Dinsdag 5 april

Wakker worden in leeg state park is toch wel bijzonder. Er is plek voor 6 campers en er staan nog een paar tentjes. Omdat er nog geen bezoekers zijn, kiezen we voor een ochtendduik op het zwarte strand.

We hebben heel even het strand voor onszelf! En ook de grot mag ik in alle stilte, buiten de golven die naar binnen slaan, bewonderen.

Na het maken van eggs en bacon op ons kookstelletje en de camper weer rijklaar te hebben gemaakt gaan we weer op pad.

Tijd voor de backroad to Hana, we rijden naar Kipahule, daar start namelijk de Pipiwai trail. Daarvan zeggen ze dat het de mooiste op Maui is. Het is 6,4 km en je stijgt zo’n 300 meter. Het pad is iets voor goede wandelschoen, eerst vooral heel veel wortels, later vooral stenen en rotsen.

Met onze parkpass hebben we gratis toegang. Het is al behoorlijk druk op de parkeerplaats. We zijn onderweg nog even gestopt bij Hamoa Beach, daardoor zijn we wat later.

Op de trail zijn verschillende interessante stops. De eerste is een waterval die in niveaus naar beneden valt.

De banyan tree die daarna volgt is ook weer prachtig. De takken gaan alle kanten op en soms worden ze een stammetje. Een paar kilometer verderop verandert de omgeving weer, we komen in het bamboobos. Een boardwalk loopt erdoorheen zodat we niet in de zachte bodem wegzakken. Bijzonder om de wind door het bamboobos te horen gaan en hoe het lijkt alsof de enorme bamboos met elkaar een stokkengevecht aangaan.

Op het einde van de trail bevindt zich een hele hoge waterval die vanuit de hoogte de diepte instort. Je kan nog iets dichterbij komen door een riviertje over te steken. Johan doet een poging, maar redt het niet droog naar de overkant. Ik pas even.

Het is tevens het eindpunt van de trail, we draaien om en dalen weer af naar het beginpunt.

Daar nemen we even wat rust voordat we aan de 2e, veel kortere trail beginnen naar de 7 sacred pools.

We dalen af naar de zee, waar een cascade van watervallen verschillende pools heeft ingesleten. Het water staat te hoog om erin te mogen zwemmen.

De kust is ook hier ruw en prachtig met het zwart van de gestolde lava en het blauw van de zee.

We rijden na de hike terug naar Hamao Beach voor de nodige verkoeling. Daarna rijden we weer terug naar Hana om te tanken. Het is het enige tankstation in de wijde omgeving en dus is de benzineprijs hier 3x zo hoog als elders. We tanken een paar gallon zodat we morgen genoeg hebben om Kilhei te bereiken. Gezien de weg toestand hebben we besloten om niet de dag dat we vliegen terug te rijden maar een dag eerder. Helaas is er geen plek meer op de camping in Olowalu en dus wordt het creatief kamperen. Je mag nergens wildkamperen. Bij Walmart laten ze het oogluikend toe weet ik. Zorg voor morgen.

We zijn net op tijd bij de foodtrucks om nog wat eten te bestellen, we eten mahi mahi en Thaise buikspek.

Moe en voldaan gaan we later slapen.

Woensdag 6 april

Change of plans dus.. na een laatste ochtendwandeling door Wai’anapanapa State Park pakken we alles weer in en rijden de Road to Hana voor de 2e keer, maar nu tegengesteld. Het is nog redelijk rustig. Er komt wel steeds meer tegemoet komend verkeer. We genieten weer van de prachtige weg die kronkelt door de groene omgeving.

Je ziet toch weer andere dingen, het blijft een unieke roadtrip.

We kiezen nu voor de kust route waardoor we langs het befaamde strand Jaws komen. In de winter zijn de golven hier immens. Nu waait het niet zo hard dus zijn de golven niet echt groot. Ondanks dat liggen er toch een hoop surfers in het water. Wanneer we bij het uitkijkpunt staan zien we ook een aantal kruizen staan. De zee geeft en de zee neemt…

We rijden door naar de westkant van Maui, daar waar de grote resorts zijn en de zandstranden.

De weg loopt soms vlak langs de kust en op een gegeven moment zien we een kite langs vliegen. Helaas wanneer we op het strand aankomen is de kiter gestopt. In Kihei is een klein foodtruck park waar we lunchen en genieten van 2 overheerlijke smoothies.

We rijden door naar Ulua Beach, een mooi strand voor een resort. De zee is heerlijk rustig en we kunnen wel wat afkoeling gebruiken. Zo’n 1,5 uur kan ik de rust bewaren en dan begint het alweer te kriebelen om meer te ontdekken en dus rijden met de camper de kustweg verder af. We nemen op een gegeven een afslag, rijden langs luxe villa’s en komen bij een prachtige baai. Dit wordt onze volgende stop.

