Blije (bad)mutsen
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
13 Oktober 2019 | India, Poona
9 oktober
Wat een heerlijkheid uitslapen tot 6:45 uur en dan 3 minuten lopen naar het zwembad. Vanochtend ben ik in de regen naar het zwembad gelopen en heb 30 baantjes getrokken, wat een luxe. Geen reis van 2 uur.
We waren als eerste op het werk en konden rustig opstarten en ff wennen aan een ander ritme.
Tijdens het werk is het behoorlijk stil op de vloer. Om 12 uur gingen we met zijn allen lunchen in de foodcourt. Keuze zat: Indiaans, Chinees, Italiaans, Subway..dat wordt nog wat de komende dagen.
En weer op tijd terug voor de daily die in Nederland in de ochtend is maar hier na de lunch. Beetje schakelen wanneer je er al een halve dag op hebt zitten.
Om 1630 is het teatime en gaat iedereen massaal thee beneden in de tuin drinken. En die drinken we dan op zijn Engels met melk en suiker.
Na het werk hebben Ellard en ik een tuktuk gepakt richting een supermarkt.
We waren zo benieuwd naar het leven buiten de campus.
Met Uber lukte het ff niet om een tuktuk te krijgen en dus liepen we naar de reeds opgestelde. Een stel Indiërs die in een tuktuk zaten werden vriendelijk verzocht eruit te stappen zodat wij konden plaats nemen terwijl de regen met bakken naar beneden kwam. We voelden ons er behoorlijk ongemakkelijk door. Onderhandelen was er niet echt bij..de rit via Uber kostte 56 roepia, ik kreeg de prijs niet lager dan 200 (wat nog maar 2,55 is)
En zo doken Indian rush hour in....en ik kan je vertellen een uur later hoorde ik nog het getoeter! We hebben ruim 45 minuten gedaan over een stuk van 3.4 kilometer.
Op ontdekking door de supermarkt, maar niet voordat mijn handtas hermetisch werd afgesloten met tigh rips. Het was niet een hele grote supermarkt maar wel leuk om even langs alle schappen te lopen en te kijken wat er allemaal te koop was.
Met een blikje Coca Cola en een pot Himalaya honing stonden we weer buiten. Nadat uiteraard nogmaals onze tassen waren gecheckt en het bonnetje was nagekeken.
Inmiddels regent het buiten nog steeds en dus gingen we op zoek naar een paraplu. En die was niet zo makkelijk te vinden erger nog we hebben er überhaupt geen gevonden. Waar zijn de zwarte mannen met paraplu’s als je ze nodig hebt?!
Omdat we toch wat van het straatleven wilde zien besloten we dan maar door de regen te gaan lopen richting het restaurant. We waren door de collega’s al gewaarschuwd dat het verkeer alle plaats inneemt waar mogelijk. Dus voetpad of niet als de drempel niet te hoog was ging er gewoon een tuktuk overheen.
En uiteraard konden een aantal chauffeurs het niet laten om door de plassen te rijden en ons nog iets natter te maken.
Na een half uur kwamen we als 2 verzopen katjes bij het restaurant aan. Tijd voor wat Indiaas eten, maar niet te pikant voor mij. En hoe vaak je ook vraagt “is this not spicy” of zegt “not spicy”, ieder gerecht dat we geserveerd kregen was spicy. Ik vroeg het ook nog toen ze op het tafel zetten en ze knikten allemaal met hun hoofd en zeiden “not spicy m’am”.
En dus nam ik vol goede moed een enorme hap om heel snel tot de conclusie te komen dat het super pikant was. Het naanbrood was van harte welkom!
Zelfs Ellard vond mijn gerecht echt wel pittig!
Toen de ober Kwam en vroeg “how’s is your meal? Not too spicy? Zei Ellard, terwijl het zweet op zijn voorhoofd stond: No not too spicy.
Ik moest toen zo hard lachen waardoor Ellard ook de slappe lach kreeg.
Iets later valt ook nog de elektriciteit uit dan is het feest compleet. We gaan nog veel lol beleven dat staat vast!
Na het eten pakken we een tuktuk terug naar de campus.
Onderweg staan we lang stil voor een stoplicht, naast mij stopt een man in een auto en gaat me uitgebreid observeren. Op zich niet zo gek want we zijn hier toch wel een soort van opvallende verschijning. Dus ik zwaai netjes naar de man en glimlach erbij. Hij kijkt een beetje verbaasd maar lacht uiteindelijk ook terug. In de file schuiven we Zij aan Zij steeds verder op. Op een gegeven moment kan ik de auto bijna aanraken en dus strek ik mijn hand uit en geef de totaal verbaasde man een hand. Hij moest daar erg om lachen en stak een duim omhoog.
