Epische duik!

29 maart

14.00 uur

De tijd vliegt en wat hebben we de afgelopen dagen weer veel gezien en gedaan!

Maandagochtend vertrok onze vlucht naar the Big Island. Het was prachtig weer dus vanuit het vliegtuig hadden we perfect uitzicht op Oahu, Maui, the Big Island en de andere eilanden.

Eenmaal op TBI zie je dat er nog meer eilandsfeer hangt. Op het vliegveld zijn de gates gewoon in openlucht.

Bij het ophalen van onze auto kregen we ook nog een upgrade, er waren nl geen 2-deurs jeeps meer dus mochten we een 4-deurs kiezen. Just pick one, was de opmerking.

Het was ff wennen en ik moet zo’n beetje de auto inklimmen maar het is wel een echte “islandride”.

Nadat we onze koffers hadden gedropt bij onze accommodatie waar we de komende 3 dagen verblijven, zijn we de omgeving gaan verkennen.

Ik had wat puntjes op mijn Google Maps gezet die interessant waren om te gaan bekijken.

De eerste stop, een wandeling naar het Captain James Cook monument.

Toen we eraan kwamen en het pas begonnen te lopen dacht ik toch nog maar even kijken hoe ver het is. We hadden de auto voor mijn gevoel namelijk best hoog op de berg geparkeerd en het monument stond aan een baai.

Het was een hike van een uur steil naar beneden en dus ook weer naar boven. Omdat mijn conditie een flinke tik had gehad door Covid, besloten we toch maar niet naar beneden te lopen.

Met de auto konden we wel aan de andere kant van de baai komen.

Het was er niet druk en slechts 2 snorkelaars lagen in het water wat een beetje “choppy” was. De baai zou een rustplek zijn voor dolfijnen.

Ik kon helaas geen vin ontdekken.

Via de kustweg zijn we langzaamaan terug richting Aelion Ranch gereden. Met eerst een stop bij “Da poke shack” voor een originele poke bowl. We hadden 3 bereidingen met tonijn en rauwe octopus. Het was best aan de prijs met $35, maar smaakte voortreffelijk.

Daarna een stop bij Alakahakai, waar we net te laat aankwamen want het park ging om 16 uur, dwz de parkeerplaats. De parkranger wees ons erop dat we bij de haven konden parkeren en zo ook het park in konden.

Zo gezegd zo gedaan! En zo liepen we het park in richting strand. In de poeltjes die waren ontstaan zagen we schildpadden foerageren en toen we later terug kwamen lag er zelfs 1 rustig te chillen op het strand. Geweldig beesten.

Onze laatste stop was de Walmart, om ontbijt en avondeten in te slaan. De prijzen waren iets lager dan de Safeway, nog wel hoog hoor! Een 8 pack bier voor $18, brood was eeuwig vers blijft kostte $3,50 en een fles cola van 2 liter $3,25.

En zo sta je met bijna niks buiten en toch $60 dollar lichter.

En zo konden we bepakt en bezakt de berg oprijden naar Aelion Ranch.

Die avond aten we pancakes met maple syrup.

Toen we moe en voldaan op bed lagenmoesten we even schakelen, ipv sirenes van ambulances en politie was hier het avondconcert gestart van alle dieren die maar iets van geluid konden maken.

En zo werden we in de ochtend ook weer wakker gemaakt en was het alweer dinsdag. De dag van het duiken. Voor het zover was hadden we nog tijd om wat te gaan bekijken.

We reden via de hoge kust weg naar Pu’uhonau o Honaunau, een heritage site hier op TBI.

Het verhaal gaat dat het een toevluchtsoord was, waar je eenmaal binnen veilig was voor de vijand. Het ligt aan zee en een baai waar veel gesnorkeld wordt.

Eerst kregen we een film te zien over de geschiedenis van het park. Middels een audiotour leerden we over alle belangrijker bezienswaardigheden zoals de prachtige hout uitgesneden beelden die over de baai uitkeken.