De camper staat mooi aan het water van de baai de Makena Landing heet. Vroeger werden hier veel vracht uitgeladen omdat het rustig was in de baai.

Ik zie mensen door een open hek kruipen en naar een heel klein strandje gaan, geen idee waarom wanneer ik ga kijken en ga weer terug naar de camper. Johan kijkt ook nog even en komt lachend terug. Ik had echt niet goed gekeken! Er lagen 5 schildpadden op dat kleine strandje te rusten. En er waren er ook nog 2 in het water aan het dobberen.

Ons teken om te gaan snorkelen.

We zwommen langs de rotsen in de baai. Er was weer een hoop te ontdekken. Ik zag een octopus wegschieten die zich vervolgens verborgen hield onder een stuk koraal.

Iets verderop zwom een school kleine zwaard visjes.

Op de terug weg zagen we 2 schildpadden die zich rustig in de deining van de golven lieten wiegen en ondertussen wat koraal aten. Wat gaaf weer!

We vonden het een super mooie plek en dus besloten we hier te eten en de zonsondergang te kijken. Pannekoeken bakken met een fantastisch uitzicht, dan smaken ze toch net iets lekkerder. En dan samen op een rots naar de zonsondergang kijken en ultieme afsluiter op Maui!

We reden terug naar Kahului en gingen nog even souvenir shoppen bij de Walmart. Vervolgens reden we naar het adres waar we de volgende dag de camper moesten inleveren en parkeerden daar voor de nacht. Niet echt romantisch maar praktisch.

Donderdag 7 april

Onze laatste ochtend op Maui. En dan haal ik natuurlijk nog wel even het onderste uit de kan. Eerst op zoek naar een openbaar toilet, want die hadden we niet in de camper. Er was er 1 bij het kitestrand. En daarna ontbijten op het strand met de waanzinnig kleuren van de zee op de achtergrond.

We hadden nog tot 10 uur en dus reden we naar Iao Valley.

Ook weer een prachtige stukje Maui, met grote hoge groene bergen en de befaamde Iao Needle. De lucht was strakblauw met wat witte wolkjes en dat contrasteerde prachtige met de groene bergen.

We waren op tijd om onze camper in te leveren, bestelden een Uber taxi en werden met een Tesla naar het vliegveld gebracht. Een korte vlucht bracht ons weer naar Honolu. Het ging allemaal vlekkeloos, we kwamen bij de bushalten en de bus kwam net aan rijden. Onze laatste 2 nachten sluiten we luxe af: een enorme hotelkamer met airco en een warme douche.

Op mijn kaart van Honolulu stonden nog een paar pinnetjes die het bezoeken waard waren. Te beginnen met Marukame Udon. Er stond een lange rij toen we eraan kwamen. Normaal gesproken ben ik niet van de udon noodles, maar deze wilde ik wel proberen. We namen allebei een andere bowl en ze waren goddelijk! Ze maakten de noodles er ter plekke, zo vanuit de rijskast, de noodle machine in en dan het koolblad.

Daarna zijn we door Waikiki gelopen, dit deel hadden we nog niet gezien de afgelopen keer.

Voor het toetje gingen we naar de Cheesecake Factory, nergens hebben ze meer verschillende cheesecake dan daar! En onder het genot van een mooie zonsondergang aten we onze cheesecakes op het strand op.

Op de terugweg liepen we per ongeluk tegen de Waikiki Christmas store aan. Daar had ik jaren geleden een ludieke kerstbal voor mama gekocht. En altijd spijt gehad dat ik er geen 2 had gekocht. En ze hadden ze nog! Wie had ooit gedacht dat ik in april op Hawaii een kerstbal zou kopen.

Time to sleep…merry Christmas..

Vrijdag 8 april

Om half 8 was het d-day, Johan moest zijn test doen om naar huis te mogen. Tijdens de procedure, die volledig via Zoom ging, checkte ik nog even de inreis regels van Canada. Ze waren recent weer gewijzigd: testen was niet meer nodig. Duh!

Gelukkig testte Johan negatief.

Vandaag gingen we naar het strand, voor een laatste vinkje op de bucketlist, catch a wave in Waikiki.

Het surfboard was snel gehuurd, de golven prima voor een beginner. Even meeluisteren met een surf klasje op het strand en hup daar ging Johan.

Het was een stuk peddelen met de armen. En hij werd steeds kleiner, dus steeds moeilijker te volgen.

Na een uur zag ik hem terug komen, peddelend met zijn armen. Hij was kapot, zijn armen dan. Maar hij had wat golfjes kunnen pakken!

Ik ben ook nog even kort de zee op geweest en heb liggend wat golfjes gepakt.

Op naar het volgende puntje op mijn Google map: Island Shaved Ice! Een typisch ijsje op Hawaii. We gingen voor de Hawaiian Rainbow.

