Bijzondere ontmoetingen
Blijf op de hoogte en volg Eugenie
19 November 2019 | Australië, Cape Otway
19 november
21.07 uur
Mijn eerste nacht in mijn camper...het is altijd even wennen vooral aan de geluiden in de omgeving. Die maakte mij met het getetter van alle vogels al in de vroegte wakker. Ze maken hier de meest waanzinnig geluiden, het is zeker geen getrjrip of getweet. Een rare vogel maakt een soort van dronken gorgel.
Dus maar vroeg op pad. Het eerste stuk van de weg is onverhard met de nodige kuilen dus zat ik met mijn neus zo’n beetje tegen de ruit aangeplakt.
Ik had slecht een miniem moment van afleiding...een schattige wallaby zat in de berm op gras te kauwen...klabang... de kuil die ik daardoor niet zag en vol raakte zorgde ervoor dat voor mijn gevoel het hele inventaris door de camper heen vloog. Schade: een paar kopjes en een gekrenkt ego... me laten afleiden door een schattig beestje.
Vandaag stond het verkennen van het park Cape Otway op de planning. Eerst even naar de vuurtoren, die was helaas nog dicht zo vroeg op de ochtend dus reed ik door naar Melba Gully.
Daar kon je een wandeling maken door het regenwoud met een diversiteit aan varens van heel klein tot heel groot. Dit deel van Victoria is het natste deel en ook vandaag regende het. Dat gaf het bos iets mysterieus door de damp die er hing. En wanneer ik dan ook nog helemaal alleen van al dat moois mag genieten voel ik me even heel nietig.
Het was een prachtige wandeling! Op mijn route zag ik een heel mooi zwart slakje die rustig zijn pad koos. Heerlijk om dat gewoon te aanschouwen.
De volgende stop waren de Triplet Falls.
Een wandeling van ruim een uur naar beneden en weer naar boven. En zoals de naam het al zegt, dit waren 3 watervallen naast elkaar.
De volgende watervallen dienen zich daarna aan, ook hier weer vele trappen naar beneden om de waterval te kunnen aanschouwen. Ik moet zeggen dat ik deze mooier dan de vorige vond. Dat kwam vooral omdat hij naar beneden stortte langs een wand die bedekt was met mossen en varens.
Eenmaal boven zag ik een bord met daarop een afbeelding van het slakje die ik die ochtend had gezien. Wat bleek: het was een heel erg zeldzaam slakje!
Op weg naar de volgende waterval kwam ik langs California Redwood Forest. Een klein stukje imposant bos met grote redwoods.
De laatste waterval, Hopetoun, was tevens de mooiste. Ik moest er wel wat voor over hebben om hem te bezichtigen, wel geteld 205 treden leidden naar de waterval. Het was het perfecte plaatje: in een riviertje met wat omgevallen boomstammen erin begroeid met knalgroene mos en een wand bedekt met varens en mossen waar langs de waterval naar beneden kletterde.
Iedere keer werd ik weer verrast door de schoonheid van de natuur. Moe en voldaan stapte ik in de auto om terug te rijden naar de campground.
Bij de afslag naar de camping stonden een aantal auto’s stil en keek men hoog in de boom. Ik zette mijn camper langs de kant en tuurde ook omhoog in de bomen. Behoorlijk hoog, bijna een laptopje zat een koala te relaxen. Geweldig wat gaaf!
Eenmaal terug op de camping installeerde ik me met een koude cola om terug te kijken op een fantastische dag.
Toen viel Mijn oog op een pluizig bolletje in een boom vlakbij… Het zal toch niet dacht ik nog. Dus ik stond op en liep naar de boom en ja hoor een koala!
Wat bijzonder om zo in de achtertuin van mijn camper wildlife te kunnen spotten en dan nog wel een koala!
Vanuit zijn boom keek hij me recht aan en verroerde zich niet.
Ik ging terug naar mijn camper zodat ik hem van een afstandje kon observeren. Op een gegeven moment zag ik hem naar beneden klauteren en een andere boom opzoeken en zo ging het een tijdje door en hopte hij van boom naar boom. heerlijk je tijd verdoen met een beetje koala kijken!
Naast mij was inmiddels een andere school klas neergestreken. Ik kwam met ze in gesprek toen ik bij het kampvuur stond. Ze hadden vandaag 13 km gelopen en sliepen in tentjes gemaakt van een doek en wat stokken. Respect!
Henry was een van de jongens die vertelde over deze trip en grappend zei dat het een once in a lifetime experience was. Hij nodigde me ook uit een potje mee te spelen met Uno. En zo kwam het dat ik even later met zes anderen volledig op ging in het spel. En iets later ook nog werd uitgenodigd om marshmallows boven het kampvuur te roosteren.
Het waren bijzondere ontmoetingen vandaag, van het slakje tot de koala, van Henry tot de stilte in het regenwoud.
21.07 uur
Mijn eerste nacht in mijn camper...het is altijd even wennen vooral aan de geluiden in de omgeving. Die maakte mij met het getetter van alle vogels al in de vroegte wakker. Ze maken hier de meest waanzinnig geluiden, het is zeker geen getrjrip of getweet. Een rare vogel maakt een soort van dronken gorgel.
