The Indian Way
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
10 Oktober 2019 | India, Poona
7 oktober
Een lang gekoesterde droom was voor mijn werk een trip naar het buitenland of er zelfs een tijd te verblijven.
Verder dan een congres in Wenen was ik tot nu toe niet gekomen. Tot nu dus... want momenteel zit ik in het vliegtuig met mijn collega Ellard op weg naar Mumbai.
Daar gaan we live kennismaken met het team waar ik alweer ruim 7 maanden mee samen werk op afstand.
Werken in het buitenland, een nieuwe ervaring. Voor 2 weken een ander ritme.
De dagelijkse treinreis tussen Malden en Amsterdam Bijlmer kan ik even laten voor wat het is en dus ook de wekker van 5.50 uur. Het wordt zelf iets later beginnen zodat we iets meer in sync lopen met de Nederlandse werktijden.
Voor 2 weken is de campus van Infosys in Pune onze thuisbasis.
En die campus is groot, dat heb ik al op YouTube kunnen zien. Er is van alles van cricketstadium tot meditatie centrum, van zwembad tot foodcourt en van bowling aan tot creative rooms.
We slapen in het guesthouse op het terrein.
Eindelijk krijgen we inzicht hoe ons team er werkt en natuurlijk gaan we ook proeven van de cultuur van India.
Nu straks eerst de eerste indrukken van India verwerken wanneer we van het vliegveld naar het hotel rijden. Daar gaan we een paar uurtjes slapen en pakken dan de taxi naar Pune. Een rit die 3-5 uur kan duren afhankelijk van de drukte op de weg.
The adventure awaits....
8 oktober
De horror verhalen die we hadden gehoord over de Douane in India viel alleszins mee. Het zou weleens 3 uur kunnen duren voordat we buiten stonden. Wellicht omdat we midden in de nacht landden (02.15), maar Ellard en ik stonden binnen 45 minuten buiten met stempel in het paspoort en de koffers.
Toen we een Uber bestelden, merkte ik dat ik niet met credit card kon betalen. Onze redding was een briefje van 500 roepia die ik tijdens mijn wereldreis vorig jaar had gevonden in het vliegtuig. Een mooie had-to-be.
Om 3.30 uur plofte ik in mijn bed neer om de volgende ochtend om 9:30 uur fris en fruitig wakker te worden.
Mumbai griep, en dus pakte ik een lift naar dak van het hotel zodat ik goed zicht had op de omgeving. De eerste echte kennismaking met India.
Nadat Ellard ook wakker was zijn we naar buiten gelopen om te pinnen en een ontbijtje scoren.
In de tussentijd leerde ik twee wijze lessen: niet iedereen is uit op je geld en in India schuift je pasje niet automatisch naar buiten gevolgd door een piepje. Terwijl ik druk bezig was met het afschermen van mijn pincode en het geld uit de automaat trekken vergat ik totaal mijn pasje er uit halen. 10 m verderop werd ik ingehaald door een behulpzame Indiër die mijn pasje terug kan geven. Lesjes geleerd.
In een coffeeshop bestellen we vervolgens allebei een kaas tosti die laten inpakken omdat we op tijd de taxi naar Pune willen pakken.
En zo gezegd zo gedaan 10 minuten later rijden we richting Pune.
Eindelijk ontbijten, ik neem een hap van mijn kaas tosti en realiseer me dat dit met stip de meest gruwelijke kaas tosti is die ik ooit gegeten heb. Maar aangezien we nog minimaal drie uur in de taxi en ik verder niks voor handen heb eet ik tegen heug en meug de tosti op. Ellards verwachtingen zijn inmiddels gemanaged en die vind de tosti eigenlijk best te doen.
Ondertussen glijdt het Indiase landschap aan ons voorbij. Het duurt ruim 1 1/2 uur voordat we Mumbai een beetje achter ons laten. Ik zit nog een beetje te wachten op die cultuurshock maar moet eerlijk zeggen dat ik het tot nu toe allemaal wel vind meevallen. De koe midden op straat hebben we nog niet gezien, we hebben er überhaupt nog geen gezien!
