Slagschip
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
09 December 2016 | Indonesië, Lovina
8 december
18.30 uur
Vanochtend konden we het rustig aan doen alle tijd om eens een lokale markt te bezoeken. Leuk om te kijken maar zeker niet om te kopen. Hoezo vis koelen bij 30°?!
Het bijzondere is dat het lijkt alsof iedereen wel een winkeltje heeft op Bali. Een koud blikje fris is nooit verder dan een paar stappen verwijderd. Waar je ook bent er is altijd wel een winkeltje met heel veel dingen.
Na wat souvenirs te hebben gekocht hebben we een taxi geregeld voor de rit naar Amed. Met een tussenstop: Titra Gangga, een watertempel.
De rit ging eerst door de twee na grootste stad van Bali. En dat was ook wel te merken aan alle brommertjes op straat. Voor Ra de uitgelezen kans om nog wat lokaal eten te scoren. Dit keer werd het ijs met vruchtjes en heel veel kleurtjes van de verschillende siropen die erbij gingen.
Na 2 uur rijden kwamen we bij de tempel, het was bewolkt maar gelukkig wel droog en veel minder drukbezocht dan de watertempel in de buurt van Ubud. Ook dit complex was weer een prachtige verzameling van beeldhouwwerken, tempels, bruggen en natuurlijk veel water. In de vijver gevuld met heilig water lokale kinderen aan het zwemmen. Het water niet echt appetijtelijk uit om verkoeling in te zoeken.
Tijd voor het laatste stukje van onze trip vandaag, het was nog een half uur naar Amed. En daar moesten we ons zeker niet teveel bij voorstellen. Zoals gewoonlijk waren er veel kleine winkeltjes en warungs. Amed bestond zo'n beetje uit een hoofdstraat die parallel aan het strand liep. We werden zoals tot nu toe bij iedere accommodatie hartelijk verwelkomd door de eigenaar. Vanuit onze kamer hadden we zicht op het zwarte strand en de zee. De eigenaar had die dag barracuda gevangen en nodigde ons uit om mee te eten. Voordat we gingen eten hebben we eerst nog even snel een duik in de zee genomen en de bruisende winkelstraat van Amed verkend. Ra wilde natuurlijk nog even iets bij de lokale snackbar eten, bakso werd het. Een soort balletjes gemaakt van kip die in de soep worden gelegd. En daar betaal je twee euro voor.
De eigenaar had inmiddels voor ons ook de boot geregeld en kwam met het eten voor ons. Wat de boot betreft hadden we geluk want de dag ervoor voeren er geen boten in verband met de storm dia was geweest.
Op het terras van ons hotelkamer met zicht op zee en het naderende onweer genoten we van onze barracuda en de muggen van ons!
Morgen weer op tijd op om de boot te halen.
9 december
21.20 uur
Ik moet eerlijk zeggen dat ik enorm had op gezien tegen vanochtend. Naar alle verhalen die ik er over had gelezen op internet had ik er niet echt een lekker gevoel over. En met de wetenschap dat de boten gister niet voeren vanwege de storm gaf zat al helemaal geen gerust gevoel. De beruchte boottocht van Bali naar Gili. Maar goed het was of ruim een uur met de boot of met de auto een rit van vier uur naar Denpasar vervolgens het vliegtuig naar lombok weer drie uur rijden en dan nog een boottocht van 30 minuten. Dan is de keuze snel gemaakt.
Om 8.30 uur weer opgehaald en gedropt bij de haven. Nou ja haven meer een strand waar heel veel boten lagen. Terwijl tengere dames met het grootste gemak onze zware koffers op hun hoofd door de branding naar de boot droegen, probeerde ik me staande te houden in de branding bang dat ik zou vallen en al mijn camera's nat zouden worden. Gelukkig ging het goed. Nu alleen nog een boottocht van ruim een uur.
Zodra we op volle zee waren motoren op volle kracht gezet en vlogen we over het water. Soms kruiste een traditionele boot ons pad. Ik voelde me steeds meer op mijn gemak en begon te genieten van de omgeving en alle zeilboten op het water.
Totdat plots midden op zee alle motoren uitgingen. What the fuck?! Niet weer hè? Er werd druk gepraat door de bemanning.
Ik kom er natuurlijk niks van verstaan en ik keek Ra aan in de hoop dat hij er iets van kon maken. Hij keek me met een vragende blik aan en zei ik versta iets met "lijk in het water". Wat??!!
