Bonusdagen
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
26 April 2018 | Australië, Margaret River
25 april
Wanneer ik het zou redden was mijn bestemming Yanchep, zo’n 59 kilometer ten noorden van Perth. Een rit van ruim 500 kilometer.
Ik wilde het liefst vroeg vertrekken maar wilde de pelican feeding in Kalbarri eigenlijk ook niet missen. Die had ik de vorige keer nl. net gemist.
Voordat die begon had ik nog wat tijd dus bezocht nog een bezienswaardigheid langs de kliffenkust. Er was helemaal niemand en dus kon ik weer in alle stilte even genieten van de prachtige natuur. Het was overigens Anzac day vandaag, de dodenherdenking van Australië. Iedereen had vrij en overal waren er memorial diensten. Een bij zonsopgang en de ander om 11 uur wat naar ik begreep meestal een mars door stad of dorp was.
Om 8.30 was ik weer terug in het dorp voor de pelikanen. Even later kwam de dame met vis en gaf een korte uitleg. Alleen was er in geen velden of wegen een pelikaan te bekennen. Ook het lokken door het gooien van vis in de lucht trok geen pelikaan. Helaas, de natuur is niet te voorspellen...
Tijd om te gaan rijden, muziekje aan, mantra “links, links, links” en rijden maar.
In Geraldton maakte ik een korte dropbox het herdenkingsmonument van de HM Sydney, een oorlogschip dat vergaan is met meer dan 600 bemanningsleden. Omdat het Anzac day was vond ik dat ik ook even stil moest staan bij alle gevallenen in oorlogen.
In de straten kon ik een glimp opvangen van de mars.
En weer door anders zou ik het niet redden voor het donker.
Gelukkig deed ik dat wel en reed om 1600 uur Yanchep National Park binnen. Tot mijn grote schrik was de parkeerplaats echter bomvol en zelfs daarbuiten! Overal mensen terwijl ik juist kwam voor de serene rust die de vorige keer in het park heerste.
Chris de campinghost, die me herkende als de kattenvangster, zei dat de rust weer terug zou keren vanaf een uur of 19. Iedereen was hier vanwege Anzac Day, de mars deden ze in het park en tot 11 uur was het gratis entree.
Ik installeerde mijn campertje en ging een korte wandeling maken. In het bos zag ik
eindelijk een kookaburra. De vogel met de meest fantasierijke roep die er maar bestaat. Alleen deze gaf geen kik. Dat doen ze alleen als er een ander in de buurt is. En dus nepte ik de vogel en liet via YouTube een lachende kookaburra horen. Hij kwam gelijk op mij afvliegen en zweefde over me heen om iets verderop op een tak te gaan zitten. Ik pauzeerde het geluid en ja hoor hij trapte erin en liet uit volle borst van zich horen. Een enorme schaterlacht galmde door het bos. Echt te grappig!!
Iets later verzamelde de kangoeroes zich weer op het campingveld. Gelukkig waren ze er ook weer!
De Yanchep cirkel was rond!
26 april
In de ochtend werd ik gewekt door de roep van de kookaburra in de verte. De lange rit van gisteren had me duidelijk vermoeid want ik was op mijn ereader met mijn contactlenzen nog in, in slaap gevallen. Wat heerlijk om zo in en in moe te zijn van alle indrukken!
De rest van het natuurorkest kwam ook op gang en produceerde bijzondere geluiden.
Vandaag ging ik voor mijn bonusweekend! Omdat ik eerder dan gepland terug ben uit het noorden heb ik nog 4 dagen over en op basis van alle suggesties en tips heb ik besloten om naar de regio van Margaret River te rijden en te kamperen op de kampeerplaats Conto (ook weer in het beheer van National Parks en dus weer back to basic)
De rit ernaar toe ging dwars door Perth, langs de kust, langs een meer en door bossen.
Margaret River heeft iets knus. Een lange winkelstraat met allemaal leuke winkeltjes.
Om Margaret River heen liggen heel veel wijnestates. Het is hier heel groen en de weggetjes kronkelen door het glooiende landschap wat afwisselend weiden met schapen of enorme velden met wijnranken bevat. Het voelt Zuid-Afrikaans aan.
Er hangt een relaxte sfeer en ik voel me er gelijk thuis. Wat een kado’tje deze bonus!
Op de camping mag ik mijn eigen plek uitzoeken in het bos. Iedere plek heeft een ijzeren bak waar je een vuur in kan maken. Daar had ik niet op gerekend! Bij mijn buren brandt al wel vuur, dus vraag wat tips. De man van het gezin blijkt brandweerman te zijn, dus die wist wel hoe.
Ik besloot eerst nog even een rondje te rijden. En dat rondje ging weer over unsealed road maar nu naar de top van de duinen zodat je een wijds uitzicht had over de Indische oceaan.
Na weer door elkaar te zijn geschud op de terugweg kwam ik bij mijn plekkie aan en zag tot mijn verbazing rook uit mijn ijzeren bak komen. De buren hadden voor mij alvast een vuurtje gemaakt en hout gekliefd. Dat is nog eens fijn thuiskomen!
Ik voel me hier echt op en top avonturier. Lampje op mijn voorhoofd, vuurtje erbij en gewoon zitten en genieten van alles om me heen. Wat een vrijheid!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
