Zeg maar nee dan krijg je er twee
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
12 Juni 2018 | Indonesië, Komodo
11 juni
Om 4.45 ging de wekker. Pffff het leven van een wereldreiziger is soms best zwaar. Snel een douche gepakt en nu maar hopen dat er een Grab taxi beschikbaar was zo vroeg in de ochtend. Na gisteravond gesproken te hebben met Alex had ik het gevoel gekregen dat het niet eenvoudig zou zijn en misschien beter de chauffeur kon inhuren. Dacht het niet...
De eerste die hem accepteerde chatte 10 minuten later dat hij toch niet kwam. Zijn excuus: hij had een kleine auto en daar paste niets in. De grapjas.
En de tijd tikte weg..... Gelukkig werd mijn volgende verzoek tot een rit snel geaccepteerd en binnen 10 minuten stond deze voor de deur.
Ruim op tijd kwam ik bij het vliegveld aan.
Op het vliegveld van Labuan Bajo was wel duidelijk waar het hier om ging: overal afbeeldingen van Komodo varanen.
Ik werd samen met 2 anderen opgehaald door de duikschool.
Toen was het lange wachten weer aangebroken , 5 uur totdat de boot ons kwam ophalen en naar het “resort” zou brengen.
Met Terro en Sunanda ben ik naar een restaurant gegaan en heb wat ontbeten en gekletst met elkaar. Terro komt uit Finland en Sunanda uit India. We hebben duikervsringen uitgewisseld en zijn nog een stuk gaan wandelen.
Uiteindelijk werd het 14 uur en stapten we de boot voor de een tocht van 1,5 uur. Een eerste kennismaking met nationaal park Komodo. Sommige eilanden waren kaal met een enkele boom erop. Heel apart.
Het water was kristalhelder.
Het resort was een plaatje vanaf het water! In een kleine baai met erachter een heuvel geplakt en een strakblauwe lucht met een paar wolkjes. Wat een plek hadden de eigenaren van Scuba Junkie uitgezocht. Hier kon ik het wel een paar dagen uithouden.
Na het nodige papierwerk en een passessie kon ik mijn hutje inruimen.
Ik was erg blij dat ik mezelf de luxe had gegund om een hut voor mezelf te hebben. De bale, zoals de hut heette bestond uit vier bamboo rolgordijnen, een matras met een muskietennet en een ventilator. Back to basics!
Om 6 uur genoot ik vanuit een hangmat van een overweldigende zonsondergang. Heel vervelend dit leven..
Door het vroege opstaan was ik best moe dus na het eten ben ik naar bed gegaan.
Het was te warm om alle rolgordijnen dicht te doen dus liet ik de voorkant open. Wel ff wennen zo half in de openlucht slapen. In de verte hoorde ik een luide “to-ké”, het geluid van een soort hagedis.
Midden in de nacht was ik klaarwakker moest natuurlijk plassen. Gelukkig was het pad naar het toilet goed verlicht. Volgende keer neem ik een opvouwbaar toilet mee...
12 juni
De ochtend begon vroeg met eerst de moskee die van zich liet horen vanuit het dorp in de tegenoverliggende baai en vervolgens lieten alle hanen in de buurt zich gelden.
Ach ik moest toch om 5.45 uur opstaan dus dat uurtje maakte ook niet meer uit.
Vandaag na al die weken eindelijk dive-time!!!
Om 6.30 uur voeren we uit en kregen we aan boord ontbijt. Wat is Komodo National Park mooi in de ochtendzon. Er waren kleine eilandjes met witte stranden en in de verte Komodo eiland waar de varanen zitten.
De eerste duik was bij Mawan, een soort van geleidelijke aflopende zandbodem met koralen met mogelijk manta’s.
Iedere eerste duik is altijd weer even spannend. Heb ik voldoende lood, gaan mijn oren goed klaren, is er sterkte stroming etc.
Het water was kristalhelder, diepblauw en lekker warm.
Ik was buddypaar met Sunanda en Terro. Ari was onze gids.
Eenmaal onderwater was ik enorm verwonderd, wat een kleurrijke koralen en veel vissen. Het was echt prachtig onderwater.
Duiken is net als fietsen, je verleert het nooit! Ari toonde ons van alles: leaffish, , garnaaltjes, slakjes en mijn favoriet de orang-oetang krab. Een ieniemini klein krabbetje.
Helaas geen manta te zien...
Hopelijk meer geluk bij de 2e duik, een steile wand van een grote rots die uit het water stak. We zagen een kleine haai die uit zijn schuilplaats kwam maar ook weer heel graag terug wilde. Verder waren er heel veel schorpioenvissem, leaffish, sweetlips maar geen manta’s.
De laatste duik van de dag werd een drifduik. We sprongen erin en werden gelijk meegevoerd, het ging best hard! Dat was weer even wennen.
De stroming leek ons gids niet te deren, die hing gewoon stil om naar macroleven op zoek te gaan. Ik probeerde een keer bij hem te komen maar werd weggeblazen.
Soms waren er ook luwtes.
En toen klonk er het enthousiaste getik en zag ik de gids van de andere groep haar armen spreiden en een vliegend gebaar maken.... Manta!!
En niet een, nee er kwamen er twee heel relaxed aan zwemmen. Waanzinnige beesten, zij tegen de stroming in, wij mee.
Een paar minuten konden we genieten van ze en toen verdwenen ze in de verte.
Toen de stroming weer wat oppikte kwam er een schildpad naast mijn zij zwemmen, heel grappig, hij liet zich ook meevoeren en zo gleden we zij aan zij door het water totdat hij naar boven zwom om wat lucht te happen.
Lekkere duik dit.
En nu lig ik in een hangmat en kijk samen met mama naar de zonsondergang in Komodo National Park. Wat een leven....
-
13 Juni 2018 - 05:59
Mam:
Eug, je ons de mantra’s laten zien, zijn ze altijd zo relax? Heerlijk om te zien dat n hun hele lijf mooi deinend zwemt. En de zonsondergang net n plaatje van n bounty, zo liggend in je hangmat! Super! Dank voor t meegenieten. -
13 Juni 2018 - 17:26
Suus:
Gaaf hoor, lekker mediteren :-) -
16 Juni 2018 - 06:13
Wanda:
Mooie ervaring zeg! Fijn dat je dat dan ook een stukje live kan delen met je mama. Hele wereld op zich die onderwaterwereld. Misschien ook eens gaan leren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