Op een gegeven moment zag ik wat binnen uit het water omhoog komen: dolfijnen!

We waren er vroeg dus hebben we in alle rust alles kunnen bekijken. Er hangt een serene rust op die plek, heel fijn om daar rond te wandelen.

Omdat het mooi weer was haalden we het dak van de jeep: het ultieme eiland gevoel, muziekje aan en gaan.

Onderweg maakten we nog een stop bij The Coffee Shack. Helaas was het er druk en dus nam Johan alleen een koffie van de speciale Kona bonen. Hij was lekker!

We hadden nog even tijd en dus gingen we naar de golven kijken op

Magic Sands beach. Omdat het lente is worden golven al wat lager. Sommige waren best heftig en heerlijk om naar te kijken. De strandvogels en krabbetjes wisten er wel raad mee, met grote precisie timeden ze het fourageren op de rotsen.

Na een korte lunch op de ranch daalden we af richting haven. Om 1530 moesten we er zijn om spullen te passen en de briefing te krijgen. Er was net een andere boot aangemeerd waar 2 toeristen mee waren big game fishen en ze hadden 3 grote mahi mahi gevangen die met werden gefileerd.

Onze duikgids was Tiffany en de Kaptein Frank, met nog 3 anderen gingen we 2 duiken maken.

Aan boord stelden we ons voor, en grapte de Kaptein naar het horen van Johan zijn naam. Okay let’s call our boat Johan! Later toen ik in het water lag bleek dat geen grap te zijn, er stond daadwerkelijk Johan op de boeg van de boot.

De eerste duik was nog met licht. We zouden afdalen tot zo’n 80 feet (24 meter). Johan had ff last van zijn oren en moest dus iets hoger blijven hangen. Later ging het gelukkig goed. Zou toch k.. zijn als hij de nachtduik zou moeten missen.

De duikstek was niet heel kleurrijk. We zagen wat visjes hier en daar, een scholletje, een slakje, veel zee-egels en waren vooral lekker aan het zweven.

Ineens in het verre blauw zagen we vliegende schimmen… en ja hoor het waren mantas! Dat voorspelde hopelijk ook mantas tijdens de nachtduik. Tijdens de briefing vertelde ze dat de afgelopen 5 dagen er geen mantas waren, pas sinds gisteren waren er weer een paar.

Na 51 minuten was het tijd om op te warmen, wat te drinken en eten en wat meer te horen over de mantas.

En langzaam vulde de baai zich met meer boten en gingen de lampen onderwater aan om het plankton aan te trekken. De snorkelaars van andere boten gingen het water in en wij maakten ons gereed voor een van de beroemdste duiken op aarde: nightdive with the gentle giants!

Met wat extra lood sprongen we het water in en positioneerden ons rond het kampvuur zoals ze dat noemden. Let the show begin!

En voordat we het wisten begon de dans van eerst 1 manta later meerdere. Als enorme ruimteschepen scheerden ze vlak over de duiklampen heen die we vasthielden. Ze maakt elegante koprollen in het water boven ons en met hun bek wagenwijd open schepten ze het plankton uit het water. Magie onderwater! Van alle kanten kwamen ze voorbij en dansten in het water. Ze wisten elkaar perfect te ontwijken!

De tijd vloog voorbij en voordat we het in de gaten hadden werden we dringend verzocht terug te zwemmen richting boot. Ik wilde ze nog niet loslaten… dus zwom rustig achteruit en zag ze nog dansen in het licht.

En dat moment dat je je realiseert dat er toch echt een manta op je af komt zwemmen, weg van het kampvuur richting de lampen die we aan hadden. We kregen een priveshow, up close and personal. Met koprol en al! Waanzinnig dit!!!

Een epische duik kan ik wel zeggen.

Het was inmiddels al half 9, na een stop bij de Burger King zijn we nog nagenietend van de dag terug gegaan naar de ranch.

Waar het orkest al weer bezig was met de avondset! Thomas vertelde het dat het alleen kleine groene kikkertjes met rode ogen zijn die we horen. Grappig….