All by myself...
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
03 December 2019 | Australië, Freycinet Island
21.34 uur
Met een letterlijk plat geknuffelde plastic fles in mijn armen was ik al weer vroeg wakker.
Plannen zijn er om gewijzigd te worden en dus besloot ik om Bicheno over te slaan en door te rijden naar Freycinet National Park met een tussenstop in Launceston voor een bezoek aan de Cataract Gorge.
Eerst een rit van zo’n 2 uur door het steeds weer afwisselende landschap van Tasmanië. Eerst ruig met bergen, daarna bossen en vervolgens meer glooiend heuvellandschap. Zeker niet saai om te rijden!
De Gorge lag aan de rand van Launceston. Niet een hele lange, maar wel lekker om even langs op te lopen en te genieten van het heerlijke weer na de kou van gisteren. Nu was een t-shirt met windjack voldoende.
Bijna aan het einde van de canyon werd ik gewezen op een wel heel vreemde bezoeker in deze omgeving. Op de rotsen zat een zeeleeuw die een stukje zwom en weer ging chillen op een andere rots. De zee ligt denk ik zo’n 50 km van Launceston dus de vraag was wat hij hier deed. Wel grappig om dat dan te mogen zien!
Terug bij het begin van de route zat een wallaby vlakbij het wandelpad en rustig groene blaadjes uit te zoeken en rustig op te eten. Hij trok zich niets aan van de mensen om zich heen en nam zelfs een lekker groen blaadje van mij aan. Hij was echt te schattig! Dat stomme kind dat hem vervolgens moest aaien kon ik wel wat aan doen! Weg was ie....
Omdat ik gisteren nauwelijks was gegeten en mijn buik wel weer wat vulling kon gebruiken zocht ik een goed restaurant uit voor de lunch. Stillwater aan het water gelegen zag er goed uit. Daar genoot ik van Tasmaanse Jacobsschelpen en Bleufin Trevally, een lekker wit visje om mijn darmen niet gelijk helemaal weer aan het werk te zetten.
Deel 2 van de rit ging met name door heuvels en bossen om uiteindelijk weer de zee te zien verschijnen in de verte.
Eerst maar eens een plek voor de nacht regelen. Helaas was de mooiste camping van het nationale park zelf helemaal volgeboekt en de andere Big4 ook. Er waren nog wat andere opties: een aantal plekken bij een golfbaan zonder faciliteiten of 30 km terug. De golfbaan dan maar... voor 10 dollar per nacht.
Daarna wat baaitjes gaan ontdekken: bij honeymoonbay waaide een onstuimige wind waardoor de golven woest op de rotsen sloegen. Meer voor de ruige types en zeker niet voor de romantici onder ons!
Bij de vuurtoren kon ik in de verte Wineglassbay zien liggen. De voornaamste reden waarom ik naar dit nationale park was gereden. Volgens de ranger kon ik daar het beste vroeg in de ochtend naar toe gaan wanneer het nog niet druk was. Ik checkte voor de zekerheid het weer... in de ochtend zou het zonnig zijn. Helemaal goed dus!
Sandy bay was in de late middagzon op zijn mooiste, de rotsen leken wel te gloeien door de rode schimmels die erop zaten.
Ook hier weer aardig wat trappen om bij het idyllische strandje te komen waar het heerlijk vertoeven was.
Terug bij Honeymoon Bay heb ik een lekker maaltje bereidt en gewacht op de zonsondergang, want die had ik nog steeds niet in vol ornaat gezien sinds ik met mij roadtrip bezig was.
En ook nu weer was laaghangende bewolking de spelbreker....
Tijd om mijn plek in te nemen bij de golfbaan. Toen ik daar aankwam was er werkelijk helemaal niemand! Mmmmm daar moest ik me even overheen zetten. Camper op slot en gordijntjes dicht en geen mens die weet dat er een vrouw alleen in ligt. Aan de andere kant: geen last van de buren! In mijn hoofd neurie ik “all by myself, don’t wanna be all by myself...”
En voor het eerst de wekker gezet zodat ik echt vroeg op pad kon: 5.30 mooie tijd voor op vakantie.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley