Op en af
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
08 December 2016 | Indonesië, Kalibukbuk
21.42 uur
Rise and shine! De zon was nog maar net opgekomen of ik lag al te genieten van het uitzicht vanuit de tent. Zo wil je iedere dag wel wakker worden. En dan maakt het niet uit dat het 5.30 uur in de ochtend is. En het allerbeste het was ook nog droog. Tijd voor een fietstocht door de rijstvelden. Madeh was onze gids voor die ochtend. Een enthousiaste jongen die naast fietstochten begeleiden ook zelf nog boer was. Dus hij kon ons ongelofelijk veel vertellen over het hele proces van de rijst verbouwen tot oogsten.
De rijstvelden van Jatiluweh zijn beschermd erfgoed van Unesco, en terecht. Zover het oog reikte zag je de terrassen. We kwamen langs een boer die net zijn zat net nog was met twee koeien. Iets verderop twee dames die de rijst aan het scheiden waren van de strengen. Ra ging ze wel even een handje helpen. En zo vlogen de rijst korrels door de lucht! Madeh vertelde ongelofelijk veel. Hij liet ons citroengras zien en proeven, vertelde over de gemeenschap en nog veel meer. We genoten allebei enorm en gleden op onze mountainbikes de rijstvelden door.
Maar ja je weet als je de heuvel af gaat moet je ook weer een keer naar boven. Met een knal rood hoofd en een mountainbike in mijn hand kwam ik uiteindelijk boven bij het mooiste uitzichtpunt. Op dat moment begon het ook weer langzaam te regenen, tijd om onze koffers te pakken en naar de volgende bestemming te reizen: Pemuteran.
Onderweg zijn we nog wel even gestopt bij een hele beroemde tempel, namelijk de tempel die ook op het briefje van 50.000 rupiah staat: Pura Ulun Datu Bratan. En mochten ons hebben afgevraagd waar alle toeristen zich bevonden de afgelopen dagen, dan hadden we nu ons antwoord: hier! Drommen mensen die allemaal met die ene tempel op de foto wilden! Ra en ik waren hier snel uitgekeken, op naar de volgende tourist trap: The Git Git watervallen. En ook hier gold weer: trappen op, trappen af.
Gelukkig hadden veel mensen dit plekje dan weer niet op hun netvlies. De mensen die hier genoten van de waterval waren op twee handen te tellen.
Ik kon mijn geluk niet op een tweeling waterval midden in de jungle: een pracht plaatje. Alleen dacht de lens van mijn fototoestel daar anders over. Ik vermoed dat al het vocht of iets anders ervoor zorgde dat de voorkant van mijn lens losliet. Goede timing!
Alles met een reden, in plaats van door het zoekertje van mijn lens te kijken had ik nu alle tijd om de omgeving in mij op te nemen. Wat een fantastische plek ook weer.
Na nog een lange rit door de bergen en langs de kust kwamen we om iets over zessen aan bij ons volgend overnachtingsadres, een authentiek, Balinees houten huis met de weids uitzicht over de baai van Pemuteran.
Doodmoe ben ik maar ongelofelijk voldaan! Morgen onze eerste duikdag!!
-
08 December 2016 - 11:11
Mama:
Hoi Eug, wat n mooi verslag weer, ik hoef helemaal niet van die verre reizen te maken, ik beleef t al mee met die mooie verhalen. Jullie willen wel alles zien ,he! God heeft de wereld ook niet in 1dag geschapen, en nam ook n rustdag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley