Waren maandagen altijd maar zo....
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
28 Januari 2013 | Malediven, Ariyaddu
28 januari
14.15 uur
Ongelofelijk wat geschenken soms met je kunnen doen. De tranen rollen over mijn wangen...mijn quest van 5 jaar komt ten einde en hoe!!!!
Eerst even terug naar gisteren. Toen ging de wekker nog wat vroeger dan vandaag na wederom een korte nacht omdat de avonden zo gezellig zijn. Om 4.40 uur zat ik al op het dek te genieten van de volle maan. Iedere ochtend ben ik een uur eerder wakker dan zou moeten. Mijn eigen uurtje op het dek in de stilte...om de vorige dag nog eens te overdenken en de
komende dag te begroeten. De adrenaline zorgt ervoor dat ik het allemaal prima trek. Mooi kado'tje van mijn lichaam.
Om 6.20 lagen we in het water om op zoek te gaan naar de hamerhaaien. Geen oriëntatiepunt, gewoon de diepte induiken en goed je diepte in de gaten houden. En daar hingen we op 35 meter diepte. Iedere schaduw in het water zorgde voor een zekere opwinding in de groep.
Helaas krijg je niet alles in het leven kado! Dus geen hamerhaaien, maar wel een heerlijk ontwaakritueel en een paar dikke vette grijze rifhaaien.
Daarna werd de overtocht ingezet naar het south Ari atol, 5 uur varen. Gevold door een middagduik op een pinnacle en een bezoek aan een lokaal eiland. Na een week schommelen op zee is vaste grond wel weer ff ongelofelijk wennen. Alsof ik tien flessen bier op had...
Toen we met de bijboot teruggingen richting grote boot, werden we verrast door een manta die aan het oppervlakte kwam kijken.
Vannacht was dan eindelijk de nacht dat ik van hard en klein naar zacht en groot ging. Wat een feest, dwz als je ervan kan genieten. De adrenaline hield me goed bezig...morgen was de dag van de zoektocht naar de walvishaai.
De ochtend begon weer met een duik op een pinnacle. Mooie grote scholen vissen hingen rustig in het water. Iets later kwam Lily opgewonden op me afgezwommen....ze wees richting een koraalblok. Toch maar even kijken....het onverwachte kado diende zich aan. Een harlekijngarnaal was even uit zijn schuilplaats te voorschijn gekomen. Magic! Echt nooit gedacht dat ik die hier tegen zou komen. What a begin to start the day!!
Tijd om het atol uit te varen en te gaan zoeken naar de walvishaai. De drill: zorg dat je als binnen grijpafstand hebt en dat je je schoentjes aan hebt. Als de duikgids roept: Go! Spring je gelijk in het water en ga je als een dolle zwemmen.
Mijn omschakelmoment....zou het nu dan eindelijk zover zijn?!...
We waren het atol nog niet uit of er werd al geroepen: "Get ready"....waaaatt???!!! Ik was nog helemaal niet ready....
En daar stonden we met zijn 15-en...wachtend op HET woord....
Alleen kwam die niet...de walvishaai was de diepte ingedoken. Pffff... Wat een spanning..
Na 15 minuten ben ik maar even naar boven gelopen om mee te zoeken. Één wijzende vinger was genoeg om ervoor te zorgen dat ik als een idioot naar beneden schoot. GO!!!!
Geen idee welke kant ik op moest, maar ik zwom als een idioot, nooit geweten dat ik zo hard kon zwemmen. En dan komt dat moment waar ik al 5 jaar op wacht...eerst de staart en dan nog 6 meter beest...zo ongelofelijk...daar was ie: de walvishaai.
Het harde zwemmen en het zien van dit fantastische wezen ontnam me even de adem. Niet te bevatten....hemels...
Een klap van een vin van een andere snorkelaar bracht we meer terug op aarde.
Mijn momentje alleen met de walvishaai was snel voorbij, de hele groep volgde en zo nog meer boten met veel meer snorkelaars.
Walvishaaihysterie en ik nam er ook aan deel. Walvishaaien maken dat in je los...je kan ineens zwemmen als een idioot, de hele wereld om je heen bestaat ineens niet meer, het is jij en de walvishaai.
Geen idee hoelaat ik gesnorkeld heb...de walvishaai besloot te gaan. Toen moest ik het hele stuk weer terug zwemmen naar de boot. Ik was nog niet op adem of er klonk opnieuw: "whaleshark"!!
En plons daar ging ik weer!! Wat een rollercoasterride!!
Deze was iets groter....maar dook ook sneller de diepte in.