Heerlijk dit soort momenten met de lokale bevolking.
10 oktober
Vandaag is het wereld kanker dag en is al het personeel van Infosys gevraagd om iets roze te dragen.
Ellard en ik hebben daarom gisteravond allebei het zelfde roze T-shirt gekocht.
We hadden uiteraard veel lol toen we samen naar SB10 liepen om aan het werk te gaan.
De werkdagen vliegen voorbij. Het is ook echt fijn om het team beter te leren kennen.
Aan het einde van de dag zijn we naar de supermarkt gelopen. Dit omdat we een badmuts moesten te scoren.
Toen ik vanochtend namelijk aan het zwemmen was werd ik er uitgehaald door de bewaker, ik moest een badmuts op. Gelukkig had hij er nog een liggen en kom ik mijn baantjes trekken. Ellard die iets later was had pech, er was geen reserve badmuts meer voorhanden.
En dus scoorden we een roze en een blauwe badmuts.
Het diner hebben we vervolgens weer in het hotel naast de campus genuttigd. Ik had enorme trek en op de een of andere manier speelden ze het voor elkaar om heel lang te wachten met het uitserveren. Misschien omdat ik in begin vroeg of ik alvast wat naan mocht om de honger te stillen. Nou dat was echt uit den boze!
En ook nu weer een mislukte poging om no spicy eten te krijgen. Het valt echt niet mee en eigenlijk begin ik er een beetje aan te wennen..
Ik werd er ook een beetje baldadig van, van het lange wachten en vervolgens het pikante eten en dus zette ik mijn badmuts en duikbrilletje op. Ellard lag bijna onder de tafel van het lachen en ook ik hield het niet droog...tranen met tuiten...
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! Nou wij leven hier volop kan ik zeggen!
En dus blije mutsen als we waren gingen we ook nog eens iedereen op de campus in het voorbij gaan “goedenavond” zeggen....
Wat een heerlijkheid uitslapen tot 6:45 uur en dan 3 minuten lopen naar het zwembad. Vanochtend ben ik in de regen naar het zwembad gelopen en heb 30 baantjes getrokken, wat een luxe. Geen reis van 2 uur.
We waren als eerste op het werk en konden rustig opstarten en ff wennen aan een ander ritme.
Tijdens het werk is het behoorlijk stil op de vloer. Om 12 uur gingen we met zijn allen lunchen in de foodcourt. Keuze zat: Indiaans, Chinees, Italiaans, Subway..dat wordt nog wat de komende dagen.
En weer op tijd terug voor de daily die in Nederland in de ochtend is maar hier na de lunch. Beetje schakelen wanneer je er al een halve dag op hebt zitten.
Om 1630 is het teatime en gaat iedereen massaal thee beneden in de tuin drinken. En die drinken we dan op zijn Engels met melk en suiker.
Na het werk hebben Ellard en ik een tuktuk gepakt richting een supermarkt.
We waren zo benieuwd naar het leven buiten de campus.
Met Uber lukte het ff niet om een tuktuk te krijgen en dus liepen we naar de reeds opgestelde. Een stel Indiërs die in een tuktuk zaten werden vriendelijk verzocht eruit te stappen zodat wij konden plaats nemen terwijl de regen met bakken naar beneden kwam. We voelden ons er behoorlijk ongemakkelijk door. Onderhandelen was er niet echt bij..de rit via Uber kostte 56 roepia, ik kreeg de prijs niet lager dan 200 (wat nog maar 2,55 is)
En zo doken Indian rush hour in....en ik kan je vertellen een uur later hoorde ik nog het getoeter! We hebben ruim 45 minuten gedaan over een stuk van 3.4 kilometer.
Op ontdekking door de supermarkt, maar niet voordat mijn handtas hermetisch werd afgesloten met tigh rips. Het was niet een hele grote supermarkt maar wel leuk om even langs alle schappen te lopen en te kijken wat er allemaal te koop was.
Met een blikje Coca Cola en een pot Himalaya honing stonden we weer buiten. Nadat uiteraard nogmaals onze tassen waren gecheckt en het bonnetje was nagekeken.
Inmiddels regent het buiten nog steeds en dus gingen we op zoek naar een paraplu. En die was niet zo makkelijk te vinden erger nog we hebben er überhaupt geen gevonden. Waar zijn de zwarte mannen met paraplu’s als je ze nodig hebt?!
Omdat we toch wat van het straatleven wilde zien besloten we dan maar door de regen te gaan lopen richting het restaurant. We waren door de collega’s al gewaarschuwd dat het verkeer alle plaats inneemt waar mogelijk. Dus voetpad of niet als de drempel niet te hoog was ging er gewoon een tuktuk overheen.
