Afscheid van Vietnam
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
04 Juni 2018 | Cambodja, Khett Siem Reab
3 juni
Dag 2 in de Mekong Delta, weer vroeg op om op tijd bij de drijvende markt te zijn.
Uiteraard voeren we er met een bootje naar toe. Deze drijvende markt was totaal anders dan ik had gedacht. Geen kleine open bootjes met een vrouw en haar handelswaar erin. Nee, het waren soort van klein uitgevallen rijnaken met op elk schip een stok waar het produkt aan hing wat ze verruilden.
Het was een soort groothandel.
Er voeren wel wat kleinere bootjes rond maar die verkochten ontbijt of fruit aan toeristen.
Na de markt voeren we over een van de vele vertakkingen van de Mekong en meerden aan bij een huis waar we fietsen huurden. Je kon er ook rat eten, ik heb eraan geroken maar besloot het maar niet te doen.
Op de fiets volgden we het water en kwamen we bij een tempel uit met een heel bijzondere boom. Hij was niet zozeer dik maar wel groot want zijn takken gingen werkelijk alle kanten uit. Een doolhof van takken.
Het fietsen was voor sommige nog wel een uitdaging, een van de mannen uit HongKong slingerde werkelijk alle kanten uit! Ik vond het heerlijk zo over smalle paadjes langs het water. We waren een bezienswaardigheid zo met zijn allen.
Vlak voor de lunch bezochten we nog een noodlefabriek waar ze lieten zien hoe ze worden gemaakt.
En uiteraard kon je daarna noodles kopen.
Toen was het weer tijd voor een lange busrit, eentje van 3 uur.
De chauffeur was een beetje een racecoureur en had er een handje van om continu te toeteren.
Niet echt een fijne rit.
Bij het Tra Sun vogelreservaat stapten we allemaal in een lange smalle motorboot. Het was een prachtig stukje varen door water bedekt met waterplanten en lotussen. De waterhoentjes liepen er gewoon over heen.
Iets later stapten we over op kleinere bootjes die geroeid werden. Het was een zalige boottocht en wonderschoon door een soort van mangrove.
Wat een serene rust heerste er....
We stapten nog een keer over op een gemotoriseerde boot en voeren langs een stuk waar het een drukte van belang was qua witte reigers en nog een paar andere soorten waarvan ik de naam ben vergeten.
Toen we incheckten in het hotel was ik echt doodmoe en ik had honger (de lunch was niet zo geweldig). Ik ben dus gelijk maar gaan eten want echt lang op mijn kamer met ogen open wilde ik niet zijn (2-sterren en weer een soort van peeshok).
Mijn laatste diner in Vietnam....
4 juni
En weer ging de wekker om half 6 en was ik een uur ervoor al wakker.
We hadden nog een bootochtje tegoed over een van de armen van de Mekong. Het werd een soort van flitsbezoek aan een visfarm.
Vervolgens werden we gedropt op een of andere gammele steiger waar de fastboat naar Cambodja ons om 730 zou ophalen.
En dat gebeurde gelukkig ook.
Het was niet echt een grote boot, maar de stoelen waren prima.
Bij de Vietnameze grens moesten we allemaal de boot uit en werden onze paspoorten gestempeld. Dat duurde ongeveer een half uur.
Toen moesten we weer een stukje varen en kwamen bij Cambodjaanse grens.
En weer allemaal de boot uit en een visum en stempel halen en een foto en vingerafdrukken achterlaten. Bij mij was dat binnen 5 minuten gebeurd, maar 2
Amerikanen die ook op de boot zaten hadden problemen. En dat duurde maar liefst 1,5 uur! En daar moesten we allemaal op wachten...
Toen ze de boot inkwamen kregen ze een luid applaus.
Om 1330 kwamen we eindelijk aan in Phnom Penh. Ik had een goedkoop hotel uitgezocht in de buurt van het Royal Palace zodat ik ff kon douchen en mijn bagage kon droppen.
Om 1945 vertrok mijn vliegtuig weer de volgende bestemming: Siem Raep. Ik had dus een paar uurtjes om de stad te bezichtigen.
Een verschil met HCMC was er gelijk al: er waren hier meer auto’s en brommer tuktuk’s. Alle prijzen geven ze hier ook in dollars aan en voor mijn gevoel is het wat duurder in Cambodja dan in Vietnam.
Gelukkig had ik nog wat dollars want mijn pinpas werd categorisch geweigerd in 5 verschillende ATM’s.
Het paleis lag op 10 minuten lopen en bij iedere stap kwam er wel een tuktuk rijder langs zij en vroeg uiteraard: Sir, you need tuktuk?
Ze doen ook werkelijk van alles in hun tuktuk. Een iemand had een hangmat in zijn tuktuk gehangen en deed met een opengeslagen Loney Planet op zijn gezicht een tukkie.
Het Royal Palace werd deels gerenoveerd. Het terrein was overigens best groot met allerlei gebouwen. Het leek veel op het paleis in Bangkok. Het hoofdverblijf had sierlijke daken en was royaal van goud voorzien.
Daarnaast was er een tempel, een aantal stupa’s, een schaalmodel van Angkor Wat en er liepen zelfs een paar apen rond.
Gaaf om dit nog even gezien te hebben.
Maar ik was ook wel blij dat ik niet te lang in deze stad bleef hangen. Genoeg grote steden gezien.
Na een heerlijk salade bij Backyard Café ben ik teruggelopen naar het hotel. Daar heb ik snel een douche genomen en een GrabTuktuk naar het vliegveld besteld.
Dat was weer een totaal nieuwe ervaring: in de spits in de tuktuk naar het vliegveld. Alle ritjes tot nu toe heb ik in een taxi gedaan, nu zat ik echt met mijn neus in het verkeer.
Gelukkig had ik voldoende tijd ingecalculeerd dus kwam ik ruim op tijd aan op het vliegveld. De vlucht duurde kort, 40 minuten.
En nu ben ik dan in Siem Raep waar het helaas al donker is dus ik heb niet zoveel kunnen zien. Ik ben heel benieuwd morgen naar de tempels en natuurlijk vooral naar Angkor Wat.
-
05 Juni 2018 - 19:49
Mam:
Eug , een beetje n verhaal van amateur-toerist . Niet zoals ik gewend ben van de auteur EAM Gijsberts! Toch n kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