En weer terug naar de boot...het tempo werd nog even vastgehouden, geen tijd om neer te dalen uit mijn walvishaai hemel, tijd om te gaan duiken.
Just take a deep breath and enjoy the ride!! Want als je denkt dat je alles hebt gehad, kan het altijd nog iets gekker.
Op 25 meter kreeg ik welgeteld 5 minuten de tijd om ff alles te verwerken. Daarna klonken er geluiden van opwinding... een enorme school duivelsroggen vloog over ons heen. Bizar...
Een white tip shark en een schildpad kwamen ook nog even voorbij. En net als je denkt dat je alles hebt gehad duikt uit de diepte ineens een enorme walvishaai naast je op. Jezus, de grootste hadden ze voor het laatst bewaart!!! Met nog 60 bar in mijn fles was het tijd voor nog een laatste spurt onderwater. Mijn vinnen gingen als een idioot op en neer. De 9 meter lange walvishaai gleed galant door het water met in zijn kielzog 14 duikers op 18 meter diepte.
Waanzinnig!!!
Als kers op de taart kwam er ook nog een luipaardhaai voorbij zwemmen.
Stoned van opwinding begon ik aan mijn safety stop (en een beetje deco tijd), 6 minuten de tijd om het te verwerken. Hoe memorabel kan je een duik maken......
Mijn duikbril vulde zich met water, water van tranen van ontroering. Mijn quest van 5 jaar was hier in deze duik volbracht. Wow!! Stil van....
Twee vingers brachten me weer op aarde, tijd om op te stijgen....(figuurlijk was ik er al, nu nog fysiek)
Waren maandagen maar altijd zo.....
14.15 uur
Ongelofelijk wat geschenken soms met je kunnen doen. De tranen rollen over mijn wangen...mijn quest van 5 jaar komt ten einde en hoe!!!!
Eerst even terug naar gisteren. Toen ging de wekker nog wat vroeger dan vandaag na wederom een korte nacht omdat de avonden zo gezellig zijn. Om 4.40 uur zat ik al op het dek te genieten van de volle maan. Iedere ochtend ben ik een uur eerder wakker dan zou moeten. Mijn eigen uurtje op het dek in de stilte...om de vorige dag nog eens te overdenken en de
komende dag te begroeten. De adrenaline zorgt ervoor dat ik het allemaal prima trek. Mooi kado'tje van mijn lichaam.
Om 6.20 lagen we in het water om op zoek te gaan naar de hamerhaaien. Geen oriëntatiepunt, gewoon de diepte induiken en goed je diepte in de gaten houden. En daar hingen we op 35 meter diepte. Iedere schaduw in het water zorgde voor een zekere opwinding in de groep.
Helaas krijg je niet alles in het leven kado! Dus geen hamerhaaien, maar wel een heerlijk ontwaakritueel en een paar dikke vette grijze rifhaaien.
Daarna werd de overtocht ingezet naar het south Ari atol, 5 uur varen. Gevold door een middagduik op een pinnacle en een bezoek aan een lokaal eiland. Na een week schommelen op zee is vaste grond wel weer ff ongelofelijk wennen. Alsof ik tien flessen bier op had...
Toen we met de bijboot teruggingen richting grote boot, werden we verrast door een manta die aan het oppervlakte kwam kijken.
Vannacht was dan eindelijk de nacht dat ik van hard en klein naar zacht en groot ging. Wat een feest, dwz als je ervan kan genieten. De adrenaline hield me goed bezig...morgen was de dag van de zoektocht naar de walvishaai.
De ochtend begon weer met een duik op een pinnacle. Mooie grote scholen vissen hingen rustig in het water. Iets later kwam Lily opgewonden op me afgezwommen....ze wees richting een koraalblok. Toch maar even kijken....het onverwachte kado diende zich aan. Een harlekijngarnaal was even uit zijn schuilplaats te voorschijn gekomen. Magic! Echt nooit gedacht dat ik die hier tegen zou komen. What a begin to start the day!!
Tijd om het atol uit te varen en te gaan zoeken naar de walvishaai. De drill: zorg dat je als binnen grijpafstand hebt en dat je je schoentjes aan hebt. Als de duikgids roept: Go! Spring je gelijk in het water en ga je als een dolle zwemmen.
Mijn omschakelmoment....zou het nu dan eindelijk zover zijn?!...
We waren het atol nog niet uit of er werd al geroepen: "Get ready"....waaaatt???!!! Ik was nog helemaal niet ready....
En daar stonden we met zijn 15-en...wachtend op HET woord....
Alleen kwam die niet...de walvishaai was de diepte ingedoken. Pffff... Wat een spanning..