Pune ligt op ongeveer 500 m hoogte en dus klimmen we gestaag omhoog waar we af en toe ook door een tunnel komen. Onze taxichauffeur zet op dat moment zijn alarmlichten aan, vast een Indiaas gebruik, want we zien meerdere auto’s met de alarmlichten aan.
Vlak naar een van de vele tunnels zien we een stel apen op de vangrail zitten, te wachten tot dat er iets naar buiten wordt gegooid. Ik merkte helaas te laat op anders hadden ze van harte mijn kaas tosti mogen hebben!
Na een rit van iets minder dan vier uur komen we aan bij de campus van Infosys.
Ons terrein voor de komende twee weken.
Na de nodige controles van paspoort visum en serienummer van de laptop krijgen we een tour over de campus.
Er werken op het terrein zo’n 40.000 mensen, ze hebben 4 foodcourts, Diverse sport faciliteiten zoals een zwembad fitnessruimte, squashbanen, basketbal veld een eigen medische post, supermarkt en heel veel kantoorgebouwen.
Wij slapen in het guesthouse op het terrein. Nou ja, guesthouse, gewoon een luxe hotelkamer met op 3 minuten loopafstand een zwembad.
We dumpen de koffers op de kamer en gaan naar het gebouw waar we de komende twee weken met het team gaan werken. We worden hartelijk verwelkomd, trakteren op stroopwafels en gaan daarna echt aan de slag.
De tijd vliegt voorbij en voordat we het weten zitten we in een restaurant net buiten de campus onze eerste Indiase maaltijd te verorberen.
Het naanbrood smaakt verrukkelijk! De potjes met curry ook alleen wel een tikje pikant.
Moe van alle indrukken val ik eenmaal terug op de kamer vrij snel in slaap met een glimlach op mijn gezicht....
Een lang gekoesterde droom was voor mijn werk een trip naar het buitenland of er zelfs een tijd te verblijven.
Verder dan een congres in Wenen was ik tot nu toe niet gekomen. Tot nu dus... want momenteel zit ik in het vliegtuig met mijn collega Ellard op weg naar Mumbai.
Daar gaan we live kennismaken met het team waar ik alweer ruim 7 maanden mee samen werk op afstand.
Werken in het buitenland, een nieuwe ervaring. Voor 2 weken een ander ritme.
De dagelijkse treinreis tussen Malden en Amsterdam Bijlmer kan ik even laten voor wat het is en dus ook de wekker van 5.50 uur. Het wordt zelf iets later beginnen zodat we iets meer in sync lopen met de Nederlandse werktijden.
Voor 2 weken is de campus van Infosys in Pune onze thuisbasis.
En die campus is groot, dat heb ik al op YouTube kunnen zien. Er is van alles van cricketstadium tot meditatie centrum, van zwembad tot foodcourt en van bowling aan tot creative rooms.
We slapen in het guesthouse op het terrein.
Eindelijk krijgen we inzicht hoe ons team er werkt en natuurlijk gaan we ook proeven van de cultuur van India.
Nu straks eerst de eerste indrukken van India verwerken wanneer we van het vliegveld naar het hotel rijden. Daar gaan we een paar uurtjes slapen en pakken dan de taxi naar Pune. Een rit die 3-5 uur kan duren afhankelijk van de drukte op de weg.
The adventure awaits....
8 oktober
De horror verhalen die we hadden gehoord over de Douane in India viel alleszins mee. Het zou weleens 3 uur kunnen duren voordat we buiten stonden. Wellicht omdat we midden in de nacht landden (02.15), maar Ellard en ik stonden binnen 45 minuten buiten met stempel in het paspoort en de koffers.
Toen we een Uber bestelden, merkte ik dat ik niet met credit card kon betalen. Onze redding was een briefje van 500 roepia die ik tijdens mijn wereldreis vorig jaar had gevonden in het vliegtuig. Een mooie had-to-be.
Om 3.30 uur plofte ik in mijn bed neer om de volgende ochtend om 9:30 uur fris en fruitig wakker te worden.
Mumbai griep, en dus pakte ik een lift naar dak van het hotel zodat ik goed zicht had op de omgeving. De eerste echte kennismaking met India.
Nadat Ellard ook wakker was zijn we naar buiten gelopen om te pinnen en een ontbijtje scoren.