Dus maar vroeg op pad. Het eerste stuk van de weg is onverhard met de nodige kuilen dus zat ik met mijn neus zo’n beetje tegen de ruit aangeplakt.
Ik had slecht een miniem moment van afleiding...een schattige wallaby zat in de berm op gras te kauwen...klabang... de kuil die ik daardoor niet zag en vol raakte zorgde ervoor dat voor mijn gevoel het hele inventaris door de camper heen vloog. Schade: een paar kopjes en een gekrenkt ego... me laten afleiden door een schattig beestje.
Vandaag stond het verkennen van het park Cape Otway op de planning. Eerst even naar de vuurtoren, die was helaas nog dicht zo vroeg op de ochtend dus reed ik door naar Melba Gully.
Daar kon je een wandeling maken door het regenwoud met een diversiteit aan varens van heel klein tot heel groot. Dit deel van Victoria is het natste deel en ook vandaag regende het. Dat gaf het bos iets mysterieus door de damp die er hing. En wanneer ik dan ook nog helemaal alleen van al dat moois mag genieten voel ik me even heel nietig.
Het was een prachtige wandeling! Op mijn route zag ik een heel mooi zwart slakje die rustig zijn pad koos. Heerlijk om dat gewoon te aanschouwen.
De volgende stop waren de Triplet Falls.
Een wandeling van ruim een uur naar beneden en weer naar boven. En zoals de naam het al zegt, dit waren 3 watervallen naast elkaar.
De volgende watervallen dienen zich daarna aan, ook hier weer vele trappen naar beneden om de waterval te kunnen aanschouwen. Ik moet zeggen dat ik deze mooier dan de vorige vond. Dat kwam vooral omdat hij naar beneden stortte langs een wand die bedekt was met mossen en varens.
Eenmaal boven zag ik een bord met daarop een afbeelding van het slakje die ik die ochtend had gezien. Wat bleek: het was een heel erg zeldzaam slakje!
Op weg naar de volgende waterval kwam ik langs California Redwood Forest. Een klein stukje imposant bos met grote redwoods.
De laatste waterval, Hopetoun, was tevens de mooiste. Ik moest er wel wat voor over hebben om hem te bezichtigen, wel geteld 205 treden leidden naar de waterval. Het was het perfecte plaatje: in een riviertje met wat omgevallen boomstammen erin begroeid met knalgroene mos en een wand bedekt met varens en mossen waar langs de waterval naar beneden kletterde.
Iedere keer werd ik weer verrast door de schoonheid van de natuur. Moe en voldaan stapte ik in de auto om terug te rijden naar de campground.
Bij de afslag naar de camping stonden een aantal auto’s stil en keek men hoog in de boom. Ik zette mijn camper langs de kant en tuurde ook omhoog in de bomen. Behoorlijk hoog, bijna een laptopje zat een koala te relaxen. Geweldig wat gaaf!
Eenmaal terug op de camping installeerde ik me met een koude cola om terug te kijken op een fantastische dag.
Toen viel Mijn oog op een pluizig bolletje in een boom vlakbij… Het zal toch niet dacht ik nog. Dus ik stond op en liep naar de boom en ja hoor een koala!
Wat bijzonder om zo in de achtertuin van mijn camper wildlife te kunnen spotten en dan nog wel een koala!
Vanuit zijn boom keek hij me recht aan en verroerde zich niet.
Ik ging terug naar mijn camper zodat ik hem van een afstandje kon observeren. Op een gegeven moment zag ik hem naar beneden klauteren en een andere boom opzoeken en zo ging het een tijdje door en hopte hij van boom naar boom. heerlijk je tijd verdoen met een beetje koala kijken!
Naast mij was inmiddels een andere school klas neergestreken. Ik kwam met ze in gesprek toen ik bij het kampvuur stond. Ze hadden vandaag 13 km gelopen en sliepen in tentjes gemaakt van een doek en wat stokken. Respect!
Henry was een van de jongens die vertelde over deze trip en grappend zei dat het een once in a lifetime experience was. Hij nodigde me ook uit een potje mee te spelen met Uno. En zo kwam het dat ik even later met zes anderen volledig op ging in het spel. En iets later ook nog werd uitgenodigd om marshmallows boven het kampvuur te roosteren.
Het waren bijzondere ontmoetingen vandaag, van het slakje tot de koala, van Henry tot de stilte in het regenwoud.
-
21 November 2019 - 07:17
Wanda:
De foto’s die je deelde waren prachtig, dit verhaal ook. Je schrijft zo leuk en beeldend dat ik het gevoel heb met je mee te reizen. Thx voor deze extra vakantie beleving!! Ga vooral zo door met maken van nieuwe herinneringen :-) -
21 November 2019 - 10:49
Mam:
hoi Eugenie, ik wil even laten weten dat ik je bijzonder leuke veslag gelezen heb, ik volg je weer waar ook ter wereld je bent. Kus mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