Na 15 minuten ben ik maar even naar boven gelopen om mee te zoeken. Één wijzende vinger was genoeg om ervoor te zorgen dat ik als een idioot naar beneden schoot. GO!!!!
Geen idee welke kant ik op moest, maar ik zwom als een idioot, nooit geweten dat ik zo hard kon zwemmen. En dan komt dat moment waar ik al 5 jaar op wacht...eerst de staart en dan nog 6 meter beest...zo ongelofelijk...daar was ie: de walvishaai.
Het harde zwemmen en het zien van dit fantastische wezen ontnam me even de adem. Niet te bevatten....hemels...
Een klap van een vin van een andere snorkelaar bracht we meer terug op aarde.
Mijn momentje alleen met de walvishaai was snel voorbij, de hele groep volgde en zo nog meer boten met veel meer snorkelaars.
Walvishaaihysterie en ik nam er ook aan deel. Walvishaaien maken dat in je los...je kan ineens zwemmen als een idioot, de hele wereld om je heen bestaat ineens niet meer, het is jij en de walvishaai.
Geen idee hoelaat ik gesnorkeld heb...de walvishaai besloot te gaan. Toen moest ik het hele stuk weer terug zwemmen naar de boot. Ik was nog niet op adem of er klonk opnieuw: "whaleshark"!!
En plons daar ging ik weer!! Wat een rollercoasterride!!
Deze was iets groter....maar dook ook sneller de diepte in.
En weer terug naar de boot...het tempo werd nog even vastgehouden, geen tijd om neer te dalen uit mijn walvishaai hemel, tijd om te gaan duiken.
Just take a deep breath and enjoy the ride!! Want als je denkt dat je alles hebt gehad, kan het altijd nog iets gekker.
Op 25 meter kreeg ik welgeteld 5 minuten de tijd om ff alles te verwerken. Daarna klonken er geluiden van opwinding... een enorme school duivelsroggen vloog over ons heen. Bizar...
Een white tip shark en een schildpad kwamen ook nog even voorbij. En net als je denkt dat je alles hebt gehad duikt uit de diepte ineens een enorme walvishaai naast je op. Jezus, de grootste hadden ze voor het laatst bewaart!!! Met nog 60 bar in mijn fles was het tijd voor nog een laatste spurt onderwater. Mijn vinnen gingen als een idioot op en neer. De 9 meter lange walvishaai gleed galant door het water met in zijn kielzog 14 duikers op 18 meter diepte.
Waanzinnig!!!
Als kers op de taart kwam er ook nog een luipaardhaai voorbij zwemmen.
Stoned van opwinding begon ik aan mijn safety stop (en een beetje deco tijd), 6 minuten de tijd om het te verwerken. Hoe memorabel kan je een duik maken......
Mijn duikbril vulde zich met water, water van tranen van ontroering. Mijn quest van 5 jaar was hier in deze duik volbracht. Wow!! Stil van....
Twee vingers brachten me weer op aarde, tijd om op te stijgen....(figuurlijk was ik er al, nu nog fysiek)
Waren maandagen maar altijd zo.....
-
28 Januari 2013 - 11:23
Mam:
nou ,nou, nou, geweldig allemaal, ga nog opzoeken hoe ze eruit zien! -
28 Januari 2013 - 11:28
Kim:
Oh Eus, wat gaaf om te lezen (met tranen in mijn ogen hoor...). Echt super! X
-
28 Januari 2013 - 11:44
Marike:
Zelfs ik krijg er een traantje van! Wauw, ben benieuwd naar de foto's! Als je niet van schrik vergeten bent te drukken..... -
28 Januari 2013 - 16:55
Zus:
foto's? -
28 Januari 2013 - 18:33
Anne:
Damnnnnn. WAUW! -
29 Januari 2013 - 20:54
Suushi:
Geen woorden x
-
29 Januari 2013 - 20:56
Janneke:
Yes Eus!!! YES YES YES!! IK ZEI HET JE!! Wauw!! GAAF EN GEWELDIG!!
Dit was het teken ;-)!
Top!!!!
Dikke x -
03 Februari 2013 - 02:36
Bodygard:
Ginny,
Om tijd te doden hier op dubai zit ik je blog te lezen.
En ook ja ik was zeer onder de indruk van deze visjes en de hysterie eromheen.......
Bij mij geen ontroering maar ook mot een fransman.....oplossing een duim in het gat van de snorkel steken.....gegarandeerd succes......hahahahahahaha
Die lange haai was zeker indrukwekkend maar ook snel, gelukkig genoeg tijd om m te kunnen zien en vast te leggen op de korrelige plaat!
Grt, martijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