Wat bleek nu er dreef iets in zee wat in de motoren terecht was gekomen waardoor de schroef was vastgelopen. Nou wat getrek was het probleem opgelost en konden we onze overtocht voortzetten. Na een uur zagen we de contouren van de Gili eilanden.
In de stromende regen kwamen we aan en wilde Ra op zoek naar een taxi. Ik moest even kort lachen en wees naar het straatbeeld.... geen taxi hier te bekennen alleen maar paard en wagen en fietsen.
En dat was wat wij die middag ook deden een rondje eiland op de fiets. Wat een fantastisch gevoel langs witte stranden met turkoois gekleurd water fietsen en af en toe stoppen om neer te vleien op een bankje en te genieten van het uitzicht. Na anderhalf uur waren we het eiland rond en hebben we onze snorkel setjes opgehaald om te gaan snorkelen.
Gili staat bekend om zijn uitgebreide schildpadden populatie, dus nadat raar even het water in was geweest dook ik met mijn snorkel de golf in. Na nog geen minuut snorkelen kan wel een schildpad voorbij browsen. En iets verderop zag ik er nog een. Dus vol enthousiasme some ik terug en zei tegen Ra je moet er ingaan er zijn heel veel schildpadden!
Maar waar Ra ook keek er was geen schildpad te bekennen en ook andere mensen die het water uitkwamen hadden er geen gezien.
Dus ging ik er nog een keer in op zoek naar schildpadden. Na een paar minuten zag ik er weer een rustig van het zeegras eten. Ik bleef een beetje in de buurt hangen om te genieten van dit gebeuren. Tot dat er een grote schaduw over de schildpad heen viel. Ik dacht eerst dat de zon verdwenen maar als snel zag ik een enorme schildpad die voorbij zwom. Wat een slagschip! Zo groot! Geweldig!
En dan is het wel even balen dat ik mijn onderwatercamera niet bij me had!
In de avond hebben we een restaurant bij de boulevard opgezocht en ons verwend met verse kreeft, garnalen en snapper.
18.30 uur
Vanochtend konden we het rustig aan doen alle tijd om eens een lokale markt te bezoeken. Leuk om te kijken maar zeker niet om te kopen. Hoezo vis koelen bij 30°?!
Het bijzondere is dat het lijkt alsof iedereen wel een winkeltje heeft op Bali. Een koud blikje fris is nooit verder dan een paar stappen verwijderd. Waar je ook bent er is altijd wel een winkeltje met heel veel dingen.
Na wat souvenirs te hebben gekocht hebben we een taxi geregeld voor de rit naar Amed. Met een tussenstop: Titra Gangga, een watertempel.
De rit ging eerst door de twee na grootste stad van Bali. En dat was ook wel te merken aan alle brommertjes op straat. Voor Ra de uitgelezen kans om nog wat lokaal eten te scoren. Dit keer werd het ijs met vruchtjes en heel veel kleurtjes van de verschillende siropen die erbij gingen.
Na 2 uur rijden kwamen we bij de tempel, het was bewolkt maar gelukkig wel droog en veel minder drukbezocht dan de watertempel in de buurt van Ubud. Ook dit complex was weer een prachtige verzameling van beeldhouwwerken, tempels, bruggen en natuurlijk veel water. In de vijver gevuld met heilig water lokale kinderen aan het zwemmen. Het water niet echt appetijtelijk uit om verkoeling in te zoeken.
Tijd voor het laatste stukje van onze trip vandaag, het was nog een half uur naar Amed. En daar moesten we ons zeker niet teveel bij voorstellen. Zoals gewoonlijk waren er veel kleine winkeltjes en warungs. Amed bestond zo'n beetje uit een hoofdstraat die parallel aan het strand liep. We werden zoals tot nu toe bij iedere accommodatie hartelijk verwelkomd door de eigenaar. Vanuit onze kamer hadden we zicht op het zwarte strand en de zee. De eigenaar had die dag barracuda gevangen en nodigde ons uit om mee te eten. Voordat we gingen eten hebben we eerst nog even snel een duik in de zee genomen en de bruisende winkelstraat van Amed verkend. Ra wilde natuurlijk nog even iets bij de lokale snackbar eten, bakso werd het. Een soort balletjes gemaakt van kip die in de soep worden gelegd. En daar betaal je twee euro voor.
