Humble
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
12 November 2014 | Verenigde Staten, Honolulu
10 november
18.52 uur
Er heersen Siberische temperaturen in de bus. Niet gek dat mensen met mutsen op en jassen aan binnen komen. Over de werking van de airco valt in ieder geval niets te zeggen.
Ik raak langzaamaan een beetje in to the Hawaiian lifestyle. Dus 's ochtends een stukje rennen, de rest van de dag op slippers rondlopen en 's avonds paraderen over de boulevard van Waikiki.
11 november
13.14 uur
The Pineapple Room, de verwachtingen waren hoog. De eerste teleurstelling was de lokatie, op de 3e verdieping in Macy's en de inrichting was alles behalve sfeervol.
Ik koos voor het 4 gangen menu. Binnen 6 minuten stond het eerste gerecht op tafel: Hapa moco (Ahi Poke, Garlic Aioli, Bubu Arare, Tobiko, Chirashi Musubi, Quail Egg, Inamona)
Een mooi opgemaakt gerecht met een heleboel onbekende ingrediënten, het smaakte prima.
De salade die volgde was gewoon een ordinaire Ceasar's salad, niets bijzonder. Daarna volgde een van de signature dishes: Loko Moko (Kiawe Grilled Kuahiwi Ranch Beef Hamburger Patty Fried Rice, Two Peterson Farms Eggs, Veal Jus)
Niet slecht, maar heel bijzonder ook weer niet. Het toetje aardbeien tiramisu was oké. Binnen 1 uur en 4 minuten stond ik weer buiten. De moeite waard om terug te gaan? Nope.
Daarentegen is Bogarts Cafe, het tentje om de hoek bij waar ik logeer wel de moeite waard om naar terug te gaan.
En dus na een nacht zonder onderbrekingen ging ik daar om 8 uur ontbijten. De egg's benedict waren fantastisch. De laatste keer dat ik ze zo lekker at was bij onze gastheer Graham in Vancouver.
Ik had een goede bodem nodig want ik ging de kraterrand beklimmen, de Diamond Head.
Een goede voorbereiding is het halve werk. Dat snapte niet iedereen die ik onderweg tegen kwam.
Op je slippers omhoog is niet echt handig.
Het was een stevige ochtendwandeling omhoog. Via kronkelende paden, trappen, een lange donkere tunnel omhoog en nog eens een steile trap met 99 treden kon ik na 40 minuten eindelijk de skyline van Waikiki en Honolulu bewonderen. Tijd om mijn selfie stick eens goed uit te testen. Toch handig zo'n verlengde arm. Nu nog de angst loslaten dat ie eruit kan vallen...
Ik kreeg veel positief commentaar van Amerikanen. What a cool gadget! How neat! Cool is ie niet, maar wel verdomd handig.
Tijd om uit te checken en nog ff snel te douchen. Om 1600 komt de taxi die me naar het vliegveld brengt voor de vlucht naar Big Island.
Dus tijd genoeg om lekker langs het strand te wandelen, mensen te kijken en te lunchen. Gewoon omdat het kan..
In Waikiki stikt het van de sushi restaurant. Dus via Tripadvisor een van de beste in de buurt uitgezocht en genoten van sushi.
Nu nog een bezoekje aan mijn favoriete galerie: Peter Lik. Even vergapen aan de fantastische foto's die hij maakt.
12 november
8.41 uur
Als je een kamer boekt via AirBnB is het altijd maar weer afwachten wat je gaat aantreffen. Zowel qua ruimte als eigenaar.
Anna, bij wie ik de kamer huurde in Waikiki was kunstenares. AirBnB heeft haar leven gered. Ze kon niet rondkomen van het geen ze met haar werk verdiende.
Toen ik mijn koffer kwam ophalen hebben we even zitten kletsen. Ze was 2 jaar terug in Well geweest. Hahahah of all places.
Toen ik vroeg of ik nog even van haar toilet gebruik mocht maken zei ze: die heb ik niet, die heb ik opgeofferd voor de 2 kamers die ik verhuur. Toch maar ff doorvragen...Waar ga je dan naar het toilet?
Met schroom leidde ze me naar haar schuur. Daar stond een stoel zonder zitting, maar met een toiletbril erop en een grote vuilnisbak erachter. Op dat moment voelde ik me even heel nederig. En realiseerde me hoe rijk mijn leven is.
Gisteravond kwam ik aan bij Laura, waar ik een kamer bij huur op de Big Island.
Ze bleef aan een stuk door praten. Ze was zo blij dat ik er was. My place is your place. Just feel yourself at home. And so on and on.
En als ik wakker was moest ik echt even bij haar werk langs komen. Ze is conciërge bij een hotel. En kan me de beste tips geven.
Ook hier kwam ik in het donker aan en was dus benieuwd wat ik zou aantreffen. De golven zijn hier in ieder geval veel groter, de kust ruiger en jet aantal Japanners beduidend minder.
Straks een beetje rondrijden en dan om 2:30 inchecken voor DE duik.