En in het kader van omgekeerd eten gingen we daarna nog een keer noodles eten, gewoon omdat het kon!

Na een tukkie op de hotelkamer en Formule 1 kijken pakten we de bus naar het Bishop museum. Sinds lange tijd hadden ze weer hun maandelijkse avondopenstelling.

Het was er behoorlijk druk. We deden mee aan een korte highlights tour door de grote toonzaal van het museum: the grand hall. Prachtige met verschillende verdiepingen en galerijen.

Hier leerden we over Captain Cook en de baai waar we waren geweest, over het leven naar maan standen, over de dieren in Hawaii, de beelden en nog veel meer.

We keken in het observatorium naar de sterrenhemel en leerden over de steelpan , de hond, de jager, het konijn etc. Een gafe reis zo door het heelal.

Buiten stond een hele reeks foodtrucks, speelde een band typische Hawaiiaanse muziek en werd er getatoeëerd.

We liepen naar het volgende gebouw waar we zagen hoe Hawaii was ontstaan en nog steeds groeit door alle actieve vulkanen.

We hadden alle tijd nodig in het museum, tegen sluitingstijd liepen we weer naar buiten. Wat een verrassing was dit ook weer!

Zaterdag 9 april

Onze laatste dag op Hawaii! Wat een reis was dit weer.

Omdat we een nachtvlucht hadden probeerden we wat uit te slapen. We wilden aan de andere kant ook nog even van de zon en het strand genieten. Dus we hebben nog een klein rondje Waikiki gedaan en zijn in de middag weer naar de hotelkamer gedaan. Op zo’n laatste dag is het toch soort van afscheid nemen. Geen idee of ik er ooit nog terug kom.

Na een paar uurtjes slapen pakten we de bus richting vliegveld waar we keurig op tijd waren, ondanks dat het behoorlijk druk was in de straten van Waikiki. Morgen werd namelijk de halve marathon gelopen.

Nog een laatste blik op de bergen van Hawaii waren inmiddels donkere wolken boven hingen en iets later verscheen er een prachtige regenboog.

We kwamen er met een en we gaan er weg met een. Het blijven de eilanden van de regenbogen.

Op het vliegveld hebben we de F1 race nog kunnen kijken voordat we het vliegtuig instapten.

Wel een beetje jammer dat de meneer naast ons de uitslag al zei…

Het eerste deel van de reis ging naar Vancouver, ruim 5 uur vliegen.

Zondag 6 april

Het is vroeg, heel vroeg wanneer we om 8 uur al door de straten van Vancouver lopen. De stad slaapt nog en ik zou het liefste ook slapen.

We hebben een stopover van 10 uur en dan is het natuurlijk geen optie om op het vliegveld te blijven.

De metro brengt onze in een halfuur naar het centrum toe.

We lopen over de boulevard die uitkijkt over de enorme baai waaraan Vancouver ligt. Langs de balustrade staan allemaal borden met historie verhalen. Interessant om te lezen wat er allemaal in de regio is gebeurt.

We zien ook een cruiseschip van de HAL liggen en iets verderop is een watervliegtuig zone. Ze vliegen er af en aan en wij genieten van het landen en opstijgen met de besneeuwde bergen op de achtergrond.

En zo verkennen we de straten van Vancouver, zien we de oudste wolkenkrabber, eten we heerlijke donuts en begint ondertussen ook de zon de boel een beetje op te warmen.

Wanneer de winkels opengaan bezoeken we een paar galeries met prachtige native art! Enorme houtsnijwerken met adelaars, mannen of een simpele maar prachtige gesneden dolfijn.

De stad begint eindelijk te leven en wij genieten nog van een lunch bij Fatburger voordat we terug gaan richting vliegveld voor het volgende deel van de reis: de vlucht naar Frankfurt.

Maandag 7 april

Voor mijn gevoel heb ik nauwelijks geslapen, ondanks dat we toch weer een rijtje van 3 voor ons 2-en hadden.

De klok verteld mij dat ik wel een paar uurtjes heb geslapen.

Op de vluchtkaart zie in dat we momenteel over Cuijk heen vliegen, rare gewaarwording… huis zo dicht.

We vliegen door naar Frankfurt waar we na een vlucht van 11 uur landen en het enorme vliegveld moeten doorkruisen om onze vlucht naar Amsterdam te halen.

En dan na nog een vlucht, treinreis en korte autorit zijn we eindelijk thuis. Zaterdagavond vertrokken, maandagmiddag weer thuis.

Met een koffer vol fantastisch herinneringen en natuurlijk wat souvenirs landen we op onze eigen bank! De komende dagen zullen nog best heftig worden met de jetlag. Maar hè wie zou dat niet over hebben voor zo’n waanzinnige reis.