En uiteraard konden een aantal chauffeurs het niet laten om door de plassen te rijden en ons nog iets natter te maken.
Na een half uur kwamen we als 2 verzopen katjes bij het restaurant aan. Tijd voor wat Indiaas eten, maar niet te pikant voor mij. En hoe vaak je ook vraagt “is this not spicy” of zegt “not spicy”, ieder gerecht dat we geserveerd kregen was spicy. Ik vroeg het ook nog toen ze op het tafel zetten en ze knikten allemaal met hun hoofd en zeiden “not spicy m’am”.
En dus nam ik vol goede moed een enorme hap om heel snel tot de conclusie te komen dat het super pikant was. Het naanbrood was van harte welkom!
Zelfs Ellard vond mijn gerecht echt wel pittig!
Toen de ober Kwam en vroeg “how’s is your meal? Not too spicy? Zei Ellard, terwijl het zweet op zijn voorhoofd stond: No not too spicy.
Ik moest toen zo hard lachen waardoor Ellard ook de slappe lach kreeg.
Iets later valt ook nog de elektriciteit uit dan is het feest compleet. We gaan nog veel lol beleven dat staat vast!
Na het eten pakken we een tuktuk terug naar de campus.
Onderweg staan we lang stil voor een stoplicht, naast mij stopt een man in een auto en gaat me uitgebreid observeren. Op zich niet zo gek want we zijn hier toch wel een soort van opvallende verschijning. Dus ik zwaai netjes naar de man en glimlach erbij. Hij kijkt een beetje verbaasd maar lacht uiteindelijk ook terug. In de file schuiven we Zij aan Zij steeds verder op. Op een gegeven moment kan ik de auto bijna aanraken en dus strek ik mijn hand uit en geef de totaal verbaasde man een hand. Hij moest daar erg om lachen en stak een duim omhoog.
Heerlijk dit soort momenten met de lokale bevolking.
10 oktober
Vandaag is het wereld kanker dag en is al het personeel van Infosys gevraagd om iets roze te dragen.
Ellard en ik hebben daarom gisteravond allebei het zelfde roze T-shirt gekocht.
We hadden uiteraard veel lol toen we samen naar SB10 liepen om aan het werk te gaan.
De werkdagen vliegen voorbij. Het is ook echt fijn om het team beter te leren kennen.
Aan het einde van de dag zijn we naar de supermarkt gelopen. Dit omdat we een badmuts moesten te scoren.
Toen ik vanochtend namelijk aan het zwemmen was werd ik er uitgehaald door de bewaker, ik moest een badmuts op. Gelukkig had hij er nog een liggen en kom ik mijn baantjes trekken. Ellard die iets later was had pech, er was geen reserve badmuts meer voorhanden.
En dus scoorden we een roze en een blauwe badmuts.
Het diner hebben we vervolgens weer in het hotel naast de campus genuttigd. Ik had enorme trek en op de een of andere manier speelden ze het voor elkaar om heel lang te wachten met het uitserveren. Misschien omdat ik in begin vroeg of ik alvast wat naan mocht om de honger te stillen. Nou dat was echt uit den boze!
En ook nu weer een mislukte poging om no spicy eten te krijgen. Het valt echt niet mee en eigenlijk begin ik er een beetje aan te wennen..
Ik werd er ook een beetje baldadig van, van het lange wachten en vervolgens het pikante eten en dus zette ik mijn badmuts en duikbrilletje op. Ellard lag bijna onder de tafel van het lachen en ook ik hield het niet droog...tranen met tuiten...
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! Nou wij leven hier volop kan ik zeggen!
En dus blije mutsen als we waren gingen we ook nog eens iedereen op de campus in het voorbij gaan “goedenavond” zeggen....
-
13 Oktober 2019 - 18:16
Saskia:
leuk verslag, maar weet je zeker dat ze ja knikten toen je vroeg of het niet spicy was? of wiebelden ze met hun hoofd? En waarom de tierips? -
13 Oktober 2019 - 19:02
Mam:
alweer n leuk verslag, je bent me er een,ondeugd. ik ben nog aan t lachen, om die badmuts en t brilletje. pak volgende keer ns die zwemvliezen in je koffer , dat wordt dan n natte broek...hahaha
kus mam -
14 Oktober 2019 - 07:58
Kim :
Lekker (en leuk -
14 Oktober 2019 - 16:36
Suus:
You spicy woman! You can handle it ! -
14 Oktober 2019 - 20:16
Joyce:
Leuk te lezen Eugenie! Mooie aanvulling op Ellard zijn enthousiaste verhalen en foto's! Heel veel plezier nog! -
16 Oktober 2019 - 20:47
Ellard:
Gelukkig heb ik de foto's (een het filmpje) nog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
