Holy shit

11 oktober

Keurig om 7 uur lag ik weer in het zwembad, nu met roze badmuts en dus duidelijk herkenbaar.
De zwemtechnieken van de Indiërs deze ochtend zijn bijzonder te noemen. Ze zwemmen alsof ze bijna verzuipen, het water spettert alle kanten op en het komt flink in beweging waardoor ik soms vloedgolven in mijn neus naar binnen krijg. Na 1 baantje moeten ze uitpuffen omdat het blijkbaar veel energie kost.

Natuurlijk is er ook werk, daarvoor zijn we natuurlijk ook hier. De werkdagen vliegen hier voorbij. Lunchtijd is er altijd veel sneller dan ik denk. En overal is wel eten te krijgen of het nou in de foodcourt is of in de bistro onder het pand.
Vandaag hebben we met zijn allen geluncht. En konden we weer van alles proeven en uitgelegd krijgen over de verschillende eetculturen.
En vandaag eindelijk een gerecht wat niet spicy was en veel groenten bevatte. Dat heb ik wel gemist de afgelopen dagen.

Vanavond zijn we met het team gaan eten. De hele dag waren ze al druk met afstemmen hoe laat en wie met wie zou meegaan. Het restaurant was 10 km van de campus. Uiteindelijk een rit van 1,5 uur in de inmiddels beruchte spits van Pune. Onze chauffeur vond het ook nog nodig om zijn plekje in de file met hand en tand te verdedigen. Dat ging met het nodige geschreeuw gepaard.
Vervolgens reed hij ook nog de goot in en kwam vast te zitten. Ik zag ons al allemaal uitstappen en de auto eruit duwen... gelukkig kwam ie er met wat flink wat gas geven ook uit.
Het was een helse rit!

We hebben die avond vooral kleine hapjes gegeten en van alles wat: Mexicaans, Indiaas en Italiaans. En hoe vaak je ook zei “not spicy”, alles was heet.
De informele sfeer zorgde ervoor dat ik veel meer over mijn collega’s in het team te weten ben gekomen en natuurlijk ook over het land. Nooit geweten dat ze hier leeuwen, tijgers en luipaarden hebben!
Het was een hele gezellige avond met veel bier eten en proberen het indiaanse Engels goed te verstaan met harde muziek op de achtergrond.

Eenmaal weer terug op de campus was ik nog een beetje jolig en ben gaan planken op het zebrapad. De enige plek in Pune waar dat kan zonder dat er auto’s, brommers en fietsen over je heen scheuren.

12 oktober

Weekend en dus 2 dagen de tijd om India te gaan ontdekken.
Vandaag was het thema citylife met hopelijk als highlight van de dag, de echte heilige koe midden in de drukke straten van Pune.
Met onze grote vriend Uber namen we een taxi naar het centrum van Pune, een rit van een uur. En gelukkig genoeg te bekijken onderweg. We zagen de stad ontwaken, mensen en route met tassen op hun hoofd, eten bij stalletjes langs de weg, geiten aan een touwtje, alleen nog geen enkele koe.
We reden langs een militaire basis waar de saaie muren waren veranderd in een enorme kleurrijke panorama met heel veel dieren, mensen, landschappen. De taxichauffeur ging zelfs even langzamer rijden zodat we het goed konden zien.
En toen op een onverwacht moment, was ie daar, trots met zijn kop omhoog, niet gehinderd door hetgeen om zich heen gebeurde, een bruine heilige koe, midden op de weg.
Zo, die kon van het lijstje “must see India” af.
De volgende bestemming: Aga Khan Palace. Onder andere een beroemde plek omdat Gandhi daar zijn 21 dagen vasten periode heeft gedaan en vandaag de dag ligt daar een deel van zijn as. in het paleis hebben ze een aantal kamers ingericht als tentoonstellingsruimte, waaronder de kamer waar Gandhi heeft gezeten. Het was bijzonder om meer over de geschiedenis van die periode van India te leren. Het paleis zelf was ook een prachtig gebouw.
De volgende bestemming was Phoenix marketplace mall. Een enorm groot winkelcentrum met een diversiteit aan winkels. We hebben er wat geshopt en geluncht. Eindelijk een niet-spicy maaltijd!