18.52 uur
Er heersen Siberische temperaturen in de bus. Niet gek dat mensen met mutsen op en jassen aan binnen komen. Over de werking van de airco valt in ieder geval niets te zeggen.
Ik raak langzaamaan een beetje in to the Hawaiian lifestyle. Dus 's ochtends een stukje rennen, de rest van de dag op slippers rondlopen en 's avonds paraderen over de boulevard van Waikiki.
11 november
13.14 uur
The Pineapple Room, de verwachtingen waren hoog. De eerste teleurstelling was de lokatie, op de 3e verdieping in Macy's en de inrichting was alles behalve sfeervol.
Ik koos voor het 4 gangen menu. Binnen 6 minuten stond het eerste gerecht op tafel: Hapa moco (Ahi Poke, Garlic Aioli, Bubu Arare, Tobiko, Chirashi Musubi, Quail Egg, Inamona)
Een mooi opgemaakt gerecht met een heleboel onbekende ingrediënten, het smaakte prima.
De salade die volgde was gewoon een ordinaire Ceasar's salad, niets bijzonder. Daarna volgde een van de signature dishes: Loko Moko (Kiawe Grilled Kuahiwi Ranch Beef Hamburger Patty Fried Rice, Two Peterson Farms Eggs, Veal Jus)
Niet slecht, maar heel bijzonder ook weer niet. Het toetje aardbeien tiramisu was oké. Binnen 1 uur en 4 minuten stond ik weer buiten. De moeite waard om terug te gaan? Nope.
Daarentegen is Bogarts Cafe, het tentje om de hoek bij waar ik logeer wel de moeite waard om naar terug te gaan.
En dus na een nacht zonder onderbrekingen ging ik daar om 8 uur ontbijten. De egg's benedict waren fantastisch. De laatste keer dat ik ze zo lekker at was bij onze gastheer Graham in Vancouver.
Ik had een goede bodem nodig want ik ging de kraterrand beklimmen, de Diamond Head.
Een goede voorbereiding is het halve werk. Dat snapte niet iedereen die ik onderweg tegen kwam.
Op je slippers omhoog is niet echt handig.
Het was een stevige ochtendwandeling omhoog. Via kronkelende paden, trappen, een lange donkere tunnel omhoog en nog eens een steile trap met 99 treden kon ik na 40 minuten eindelijk de skyline van Waikiki en Honolulu bewonderen. Tijd om mijn selfie stick eens goed uit te testen. Toch handig zo'n verlengde arm. Nu nog de angst loslaten dat ie eruit kan vallen...
Ik kreeg veel positief commentaar van Amerikanen. What a cool gadget! How neat! Cool is ie niet, maar wel verdomd handig.
Tijd om uit te checken en nog ff snel te douchen. Om 1600 komt de taxi die me naar het vliegveld brengt voor de vlucht naar Big Island.
Dus tijd genoeg om lekker langs het strand te wandelen, mensen te kijken en te lunchen. Gewoon omdat het kan..
In Waikiki stikt het van de sushi restaurant. Dus via Tripadvisor een van de beste in de buurt uitgezocht en genoten van sushi.
Nu nog een bezoekje aan mijn favoriete galerie: Peter Lik. Even vergapen aan de fantastische foto's die hij maakt.
12 november
8.41 uur
Als je een kamer boekt via AirBnB is het altijd maar weer afwachten wat je gaat aantreffen. Zowel qua ruimte als eigenaar.
Anna, bij wie ik de kamer huurde in Waikiki was kunstenares. AirBnB heeft haar leven gered. Ze kon niet rondkomen van het geen ze met haar werk verdiende.
Toen ik mijn koffer kwam ophalen hebben we even zitten kletsen. Ze was 2 jaar terug in Well geweest. Hahahah of all places.
Toen ik vroeg of ik nog even van haar toilet gebruik mocht maken zei ze: die heb ik niet, die heb ik opgeofferd voor de 2 kamers die ik verhuur. Toch maar ff doorvragen...Waar ga je dan naar het toilet?
Met schroom leidde ze me naar haar schuur. Daar stond een stoel zonder zitting, maar met een toiletbril erop en een grote vuilnisbak erachter. Op dat moment voelde ik me even heel nederig. En realiseerde me hoe rijk mijn leven is.
Gisteravond kwam ik aan bij Laura, waar ik een kamer bij huur op de Big Island.
Ze bleef aan een stuk door praten. Ze was zo blij dat ik er was. My place is your place. Just feel yourself at home. And so on and on.
En als ik wakker was moest ik echt even bij haar werk langs komen. Ze is conciërge bij een hotel. En kan me de beste tips geven.
Ook hier kwam ik in het donker aan en was dus benieuwd wat ik zou aantreffen. De golven zijn hier in ieder geval veel groter, de kust ruiger en jet aantal Japanners beduidend minder.
Straks een beetje rondrijden en dan om 2:30 inchecken voor DE duik.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
