Ktsn with a view!
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
02 December 2019 | Australië, Launceston
2 december
22.35 uur
Vannacht heeft mijn lichaam flink aan de handrem getrokken. Ik denk dat ik mezelf toch weer iets te hard ben voorbij te lopen. Er is ook zoveel te zien en te doen en het zit niet in mijn aard ook nog een beetje te rusten.
En dus werd ik vannacht met kramp in mijn darmen wakker en wist ik al hoe ver het was.
Ik besloot te kijken hoe ver ik vandaag zou komen met de rit van zo’n 4,5 uur. Het doel was Launceston.
Het was ook behoorlijk regenachtig die ochtend en in de nacht had het ook flink geregend waardoor ik al minder geslapen had. Dus na een langzame opstart ben ik gaan rijden.
Na een uur was mijn misselijkheid niet meer te houden er kwam een enorme golf over me heen en ik moest de camper snel aan de kant zetten en de deur opengooien om vervolgens alles eruit gooien. Toch fijn overgeven met een fantastisch uitzicht.
En zoals gewoonlijk knapte ik er wat van op.
De eerste stop vandaag was national park Cradle Mountain.
Nadat ik was weg gereden uit Queenstown was ik door dat ik me zo beroerd voelde helemaal vergeten te tanken. Daar kwam ik na 1 1/2 uur rijden achter. Volgens Google was er geen tankstation in het nationale park en de dichtstbijzijnde was een half uur terug rijden. Ik wilde het risico niet nemen dus ben ik omgekeerd om even te gaan tanken.
Na alle verloren tijd en gezien het feit dat ik niet helemaal oke was besloot ik om een camping te boeken bij Cradle Mountain. Dan morgen maar wat meer kilometers. Na mijn camper op de camping te hebben neergezet ben ik naar het bezoekerscentrum gelopen en mijn buskaartje gehaald. Ik kon namelijk niet met mijn camper zelf richting de berg rijden omdat de wegen heel erg smal zijn.
De bus bracht mij in zo’n 20 minuten naar Dove Lake. De natuur onderweg was wonderschoon, ik kijk er nu al naar uit om er in te gaan wandelen. Onderweg zag ik ook een wombat in het gras. Wat een magnifieke beesten!
Toen we aankwamen bij het meer was de fameuze Cradle Mountain gehuld in de wolken. Ik hoopte dat ik hem nog wel zou zien.
Iedereen die ging wandelen moest zich inschrijven in het logboek. Dit omdat de weersomstandigheden hier extreem kunnen zijn en snel kunnen omslaan. Dat merkte ik binnen enkele minuten toen ik buiten liep en er ineens een sneeuwstorm opstak. Heel bizar zo in de zomer een sneeuwstorm.
Bij Glacier Rock aangekomen was de zon alweer gaan schijnen! Heel apart die wisselingen van het weer. En gelukkig maar want nu kon ik het grootste gedeelte van Cradle Mountain zien.
Tijd om naar Ronny Creek te gaan op zoek naar het vogelbekdier en de wombat.
Ik had het graag gelopen maar dat was nog iets teveel voor mijn lichaam en dus pakte ik de bus terug. Vanuit de bus zag ik alweer een wombat aan het grazen.
Toen we aankwamen bij de stop zag ik een wombat de berg oprennen achterna gezeten door 3 waterhoentjes. Wat een grappig gezicht!
De chauffeur zei dat tegen de helling aan een aantal wombat burchten waren dus daar had ik de meeste kans op een meet en greet met een wombat.
Na een kleine klim zag ik er een tussen de bomen zitten. Hij was water aan het drinken uit een klein stroompje. Wat een knuffelbeest. Apart om er nu een van zo dichtbij te zien.
De laatste bus ging om 18.00 uur terug dus die wilde ik niet missen.
Om 20.30 uur had ik nl een afspraak met Tasmaanse Duivels!
In de Cradle Lodge ben ik me toen maar gaan opwarmen bij de openhaard want mijn tenen waren inmiddels ijs klompjes. Ik had qua kleding niet gerekend op een sneeuwstorm en temperaturen net boven het vriespunt.
Ik had inmiddels 6 laagjes aan dus dat hield mijn bovenlijf wel warm. En gelukkig had ik een kado’tje voor Erik gekocht waar ik nu gebruik van kon maken (sorry Erik), nl een lekkere warme beanie!
Om 20.30 meldde ik me bij Devils at Cradle voor het voeren van de Tasmaanse Duivels. Bij aankomst hoorde ik al het geschreeuw wat door merg en been gaat.
Ze lijken zo schattig, totdat ze een stuk wallaby geserveerd krijgen...met hand, tand èn geschreeuw wordt elk stukje verdedigd.
Inmiddels waren de sneeuwvlokken wat groter geworden en ik alweer zo door en door koud dat ik binnen bij de openhaard ben gaan schuilen. We waren maar met zijn 3-en dus dat wat lekker overzichtelijk.
Bij Devils at Cradle hadden ze op dit moment 32 devils waaronder een aantal jonkies. Zo schattig maar zo fel!
Ik heb in ieder geval veel geleerd over deze beestjes en vond het een eer om ze te mogen bewonderen!
Terug naar de camper waar zo’n beetje alles koud aanvoelde. Een gouden tip van een mevrouw: vul wat plastic flessen met warm water en leg die in bed. And so it was done!
Met 4 lagen aan en 3 knuffel flessen dook ik het bed in met 1 graad boven nul en geen kachel. Had ik nou toch maar geluisterd naar de man bij Apollo....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