Vervolgens zijn we met de taxi naar Koregoan park gegaan, de rijkste buurt van Pune en dat was ook wel te zien aan de grote huizen die er stonden. Het was er ook heel erg groen, midden in de enorme rijk was een park Osho Teerth aangelegd door: Osho Ashram, beter bekend als sex guru. Het grappige is dat het park vooral stelletjes aantrekt. De flora en fauna waren verder niet heel bijzonder.
Vervolgens liepen we richting de Germany Bakery op zoek naar de witte koe die we even daarvoor langs de drukke straat over het trottoir hadden zien lopen. Helaas, die had zijn biezen al gepakt.
Omdat we nu toch al in de buurt van de bakker waren besloten we daar iets lekkers te gaan eten. Daarvoor moesten we wel eerst de drukke weg oversteken. En aangezien we geen heilige koe zijn en het concept zebrapaden hier totaal onbekend is, werd het thema “Run, Forest run”. De behendigheid die ik in Vietnam had opgebouwd was helaas weg gezakt. Ellard stak de weg over als een jonge hinde en ik stond halverwege op zoek naar een gaatje om over te steken. Voor Ellard bij uitstek de gelegenheid om mijn verwoede pogingen vastleggen op beeld. Met als doel in mijn hoofd: een heerlijk gebakje lukte het uiteindelijk om tuktuks, brommers, taxi’s en autos te vermijden en veilig aan de overkant te komen.
Bij de bakkerij en liep het water uit mijn mond bij het zicht op de vitrine gevuld met allerlei gebakjes: van Sacher Torte tot Red Velvet cheesecake.
We gingen allebei voor de Sacher Torte. Bij de eerste hap wist ik het al: chocolade en India is geen goede combi.

En door.... op naar een hindoeïstische tempel midden in het centrum van Pune. Omdat de taxi vaststond besloten we eerder uit te stappen. Dit was het India dat ik in mijn hoofd had: kleurrijk, overal gebeurde iets, veel mensen op de smalle trottoirs, verkeerschaos op de weg en de geuren van het eten dat op straat wordt bereidt. Genieten...
We waren met zijn 2-en een opvallende verschijning: Ellard door zijn lengte, ik door mijn witte haren.
In de tempel waren wij de enige Europese bezoekers op dat moment. We moesten schoenen uittrekken en keurig de stroom
van mensen de tempel in volgen. We kwamen eerst langs Ganesh, de god met het olifantenhoofd. Hier werd door monniken eten of andere zaken gezegend.
Van Ganesh wordt gezegd dat
hij hindernissen wegneemt en de beschermheilige van reizigers is. Iets verder in de tempel stond een muis veel van de Indiërs fluisteren die muis iets in het oor. De muis is het rijdier van Ganesh. En dan was er ook nog een schildpad ik heb nog niet kunnen vinden waarvoor die er was.
Het was een ieder geval een bijzondere ervaring om met de stoet van mensen mee te lopen.

We besloten vanaf de tempel naar het fort te lopen. Helaas waren de poorten al dicht en konden we dus niet naar binnen. Een jong stel kwam op ons af en vroeg of ze een selfie met ons mochten maken. Ik had dit natuurlijk al wat vaker meegemaakt, voor Ellard was het een verbazend moment. En waren amper klaar met de ene foto of er kwam al iemand anders voor foto. Iets later zat er een grote groep op de trappen voor het fort en dus zei ik tegen Ellard kom dan gaan wij fotobommen. En vervolgens bood ik aan om een foto te maken van de hele groep inclusief fotograaf. Ik kon het echt niet laten om in plaats van foto’s van de groep te maken een hele hoop selfies te maken. Ellard stond achter mij en kwam niet meer bij van het lachen.
Omdat het donker begon te worden besloten we een taxi naar de volgende mall te pakken. Ik had gedacht dat West end de grootste mall was, maar dat was niet zo. Overigens nog genoeg shops om ons tot sluitingstijd in te vermaken.
Om 23:00 uur doken we allebei ons bed in na een intensieve dag vol indrukken.