In de tussentijd leerde ik twee wijze lessen: niet iedereen is uit op je geld en in India schuift je pasje niet automatisch naar buiten gevolgd door een piepje. Terwijl ik druk bezig was met het afschermen van mijn pincode en het geld uit de automaat trekken vergat ik totaal mijn pasje er uit halen. 10 m verderop werd ik ingehaald door een behulpzame Indiër die mijn pasje terug kan geven. Lesjes geleerd.
In een coffeeshop bestellen we vervolgens allebei een kaas tosti die laten inpakken omdat we op tijd de taxi naar Pune willen pakken.
En zo gezegd zo gedaan 10 minuten later rijden we richting Pune.
Eindelijk ontbijten, ik neem een hap van mijn kaas tosti en realiseer me dat dit met stip de meest gruwelijke kaas tosti is die ik ooit gegeten heb. Maar aangezien we nog minimaal drie uur in de taxi en ik verder niks voor handen heb eet ik tegen heug en meug de tosti op. Ellards verwachtingen zijn inmiddels gemanaged en die vind de tosti eigenlijk best te doen.
Ondertussen glijdt het Indiase landschap aan ons voorbij. Het duurt ruim 1 1/2 uur voordat we Mumbai een beetje achter ons laten. Ik zit nog een beetje te wachten op die cultuurshock maar moet eerlijk zeggen dat ik het tot nu toe allemaal wel vind meevallen. De koe midden op straat hebben we nog niet gezien, we hebben er überhaupt nog geen gezien!
Pune ligt op ongeveer 500 m hoogte en dus klimmen we gestaag omhoog waar we af en toe ook door een tunnel komen. Onze taxichauffeur zet op dat moment zijn alarmlichten aan, vast een Indiaas gebruik, want we zien meerdere auto’s met de alarmlichten aan.
Vlak naar een van de vele tunnels zien we een stel apen op de vangrail zitten, te wachten tot dat er iets naar buiten wordt gegooid. Ik merkte helaas te laat op anders hadden ze van harte mijn kaas tosti mogen hebben!
Na een rit van iets minder dan vier uur komen we aan bij de campus van Infosys.
Ons terrein voor de komende twee weken.
Na de nodige controles van paspoort visum en serienummer van de laptop krijgen we een tour over de campus.
Er werken op het terrein zo’n 40.000 mensen, ze hebben 4 foodcourts, Diverse sport faciliteiten zoals een zwembad fitnessruimte, squashbanen, basketbal veld een eigen medische post, supermarkt en heel veel kantoorgebouwen.
Wij slapen in het guesthouse op het terrein. Nou ja, guesthouse, gewoon een luxe hotelkamer met op 3 minuten loopafstand een zwembad.
We dumpen de koffers op de kamer en gaan naar het gebouw waar we de komende twee weken met het team gaan werken. We worden hartelijk verwelkomd, trakteren op stroopwafels en gaan daarna echt aan de slag.
De tijd vliegt voorbij en voordat we het weten zitten we in een restaurant net buiten de campus onze eerste Indiase maaltijd te verorberen.
Het naanbrood smaakt verrukkelijk! De potjes met curry ook alleen wel een tikje pikant.
Moe van alle indrukken val ik eenmaal terug op de kamer vrij snel in slaap met een glimlach op mijn gezicht....
-
10 Oktober 2019 - 21:14
Mam:
hi Eug, Leuk om weer een lekker lang verslag te lezen""Business India"".
India is geen land wat op je bucketlist staat voor een vakantie.
Maar je werk roept, een verplichting? neu he zo erg is t ook weer niet
om daar voor je werk 2 weken te vertoeven.
op de campus te verblijven is ook niet bepaald een straf,toch.
s'morgens een duik in het zwembad voor aanvang van je werkdag, niet verkeerd!
En zo vliegen de dagen voorbij , vertelde je mij.
nou meisje nog veel werkplezier en vrije tijd.
Kus mam -
16 Oktober 2019 - 21:03
Ellard:
Met ketchup wat die tosti best te doen. Maar ja, ik eet ook wat minder verfijnd dan jij ben ik inmiddels achter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
