Vroege vogels
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
07 April 2022 | Verenigde Staten, Maui
Maandag 4 april
Na een korte stormachtige nacht, waarin ik soms het idee had dat ons dak van de camper eraf geblazen zou worden, ging om 3 uur de wekker.
Ik wist waarvoor we het deden, maar het blijft vroeg.
In het donker maakten we onze camper rijklaar en 15 minuten later waren we op weg naar een hele reeks haarspeldbochten om tot grote hoogte te stijgen. We gingen de sterrenhemel en de zonsopgang op de vulkaan Haleakala bekijken.
Een rit van ruim 1,5 uur door het vaak pikkedonker. Geen idee of er een enorm ravijn langs de weg lag of iets anders. In de verte zagen we ook koplampen omhoog slingeren.
Om 5 uur waren we eindelijk helemaal boven na het inchecken want zonder reservering kwam je de vulkaan niet op.
En wat was ik blij met de muts die ik had ingepakt. Het was best koud, gelukkig waaide het niet.
We gingen op een goede plek aan de kraterrand staan en zagen al een klein streepje licht. Boven ons was nog duidelijk de sterrenhemel te zien, met heel veel sterren en zo vroeg in de ochtend konden we zelfs een planeet zien.
Langzaam werd steeds meer zichtbaar van de omgeving. De krater leek een buitenaards landschap waar wolken als watervallen vanaf vielen. Magisch…
Er kwam steeds meer licht aan de horizon en de kleuren veranderden. Om 6.09 was het zover, een aantal locals heetten de zon welkom met gezang. Zo’n moment dat er iedere dag weer is was nu ineens een kippenvel moment.
Na 10 minuten dropen de meeste bezoekers af, we keken nog even rond en besloten toen het nog iets hogerop te zoeken, nl het observatorium, dat op ruim 3000 meter lag. Nog even genieten van het fanatische uitzicht voordat we weer naar beneden reden.
Op de terugweg zagen we eindelijk welke weg we hadden gereden en hoe hoog het wel niet was! Onze campervan hield het gelukkig goed vol.
Eenmaal beneden vervolgden we onze weg naar de Road to Hana, een van die wegen op de wereld die je een keer gereden moet hebben. En we waren niet de enige, bij de eerste stop was de parkeerplaats vol. De gids gaf middels de milemarkers aan of er iets interessants was te zien. Omdat het een smalle, bochtige weg is, kan/ mag je helaas niet overal parkeren.
Het is een weg waar je ogen tekort komt, overal is het groen en bij iedere brug wel weer een waterval te ontdekken. We rijden langs rainbow eucalyptus bomen, super fotogeniek. We stoppen een aantal keer om een waterval of meerdere te bewonderen. Soms moeten we even wachten op tegemoet komend verkeer, veel bruggen zijn enkel baans.
Halfway to Hana (is eigenlijk niet halverwege) kopen we een bananabread die we bij een volgende waterval proeven en ja… ze maken hier echt de beste!
We komen te vroeg aan bij de campground en mogen er nog niet op en dus rijden we via de weg met enorme kuilen naar Hana, waar we op zoek gaan naar eek mooi strand. En zo stuitten we op Red Sand Beach. Je moet ervoor wel een smal pad bewandelen met soms een steile helling naar beneden. Maar het is de moeite dubbel en dwars waard. Een prachtige baai, met alle kleuren blauw, zwarte rotsen, groen bos en natuurlijk rood zand.
We hebben nu een wit, groen, zwart en rood strand gezien!
In een andere baai neemt Johan een korte plons in de zee.
Op de terugweg rijden we langs een foodtruckpark en besluiten daar te eten: fishtacos en een pokebowl.
In de schemering bouwen we op de
campground onze camper op en realiseren ons dat we in een bevoorrechte positie zijn. Na 1800 uur mogen alleen camping gasten in het
Wai’anapapana State Park zijn.
De campground is super basic. Er zijn gelukkig toiletten en de douche is een stranddouche in de openlucht zonder hokje erom heen.
We gaan vroeg slapen, het was een lange dag…
Dinsdag 5 april
Wakker worden in leeg state park is toch wel bijzonder. Er is plek voor 6 campers en er staan nog een paar tentjes. Omdat er nog geen bezoekers zijn, kiezen we voor een ochtendduik op het zwarte strand.
We hebben heel even het strand voor onszelf! En ook de grot mag ik in alle stilte, buiten de golven die naar binnen slaan, bewonderen.
Na het maken van eggs en bacon op ons kookstelletje en de camper weer rijklaar te hebben gemaakt gaan we weer op pad.
Tijd voor de backroad to Hana, we rijden naar Kipahule, daar start namelijk de Pipiwai trail. Daarvan zeggen ze dat het de mooiste op Maui is. Het is 6,4 km en je stijgt zo’n 300 meter. Het pad is iets voor goede wandelschoen, eerst vooral heel veel wortels, later vooral stenen en rotsen.
Met onze parkpass hebben we gratis toegang. Het is al behoorlijk druk op de parkeerplaats. We zijn onderweg nog even gestopt bij Hamoa Beach, daardoor zijn we wat later.
Op de trail zijn verschillende interessante stops. De eerste is een waterval die in niveaus naar beneden valt.
De banyan tree die daarna volgt is ook weer prachtig. De takken gaan alle kanten op en soms worden ze een stammetje. Een paar kilometer verderop verandert de omgeving weer, we komen in het bamboobos. Een boardwalk loopt erdoorheen zodat we niet in de zachte bodem wegzakken. Bijzonder om de wind door het bamboobos te horen gaan en hoe het lijkt alsof de enorme bamboos met elkaar een stokkengevecht aangaan.
Op het einde van de trail bevindt zich een hele hoge waterval die vanuit de hoogte de diepte instort. Je kan nog iets dichterbij komen door een riviertje over te steken. Johan doet een poging, maar redt het niet droog naar de overkant. Ik pas even.
Het is tevens het eindpunt van de trail, we draaien om en dalen weer af naar het beginpunt.
Daar nemen we even wat rust voordat we aan de 2e, veel kortere trail beginnen naar de 7 sacred pools.
We dalen af naar de zee, waar een cascade van watervallen verschillende pools heeft ingesleten. Het water staat te hoog om erin te mogen zwemmen.
De kust is ook hier ruw en prachtig met het zwart van de gestolde lava en het blauw van de zee.
We rijden na de hike terug naar Hamao Beach voor de nodige verkoeling. Daarna rijden we weer terug naar Hana om te tanken. Het is het enige tankstation in de wijde omgeving en dus is de benzineprijs hier 3x zo hoog als elders. We tanken een paar gallon zodat we morgen genoeg hebben om Kilhei te bereiken. Gezien de weg toestand hebben we besloten om niet de dag dat we vliegen terug te rijden maar een dag eerder. Helaas is er geen plek meer op de camping in Olowalu en dus wordt het creatief kamperen. Je mag nergens wildkamperen. Bij Walmart laten ze het oogluikend toe weet ik. Zorg voor morgen.
We zijn net op tijd bij de foodtrucks om nog wat eten te bestellen, we eten mahi mahi en Thaise buikspek.
Moe en voldaan gaan we later slapen.
-
14 April 2022 - 07:39
Saskia:
Ik wordt al moe als ik het lees! Maar de foto's van de zonsondergang zijn weer prachtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