De eigenaar had inmiddels voor ons ook de boot geregeld en kwam met het eten voor ons. Wat de boot betreft hadden we geluk want de dag ervoor voeren er geen boten in verband met de storm dia was geweest.
Op het terras van ons hotelkamer met zicht op zee en het naderende onweer genoten we van onze barracuda en de muggen van ons!
Morgen weer op tijd op om de boot te halen.
9 december
21.20 uur
Ik moet eerlijk zeggen dat ik enorm had op gezien tegen vanochtend. Naar alle verhalen die ik er over had gelezen op internet had ik er niet echt een lekker gevoel over. En met de wetenschap dat de boten gister niet voeren vanwege de storm gaf zat al helemaal geen gerust gevoel. De beruchte boottocht van Bali naar Gili. Maar goed het was of ruim een uur met de boot of met de auto een rit van vier uur naar Denpasar vervolgens het vliegtuig naar lombok weer drie uur rijden en dan nog een boottocht van 30 minuten. Dan is de keuze snel gemaakt.
Om 8.30 uur weer opgehaald en gedropt bij de haven. Nou ja haven meer een strand waar heel veel boten lagen. Terwijl tengere dames met het grootste gemak onze zware koffers op hun hoofd door de branding naar de boot droegen, probeerde ik me staande te houden in de branding bang dat ik zou vallen en al mijn camera's nat zouden worden. Gelukkig ging het goed. Nu alleen nog een boottocht van ruim een uur.
Zodra we op volle zee waren motoren op volle kracht gezet en vlogen we over het water. Soms kruiste een traditionele boot ons pad. Ik voelde me steeds meer op mijn gemak en begon te genieten van de omgeving en alle zeilboten op het water.
Totdat plots midden op zee alle motoren uitgingen. What the fuck?! Niet weer hè? Er werd druk gepraat door de bemanning.
Ik kom er natuurlijk niks van verstaan en ik keek Ra aan in de hoop dat hij er iets van kon maken. Hij keek me met een vragende blik aan en zei ik versta iets met "lijk in het water". Wat??!!
Wat bleek nu er dreef iets in zee wat in de motoren terecht was gekomen waardoor de schroef was vastgelopen. Nou wat getrek was het probleem opgelost en konden we onze overtocht voortzetten. Na een uur zagen we de contouren van de Gili eilanden.
In de stromende regen kwamen we aan en wilde Ra op zoek naar een taxi. Ik moest even kort lachen en wees naar het straatbeeld.... geen taxi hier te bekennen alleen maar paard en wagen en fietsen.
En dat was wat wij die middag ook deden een rondje eiland op de fiets. Wat een fantastisch gevoel langs witte stranden met turkoois gekleurd water fietsen en af en toe stoppen om neer te vleien op een bankje en te genieten van het uitzicht. Na anderhalf uur waren we het eiland rond en hebben we onze snorkel setjes opgehaald om te gaan snorkelen.
Gili staat bekend om zijn uitgebreide schildpadden populatie, dus nadat raar even het water in was geweest dook ik met mijn snorkel de golf in. Na nog geen minuut snorkelen kan wel een schildpad voorbij browsen. En iets verderop zag ik er nog een. Dus vol enthousiasme some ik terug en zei tegen Ra je moet er ingaan er zijn heel veel schildpadden!
Maar waar Ra ook keek er was geen schildpad te bekennen en ook andere mensen die het water uitkwamen hadden er geen gezien.
Dus ging ik er nog een keer in op zoek naar schildpadden. Na een paar minuten zag ik er weer een rustig van het zeegras eten. Ik bleef een beetje in de buurt hangen om te genieten van dit gebeuren. Tot dat er een grote schaduw over de schildpad heen viel. Ik dacht eerst dat de zon verdwenen maar als snel zag ik een enorme schildpad die voorbij zwom. Wat een slagschip! Zo groot! Geweldig!
En dan is het wel even balen dat ik mijn onderwatercamera niet bij me had!
In de avond hebben we een restaurant bij de boulevard opgezocht en ons verwend met verse kreeft, garnalen en snapper.
-
19 December 2016 - 07:06
Mam:
Zoals altijd weer n verhaal met veel spanning en sensatie! Ik heb er weer van genoten, Eug, zoals ook van de andere verslagen! Leuk dank je dat ik t weer mocht meebeleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
