik had medelijden met de zwaluwen die er tegen in moesten ploeteren. Soms lukte het onze huiszwaluw niet om de bocht naar het nest te maken en werd wegblazen door een windvlaag.
Voor ons een mooie moment om uit te waaien langs het strand. Tenminste dat dachten we... In plaats van uitwaaien, waaiden we bijna weg en werden we gezandstraald.
Op naar het dorp, want daar waren het hele weekend middeleeuwse feesten. Het hele dorp was op het centrale plein en velen waren getooid in middeleeuwse kledij. Er werd gedanst, er werden spelletjes gespeeld en er vonden zwaardgevechten plaats. Allemaal een beetje knullig maar een leuk schouwspel.
Na een ijsje waren we klaar met de middeleeuwen en hoopten verbinding te kunnen maken met de digitale wereld. Helaas is porto Corallo ver van de bewoonde wereld en dus nog steeds geen signaal. Mijn Italiaanse sim weigerde ook dienst.
Alle tijd om eens weg te duiken in een boek...
-
19 Mei 2015 - 16:49
Mam:
Hoi leuk verhaal weer, lekker zonnetje en ooooeeeeh lekker eten(lijn) mooie natuur, nou das toch top! ...kus mam -
19 Mei 2015 - 17:57
Zus:
nog heel veel plezier in de digiloze wereld!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
