Spice up my life

16 oktober

Afgelopen week hoorden we dat tijdens de 2 weken dat we hier zijn ook het MT van Michel van Drie een flitsbezoek aan Infosys brengt.
Daarom hebben we vandaag een townhallmeeting. In een grote congreszaal verzamelen alle collega’s van Infosys die voor ABN AMRO werken om van het MT te horen wat de belangrijkste thema’s het komende jaar worden en wat de impact daarvan op het werk is.
Michel van Drie vertelt over de shift van agile naar devops, cloud en hoe je je als medewerker daarin kan ontwikkelen. Daarna volgen er nog verhalen van een aantal andere MT leden. Het geeft me weer beter inzicht in waar we naar toe gaan binnen Innovation & Technology. En ik merk dat ik er energie van krijg en zin heb om me er verder in te ontwikkelen.
Na de “talks” krijgen we de kans om vragen te stellen. Met mijn witte haren val ik behoorlijk op tussen alle Indiërs en ik was ook al gespot door Joep waar ik in het verleden wel eens mee gewerkt heb. Bhaskar stelt een vraag aan Michel van Drie en ik pak mijn IPhone om foto’s te maken. Ik heb er nog geen 1 gemaakt of Michel van Drie zet me op mijn nummer door te zeggen dat ik geen beeldopnamen mag maken. Uiteraard schrik ik en leg mijn telefoon gelijk neer, hart bonzend in mijn keel...terwijl ik iets hoor van ..Dutch joke....
Na afloop van de townhaalmeeting loop ik naar Joep om hem even gedag te zeggen. Michel staat er ook dus die spreek ik ook aan op de grap die hij met me uithaalde en vertel gelijk over onze ervaringen tot nu toe in India. Hij vindt het goed dat we 2 weken hier zijn en dus beter ervaren hoe het echt is. Ik kop hem in en zeg: dat we dit zeker vaker moeten doen.
In de middag gaan we lunchen met het hele team. De laatste keer van deze 2 weken dat we zo samen zijn. We hebben elkaar beter leren kennen wat ongetwijfeld gaat bijdragen aan een betere samenwerking. Van het team kregen we een aantal kado’tjes waaronder een mok met foto’s van ons verblijf hier. Super tof!
Ellard besluit na het werk naar de kapper te gaan. Ik kijk toe en schrik in eerste instantie, de tondeuse gaat er flink in...die wordt gewoon kaal geschoren...Ellard is de rustzelve..komt goed.
En iets later blijkt hij strak geknipt voor 2 euro! We gaan die avond naar het Marriot om daar te gaan eten. Afsluiter van ons bezoek aan Pune.
Nog een laatste keer doe ik een poging om niet spicy Indiaas eten te vinden. De chef-kok laat er een nieuwe techniek op los. Ik moet met een cijfer van 1-10 aangeven hoeveel spicyness ik aankan. Ik zeg 3 en vervolgens wijst hij gerechten aan bij het buffet die ik zou aankunnen.
Het eerste gerecht is inderdaad prima te doen. Bij het 2e gerecht springen de tranen weer in mijn ogen... een 3?!... eerder een 11. Good old naan en Kingfisher bier helpen om te blussen. Tja, eus aan het bier... wat ik wel niet doe om een brandje te blussen!
We hadden geen idee wat de prijs van het buffet hier was.
Ellard dacht dat het in ieder geval niet meer kostte dan de lunch voor het hele team in de middag (9 personen voor 46 euro).
Het werd uiteindelijk 63 euro, wat echt heel veel was ten opzichte van de vorige avonden waar we gemiddeld voor 10 euro per persoon aten.
Die avond pakte ik met een raar gevoel in mijn buik mijn koffer.
Morgen de laatste werkdag...

17 oktober

Met weemoed trek ik vanochtend gewapend met roze badmuts mijn laatste baantjes in het zwembad. Inmiddels zeggen alle vast zwemmers mij goedemorgen. Ben benieuwd of ze dat ook tegen elkaar gaan doen als ik er morgen niet meer ben.
Het MT komt vandaag ons team bezoeken op de vloer. Weliswaar een andere waar wij de afgelopen weken hebben gewerkt, als team kunnen we in ieder geval laten zien waar we aan gewerkt hebben en wat we in de toekomst gaan doen. Ik vertel over de uitrol van Genesys in onze organisatie. Gaaf dat we op deze manier onze successen kunnen laten zien.

Ellard en ik trakteren het team in de middag nog op taart en we kriigen nog meer kadotjes. Wat een ongelofelijk gastvrij team! We zijn ze super dankbaar dat ze ons zo in hun midden hebben gesloten. Om 1730 is het echt tijd voor afscheid, gelukkig zien we ze weer snel via de videoverbinding.

We halen onze koffers op en bestellen een Uber voor onze rit naar Mumbai.
Een rit van zo’n 3,5 uur afhankelijk van de drukte onderweg en dan met name in Mumbai.
De Uber die ons oppikt is niet bijzonder groot en de chauffeur klungelt met de koffers in de auto krijgen. Ruimtelijk inzicht ontbreekt volledig, en dus pak ik de koffers schuif ze flop zo erin en alles past! Op het trottoir slaat een andere man alles gaande en geeft een instemmend knikje.

De chauffeur geeft aan dat hij nog moet tanken in Pune. Hij stopt bij een tankstation maar vindt het er te druk en rijdt dus maar door.
Het is beduidend drukker op de weg dan op de heenweg. Onze chauffeur probeert Verstappen na te doen, alleen zijn moves van links naar rechts en vice versa gaan minder soepel. Wanneer we de heuvels in gaan wordt het een soort game om zo snel mogelijk tussen het andere verkeer door te laveren zonder de ander te raken. Stalen zenuwen moet je hiervoor hebben. En ondertussen kijk ik na 1,5 uur rijden na zijn tankinhoud en zien dat deze nog steeds op 2 streepjes staat.

Wanneer we de rand van Mumbai bereiken wordt het beduidend drukker. En nog steeds na 3,5 uur rijden staat de tankinhoud op 2 streepjes... miraculeus.
Om kwart voor tien komen we na wat zoeken bij ons hotel aan.
Wannneer we de trap op lopen wanen we ons in het koloniale India van de Engelsen. Plafondventilatoren zorgen voor een klein zuchtje wind, alle details in de “woonkamer” zijn prachtig en met aandacht uitgezocht. Hier komt historie je tegemoet.
Ik kan niet wachten totdat ik Mumbai kan gaan ontdekken en we spreken af even snel te douchen en dan nog even Mumbai in te duiken.
De avond slaat als een warme deken over ons heen. Het temperatuurverschil met Pune is groot.
We lopen richting het water en zien daar een van de meest iconische landmarks van Mumbai: The gate of India. Helaas is het terrein dicht dus moeten we volstaan met een blik vanachter de hekken.
Daarna springt al snel The Taj Mahal Palace in het hoog. Een enorm hotel met een fantastische voorgevel. Gerestaureerd na een serie bomaanslagen en in volle glorie weer sinds 2010 te aanschouwen.
We lopen er om heen en genieten van alle details. Tijd om ons bed op te zoeken. We hebben morgen 10 uur om Mumbai te zien. Ik heb op Google Maps een reeds van blauwe puntjes neergezet. Die markeren de must sees, de off the beaten track of shop mogelijkheden.