Zoveel mensen, zoveel verhalen...
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
01 Februari 2013 | Malediven, Aliweli
17.27 uur
Na de overweldigende momenten de afgelopen dagen, is het tijd om langzaam weer neer te dalen. Alle kado'tjes zijn ontvangen en uitgepakt. Tijd om er van te genieten en ook het gewone te waarderen.
Vandaag 3 verschillende duiken: de ochtend begon op een pinnacle. Lekker rustig, niet teveel stroming, gewoon lekker wakker worden.
De 2e stond in het teken van de zoektocht naar de manta. Dit keer waren we niet gezegend. Wel hebben we genoten van een schildpad die rustig aan onze zijde meezwom.
De 3e duik was weer ff aan de bak. Met een sterkte stroming was het zorgen dat ik heel snel beneden kwam zodat ik niet aan de pinnacle voorbij werd geblazen. Gelukkig had ik 2 kilo extra meegenomen! Eenmaal aangehaakt aan het rif, wapperend in de stroming, kon het theater beginnen. Sharks: the sequel.
Het was behoorlijk druk met de haaien. White tips, grey reefs kwamen voorbij zwemmen.
Ik hing prima op 14 meter, de film duurde ca. 20 minuten. Daarna was het loslaten en de rit verder uitzitten met onderweg nog veel nemo's, zachte koralen, barracuda's, een schildpad en nog een white tip reef shark.
En de dag is qua duiken weer voorbij....
Het avondprogramma zal waarschijnlijk weer een poging bevatten om vroeg naar bed te gaan die rond 23 uur strand omdat de Koreanen "Gienie" (mijn Koreaanse naam) niet laten gaan. Wat dat betreft blijf ik mezelf verbazen. Met gemiddeld 5 uur slaap per nacht houd ik toch voldoende energie over om te duiken en s'avonds te genieten van de gezelligheid.
Na 10 dagen met zijn allen op de boot, leer je elkaar goed kunnen. Ook bij mensen kan je spreken van verrassingen, kado'tjes die je verwachtte en degene die je liever niet had gekregen.
Mijn kamergenoten is er één van het laatste soort. Toen ik na 6 nachten aangaf dat het tijd was om van bed te ruilen was ze "not amused". Gelukkig slaapt ze om de avond bij een van de duikgidsen. Ze is een "repeated guest" zoals de jongens van de crew het mooi omschrijven.
Vanavond slaap ze in onze hut dus dat wordt een beetje afzien voor mij. Ze wil nl. absoluut de airco niet aan.
Peter is een echte New Yorker, die nu in Noorwegen woont. Altijd als eerst aan en van boord, als eerste aan tafel om te eten en als eerste in het water. De gevleugeld uitspraak van Peter: "well good for you". Na onze 2 duiken met manta's die hij niet had gezien.
Dan hebben we Jürgen, die zowel boven als onderwater druk is. Onderwater zie je zijn gele vinnen dan weer hier, dan weer daar. Samen met hem en Martijn hebben we 's avonds veel lol met de Koreanen.
Jörg, zijn buddy is de vragensteller. Vragen over hoe hij het beste kan fotograferen onderwater.
Ron en Lily, de Koreanen, blijven ons verrassen. Iedere avond hebben ze weer iets anders te snacken en ze hebben hun eigen drankvoorraad bij zich (met geluk door de douane gekomen)
Ze spreken een beetje Engels, maar elkaar begrijpen gaat uitstekend!
Dan hebben we de Fransen. Altijd te laat bij de briefing, als laatste bovenwater en genieters onderwater. Cecile en Damian.
Iedere groep kent ook een prater. Deze is van het ergste type nl. één die de hele tijd hetzelfde verhaal verteld van 30 jaar terug. Helga en Manfred komen al sinds 1977 op de Malediven. Sinds die tijd duikt Manfred. Dat is ook te zien aan zijn duikset. Zijn 1e trap is uit de jaren 80.
Helga duikt niet en moet haar energie dus bovenwater kwijt. Mevrouw Kwebbel in optima forma.
Met Manfred heb ik een flinke discussie gehad. Hij is onderwaterfotograaf en daar moet alles en iedereen voor wijken. Hij zwemt alles achterna en heb hem daar flink op aangesproken. Dat werd niet gewaardeerd door hem. Hij vond dat ik ongelijk had en kwam er wel 100 keer bij me op terug. Daarna heeft Peter hem ook nog een keer flink aangesproken. Het heeft iets geholpen.
Eveline en Christoph zijn de stille Oostenrijkers. Niks op aan te merken, niks over te zeggen.
Brian (USA) is met zijn 71 één van de oudste. Hij is bezig met een rondreis van 6 maanden door Azië. Als je hem ziet zou je hem geen stuiver geven, maar ondertussen duikt ie wel en viert hij in stilte mee tot in de laatste uurtjes.
De mooiste uitspraak van Brian: "hè, Eugenie, what happend to your face?.......it looks so lovely!"
En dan natuurlijk mijn buddy Martijn. The flying dutchman noemen de Koreanen hem. Ik had me echt geen betere buddy kunnen wensen onderwater!!
Zoveel mensen, zoveel verhalen. Na 12 dagje is er slechts een tipje van de sluier opgelicht.
31 januari
21.43 uur
De laatste volle duikdag zit erop.
Met als klapper op de vuurpijl de nachtduik op Maya Thila met uiteraard een strong current.
Als een speer ging ik naar beneden en voor ik het wist zat ik op 20 meter. De actie vond echter rond de 10 meter plaats, dus ging ik weer een stukje omhoog. Midden op de pinnacle stond een mooi koraalblok. Ff werken voordat ik er was en toen was het aanhaken en zweven in de stroming. De jackfish waren al flink aan het jagen en iets later vlogen ook de haaien om ons heen. 50 minuten lang hebben we aan dar blok gehangen en onze ogen uitgekeken. Geweldig!
Morgen dan echt de allerlaatste duik van deze trip!
-
01 Februari 2013 - 14:22
Suushi :
Gienie ? Genie zullen ze bedoelen ... Je zit er maar mooi ! Goed geregeld !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley